Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Enrico Neckheim
Enrico Neckheim geboren als Herbert Erwin Neckheim (Weltevreden, 18 mei 1926 - Amsterdam, 19 september 1979) was een musicus en componist.
Zijn ouders waren bij zijn geboorte in Jakarta op tournee. Zijn vader heette Erich Heinrich Neckheim en zijn moeder Maria Mara. Enrico had een tweelingzus Erica. Zijn vader was een bekende violist en moeder speelde piano. Zijn ouders zijn gescheiden en vader vertrok naar Zuid-Amerika en zijn moeder is later waarschijnlijk naar Australië geëmigreerd met zijn tweelingzuster.
Enrico Neckheim is twee keer getrouwd geweest. De eerste keer met Henriette Helena de Lange. Uit dit huwelijk zijn drie kinderen geboren: Enrico Erwin Neckheim 1955-1979†, Catello Massimo Neckheim 1957 en Erik (Cor) Neckheim 1957-1957†. Zijn 2e huwelijk was met Janna Geertruida Maria ter Laak waaruit geen kinderen zijn geboren. Enrico heeft daarna meerdere relaties gehad waaruit kinderen zijn geboren. Uit zijn relatie met Anne-Marie Christine Giemor werd Laurent Julien Neckheim geboren, 1972?. Uit een relatie met Marijke Kloppenburg werd een dochter geboren, Miriam Zoto-Kloppenburg (1966). Jurracine Maya Désirè Neckheim (1979) tenslotte wordt geboren na een korte relatie met Catharina Petronella Maria Jacobima Broos uit Breda. Het verhaal gaat dat er nog een zoon is van Enrico met een andere vrouw.
In Amsterdam werkte Enrico als pianist en componist en behoorde min of meer bij de Pleiners. Een bekend tafereel is dat Enrico op een in de brand gestoken orgel speelt op het Spui bij het Lievertje. Enrico stelde een trio en een zanggroep samen en trad op voor radio en televisie. De nummers "Die Zomerdag", gezongen door Willeke Alberti en "De Meiden Van De Kermis", gezongen door Ciska Peters, waarvan hij de muziek had geschreven werden vaak op de radio uitgezonden. Met Jef van der Heyden, die in Breda woonde, heeft Enrico samengewerkt en schreef filmmuziek. Enrico heeft diverse grote opdrachten gekregen en heeft twee langspeelplaten opgenomen en twee singeltjes. In Amsterdam, Geuzenveld waar Enrico kort met Henriette de Lange heeft gewoond (1954-1957) kwam de jonge Ramses Shaffy langs en kreeg pianoles van Enrico. Het verhaal bestaat dat de muziek "Aan De Amsterdamse Grachten" is geschreven door Enrico, maar is geclaimd door Pieter Goemans. Zijn eerste ex-vrouw Henriette de Lange bevestigd dit en geeft aan meegewerkt te hebben aan de tekst van dit bekende lied, Enrico werkte in zijn Amsterdamse tijd ook samen met filmmaker Pim de la Parra. Ook woonde Enrico regelmatig in Parijs. Uiteindelijk is Enrico naar Brazilië, Rio de Janeiro gegaan en werkte daar als fotograaf. Daar woonde hij samen met Anne-Marie Christine Giemor en hun zoon Laurent Julien Neckheim. In Brazilië ontmoette Enrico o.a. Han Kloosterman. Toen Enrico naar Nederland terugkwam woonde hij in Breda en in Amsterdam en overleed vrij snel na zijn terugkomst in 1979 te Amsterdam, waarschijnlijk aan een hartinfarct. Hij is in stilte in Breda gecremeerd.
Filmmuziek
- 1961: Reiziger zonder bagage (Anouilh, AVRO-TV)
- 1963: Fietsen naar de maan van Jef van der Heyden
- 1964: Spuit elf van Paul Cammermans
- 1967: Ongewijde aarde van Jef van der Heyden
Langspeelplaten
- Enrico plays for Girls;
Bestand:R-5009269-1382022677-3887.jepeg.jpg
- Enrico's Vocal Six.
Bekende nummers
- Die Zomerdag
- Kermismeiden