Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Heksencultus-hypothese
De heksencultus-hypothese is een in diskrediet geraakte 19e-eeuwse theorie die stelt dat de heksenprocessen van de vroegmoderne tijd een poging waren om een voorchristelijke, heidense religie te onderdrukken die de kerstening van Europa had overleefd. Die heksencultus zou draaien om de aanbidding van een gehoornde god van vruchtbaarheid, die door christelijke vervolgers de duivel werd genoemd. Zijn volgelingen, de "heksen", zouden volgens deze theorie ook nachtelijke bijeenkomsten hebben gehouden, de zogenaamde (heksen)sabbats.
De theorie werd aan het begin van de negentiende eeuw ontwikkeld door twee Duitse geleerden, Karl Ernst Jarcke en Franz Josef Mone. De Franse historicus Jules Michelet nam ze later over, evenals de Amerikaanse feministe Matilda Joslyn Gage en de Amerikaanse folklorist Charles Leland.
De bekendste pleitbezorger van deze hypothese was de Britse egyptologe Margaret Murray, die haar versie ervan presenteerde in haar studie The Witch-Cult in Western-Europe (1921). Ze zette ze ook uiteen in boeken zoals The God of the Witches (1931) en in haar bijdrage aan de Encyclopædia Britannica. Tot in het midden van de 20e eeuw had deze theorie zelfs onder academici veel aanhangers, maar ze werd later als onwetenschappelijk en pseudohistorisch bestempeld.