Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Mensje van Keulen

Uit Wikisage
Versie door Mdd (overleg | bijdragen) op 7 nov 2019 om 15:08 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mensje_van_Keulen&oldid=52501313)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Mensje Francina van der Steen (Den Haag, 10 juni 1946), is een Nederlands schrijfster die publiceert onder het pseudoniem Mensje van Keulen.

Biografie

Van Keulen debuteerde met de veelgeprezen roman Bleekers Zomer. Een speciale heruitgave werd in het kader van het VARA-televisieprogramma Büch's Boeken uitgebracht. Van pagina 105 tot 111 valt daarin het interview met de presentator Boudewijn Büch te lezen. Eerder was zij, van 1970 tot 1972, redacteur van het studentenweekblad Propria Cures, waar zij - naast verhalen - onder het pseudoniem Josien Meloen gedichten schreef. Later maakte zij samen met onder anderen Gerrit Komrij, Theo Sontrop en Martin Ros jarenlang deel uit van de redactie van het literaire tijdschrift Maatstaf.

Diverse boeken van Van Keulen staan bijna standaard op de boekenlijsten van veel middelbare scholen.[bron?] Zij schreef niet alleen voor volwassenen, maar ook enkele kinderboeken. Van Keulen is bevriend met collega-schrijver Maarten 't Hart. Over hem en zijn voorliefde voor travestie gaat het boek Geheime dame. In 2001 was zij te gast bij het tv-programma Zomergasten, waarin zij werd geïnterviewd door Adriaan van Dis.

Bij zowel de Europese verkiezingen van 2004 als die van 2014 en de Tweede Kamerverkiezingen van 2006 en 2017 stond zij op de kandidatenlijst van de Partij voor de Dieren. Zij was eerder gehuwd en heeft een zoon.[1]

Bibliografie

(deze lijst is mogelijk onvolledig)

  • Bleekers Zomer, debuutroman - 1972
  • Allemaal tranen, verhalenbundel - 1972
  • Pension - 1974
  • Van Lieverlede, roman – 1975
  • Lotgevallen, balladen – 1977
  • Trucjes - 1977 (onder het ps. Constant P. Cavalry)
  • De avonturen van Anna Molino – 1979
  • Uit de oude poepdoos – 1980 (onder pseudoniem Josien Meloen)
  • Overspel - 1982
  • De Ketting – 1983
  • Tommie Station – 1985 (k) (zilveren griffel)
  • Je eerste jaar - 1986
  • Polle de orgeljongen - 1987 (k)
  • Engelbert – 1987
  • Vrienden van de maan - 1989 (k) (Nienke van Hichtumprijs)
  • Van Aap tot Zet, gedichten - 1990 (k)
  • De lach van Schreck - 1991
  • Geheime Dame – 1992
  • Meneer Ratti - 1992 (k)
  • Snottebel Lies, gedichten - 1994 (k)
  • De rode strik, roman – 1994
  • Pas op voor Bez - 1996 (k)
  • Olifanten op een web, autobiografische roman geschreven na het overlijden van haar moeder - 1997
  • Het vroege werk, heruitgave van werk uit de jaren zeventig – 2000
  • Donkere Dagen – 2000
  • Tien stoute katjes, aftelvers - 2000 (k)
  • De gelukkige, roman – 2001
  • De dames en de bal - 2002
  • Het andere gezicht, verhalen – 2003
  • Het blauw van de Monnikskap – 2003
  • Een opmerkelijk portret - 2003
  • Titus raakt zoek - 2004 (k)
  • Enige dagen - 2005
  • Alle dagen laat, Dagboek 1976 - 2006
  • De laatste gasten - 2007
  • De schriften wachten - 2008
  • De spiegel - 2008
  • Een goed verhaal - 2009
  • Bobbie - 2009
  • De eerste man - 2011
  • Lijn 11 - 2011
  • Liefde heeft geen hersens - 2012
  • Schoppenvrouw - 2016

Prijzen

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  1. º Interviews op mensjevankeulen.nl
  2. º Arjan Peters. Constantijn Huygens-prijs voor Mensje van Keulen. de Volkskrant (3 november 2014)
rel=nofollow
rel=nofollow