Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Johannes Brahms
Johannes Brahms (Hamburg, 7 mei 1833 – Wenen, 3 april 1897) was een Duits componist, dirigent en pianist.
==Van barpianist tot doctor honoris causa==
Het komt niet elke dag voor dat iemand een eredoctoraat krijgt aangeboden. Nog minder gewoon is het, als zo'n aanbod domweg wordt vergeten. Als na nog twee verzoeken eindelijk het eredoctoraat wordt aanvaard en wanneer als tegenprestatie dan een potpourri van studentenliederen volgt, dan wordt men toch wel een beetje nieuwsgierig wie die vreemde klant wel mag zijn die dit alles op zijn geweten heeft.
De persoon in kwestie was niemand minder dan de componist Johannes Brahms.
De bijdrage die hij aan de Kunst leverde, is niet alleen in zijn tijd erkend; ook nu is zijn muziek nog bijzonder geliefd. Vooral zijn symfonische werken staan op het repertoire van alle grote orkesten.
Brahms heeft echter nog meer geschreven dat de moeite waard is. Zijn pianoconcerten, het vioolconcert in D en Ein Deutsches Requiem zijn bekende werken van hem. Ook talrijke andere composities: pianowerken, de ruim tweehonderd liederen, vele orkestwerken en diverse variaties tonen Brahms' enorme muzikaliteit duidelijk aan.
Johannes Brahms was al weer net zo'n geboren musicus als meer beroemd geworden componisten.
Tot zijn vijftiende jaar kreeg hij muzieklessen die hij bijna uitsluitend zelf bekostigde door in derderangskroegen op de Reperbahn in Hamburg piano te spelen. Voor twee daalders en vrij drinken speelde hij tot diep in de nacht. Ook componeerde hij allerlei deuntjes die onder diverse schuilnamen verschenen. Voor de wat eenvoudige wijsjes gebruikte hij de schuilnaam Marks. Vielen de liedjes wat beter uit, dan koos hij voor het pseudoniem Karl Würth. Maar ook bestendiger werk verscheen van zijn hand, waarmee hij vrij spoedig de aandacht trok. De componist Robert Schumann prees in 1853 zijn muziek en schreef vleiende artikelen over hem in het Neue Zeitschrift für Musik.
Gevestigde roem
In de film The great Dictator - de geniale parodie op Adolf Hitler, waarin Charles Chaplin schittert in een dubbelrol als fascistische dictator en joodse kapper - scheert de kapper een klant in recordtijd op de maat van een Hongaarse dans. Deze dans - Ungarischer Tanz nr. 5 - is met de andere Ungarische Tänze al geruime tijd zeer populair. Brahms heeft hier op een heel aparte manier oorspronkelijke zigeunermelodieën bewerkt voor orkest.
Brahms kreeg een goede naam als concertpianist en reisde naar diverse landen. Een vaste betrekking in Wenen als dirigent boeide hem slechts drie jaar, daarna kon hij weer vrij ademen. Hij werd een geziene doch wat slordige figuur in Wenen. De vrijgezel met de zware baard, een met sigarenas besmeurd vest en zijn onachtzame kleding vormde voor zijn vrienden wel eens een probleem, maar amuseerde hen daarbij natuurlijk ook. Daarbij kwam nog, dat Brahms enorme hoeveelheden bier dronk en een flinke eetlust bezat.
Hij ontving in de loop der jaren nogal wat decoraties die hij amper droeg, en als hij het dan wat opspelde er schamper om moest lachen wegens het gerinkel dat ze veroorzaakten.
Al lijkt het uit dit alles alsof Brahms zo'n vrolijke figuur was, uit zijn muziek blijkt dat niet altijd. Dikwijls bezit zijn werk een ernstige ondertoon waar niet altijd de levensvreugde uit op stijgt, waardoor deze muziek niet altijd gemakkelijk toegankelijk is voor iedereen.