Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Spelcomputer
Een spelcomputer is een computersysteem specifiek gemaakt om spellen op te spelen, vaak op de televisie, maar afhankelijk van het model kan een beeldscherm ingebouwd zijn.
Het begin
 Zie Geschiedenis van de spelcomputer (eerste generatiesysteem) voor het hoofdartikel over dit onderwerp. |
In de begindagen kon een spelcomputer gebruikt worden om slechts een enkel spel te spelen, of een aantal varianten van één spel, vaak gebaseerd op tennis, zoals het Atari's Pong en Coleco's Telstar.
| Zie Geschiedenis van de spelcomputer (tweede generatiesysteem) voor het hoofdartikel over dit onderwerp. |
Tegen het eind van de jaren zeventig en begin jaren '80 van de 20e eeuw was Atari een van de eersten met spelcomputers waarop meerdere spelen konden worden gespeeld. Dit werd gedaan door het spel niet in te bouwen, maar op een los medium, zogenaamde spelcartridges, te verkopen. Zo werd het arcadespel Pacman enorm populair in 1980. Atari kreeg al snel concurrentie van Philips (de Videopac G7000), Intellivision, ColecoVision, Nintendo en Sega.
Instorten van de markt
| Zie Geschiedenis van de spelcomputer (8-bitstijdperk) voor het hoofdartikel over dit onderwerp. |
In 1983 stortte wereldwijd de markt voor computerspellen in. Een van de oorzaken hiervoor was dat er te veel slechte spellen op de markt waren. De populariteit van de homecomputer nam wel toe, vanwege de grotere mogelijkheden én de spelletjes.
Atari is na de crash van '84 niet meer de marktleider geweest die het daarvoor was. Nintendo had met zijn Nintendo Entertainment System deze plek overgenomen, en Sega was met het Sega Master System een goede tweede.
Moderne spelcomputers
| Zie Geschiedenis van de spelcomputer (16-bitstijdperk) voor het hoofdartikel over dit onderwerp. |
Begin jaren '90 kwamen zowel Sega als Nintendo met krachtiger 16-bit systemen, resp. de Sega Mega Drive en het Super Nintendo Entertainment System (SNES).
| Zie Geschiedenis van de spelcomputer (32/64-bitstijdperk) voor het hoofdartikel over dit onderwerp. |
Halverwege de jaren '90 kwam concurrent Sony op de markt met de PlayStation. Dit systeem was krachtiger dan de concurrerende Sega Saturn, en een stuk eerder op de markt dan de Nintendo 64. Deze laatste gebruikte als enige van deze generatie spelcomputers nog spelcassettes, die duurder waren om te produceren dan de cd's van de concurrentie, en bovendien konden daar ook nog veel minder gegevens op worden opgeslagen.
| Zie Geschiedenis van de spelcomputer (zesde generatiesysteem) voor het hoofdartikel over dit onderwerp. |
Sega bracht hierna nog de Sega Dreamcast uit, maar dit systeem werd om onduidelijke redenen geen groot succes, en hierom besloot Sega geen hardware meer te maken, maar alleen nog maar spellen. De PlayStation 2 van Sony was daarentegen wel een groot succes. Microsoft had ook besloten een graantje te willen meepikken van de spelcomputermarkt, en bracht de Xbox op de markt. Alhoewel deze op diverse vlakken technisch superieur was aan de PlayStation 2, was de laatstgenoemde toch een groter succes. Nintendo was ook nog in de markt, en was met de GameCube derde in het rijtje.
| Zie Geschiedenis van de spelcomputer (zevende generatiesysteem) voor het hoofdartikel over dit onderwerp. |
Inmiddels zijn de nieuwste generatie spelcomputers verschenen. De eer was aan Microsoft die de Xbox 360 op 2 december 2005 in Europa lanceerde. Ook zijn de Nintendo Wii en de PlayStation 3 door respectievelijk Nintendo en Sony uitgegeven op 8 december 2006 en 27 maart 2007.
Draagbare spelcomputers
| Zie Draagbare spelcomputer voor het hoofdartikel over dit onderwerp. |
De markt voor de draagbare spelcomputer loopt vrij los van de ontwikkelingen van de andere spelcomputers.
Nintendo produceerde eind jaren '80 de Game Boy. De enige noemenswaardige concurrentie was rond die tijd de Atari Lynx. Deze laatste was technisch veruit superieur, maar door het enorme aanbod aan kwalitatief goede Game Boy-spelen en de lagere prijs van de Game Boy zelf maakte de Game Boy een veel groter succes. Ook de begin jaren '90 gelanceerde Sega Game Gear kon hier niet veel aan veranderen en was eenzelfde lot beschoren als de Atari Lynx. Het grootste probleem van de Sega Game Gear was het grote energieverbruik (6 AA batterijen). De Sega Game Gear verbruikte deze 6 batterijen in 3 tot 5 uur, met name door het backlight schermpje. Sega heeft het in Japan en Amerika nog eens geprobeerd met de Sega Nomad, een handheld die de spelen van de Sega Genesis (USA) /Sega Mega Drive (Japan) kon spelen. Deze handheld is nooit in Europa uitgegeven.
In 1998 kwam SNK met de Neo-Geo Pocket, die een half jaar later al werd opgevolgd door de Neo-Geo Pocket Color. De Neo Geo Pocket was technisch superieur aan de Game Boy en kreeg zeer positieve reacties van de pers, maar het grote publiek liet het systeem links liggen. In 1999 verdween de Neo Geo Pocket in het westen en ook in Japan was het daarna snel over.
In 1999 lanceerde Bandai op de Japanse markt de WonderSwan, die moest concurreren met Nintendo's Game Boy en SNK's Neo-Geo Pocket. De WonderSwan werd opgevolgd door de WonderSwan Color.
Begin 2000 lanceerde Nintendo de Gameboy Advance, waarmee de draagbare spelcomputer weer bij de tijd gebracht werd. Daarna is de Gameboy Advance SP gelanceerd, welke een kleinere inklapbare versie is met ingebouwde scherm-verlichting. In 2004 kwamen zowel Nintendo als Sony met een nieuwe handheld; respectievelijk de Nintendo DS en de PSP (PlayStation Portable). Hiermee lijkt er eindelijk concurrentie te ontstaan in de handheld markt. Beide systemen verschillen gigantisch. De Nintendo DS heeft twee schermen boven elkaar in de stijl van de oude Game & Watch, waarvan de onderste een touchscreen is. Daarnaast is er nog de PlayStation Portable die men kan vergelijken met een soort draagbare Playstation 2.
PC-game
Op CD-rom, maar ook van internet te downloaden, kunnen ook PC-games op een PC geïnstalleerd en gespeeld worden. Veelal zijn op nieuwere PC's al meerdere games geïnstalleerd, waaronder die online gespeeld kunnen worden met anderen. Weliswaar spreekt men niet van een spelcomputer, wel komt dat mede door allerlei hardware redelijk in de buurt daarvan. Bij games die van internet afkomstig zijn is het wel van belang alleen van vertrouwde site's te downloaden in verband met computervirussen, Ook kunnen instellingen van Windows al zo ingesteld zijn dat de PC als workstation fungeert en bijvoorbeeld door middel van draadloze verbindingen, zoals 1394, de PC gehackt kan worden.