Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Willem Nicolaas Scheib
| Leeswaarschuwing | Onderstaande tekst is gebaseerd op bronnen uit de 19de eeuw. (Publieke domein) De tekst geeft hierdoor de zienswijzen van die tijd weer. |
Willem Nicolaas Scheib (Amsterdam, 7 september 1850 – Tjakra Negara (Cakranegara), Lombok, 18 november 1894) was een Nederlandse kapitein der infanterie van het Nederlands-Indische leger en ridder in de Militaire Willems-Orde.
Loopbaan
Scheib ontving zijn opleiding als officier aan de militaire school te Meester Cornelis en werd op 22 maart 1878 benoemd tot tweede luitenant der infanterie bij het leger in Indië. Hij werd datzelfde jaar geplaatst bij het twaalfde bataljon, vervolgens bij het negende en op 19 augustus 1879 overgeplaatst bij het garnizoensbataljon der Westerafdeling van Borneo. In die rang en als eerste luitenant, waartoe hij op 1 april 1882 werd bevorderd, hield hij bij herhaling, telkens gedurende langere tijd, verblijf op Atjeh en nam daar deel aan de meeste belangrijke krijgsverrichtingen. Scheib werd op 4 maart 1884 overgeplaatst naar Meester Cornelis, op 30 december 1885 bij het garnizoensbataljon van Sumatra’s Oostkust en op 24 april 1888 overgeplaatst van Boekit Koeboe naar Tandjong Poera. Hij verkreeg op 5 juli 1889 een tweejarig verlof naar Nederland wegens vijftien jaar onafgebroken dienst in Indië en reisde met het stoomschip Oxus naar Europa; hij bracht daar het grootste gedeelte van die tijd te Amsterdam en Den Haag door. Op 25 oktober 1890 keerde Scheib per Prinses Wilhelmina naar Batavia terug met onder zijn bevel een detachement suppletietroepen sterk 4 onderofficieren en 36 korporaals en manschappen.
Lombok-expeditie
Scheib werd op 20 januari 1891 hersteld in activiteit en op 2 april 1892 benoemd tot kapitein bij het strafdetachement van Ngawi, op 9 augustus van dat jaar overgeplaatst bij het vijftiende bataljon op Atjeh. Hij nam vervolgens deel aan de Edi-expeditie; de troepen, bestaande uit twee compagnieën van het vijftiende bataljon, stonden onder commando van kapitein Ter Beek. Daarbij ingedeeld waren de officieren kapiteins Bal en Scheib, eerste luitenant-adjudant Kempees, de eerste luitenants Van Glerum, Weber, Stolk en Van de Siepkamp en de tweede luitenants Emerins en Van Swieten; verder een detachement cavalerie, onder commando van eerste luitenant Schrassert Bert, een sectie artillerie, onder eerste luitenant Smit. Met de stomer Real keerde het grootste gedeelte der expeditionaire colonne op 3 januari 1893 terug; slechts een compagnie van het vijftiende bataljon infanterie, onder commando van Scheib, bleef te Edi in garnizoen. Hij werd in juli 1894 overgeplaatst van het tiende naar het negende bataljon en nam daarmee deel aan de Lombok-expeditie (met als commandant luitenant-kolonel Van Lawick van Pabst, mede-kapiteins Lindgreen, K.J.D.C. Scott en Christan), waar hij sneuvelde tijdens de aanval op Tjakra Negara.
Om de hoek van het derde vak werden de Nederlandse troepen met de lans aangevallen; de Balinezen liepen met het hoofd omlaag, afgewend van de gevelde geweren en onder Nederlands vuur. Scheib kwam net om de hoek toen een Balinees hem de lans onder het hart in het lichaam stak. Even tevoren had hij nog tegen zijn kettingjongen gezegd: djangan takoet, akoe misti idoep (je moet niet bang zijn dat ik zal sterven).[1] Ogenblikkelijk na het toebrengen van de diepe wonde stierf hij; de wond was direct dodelijk; de ogen braken en hij viel achterover, had geen bewustzijn meer en stierf direct zonder pijn.[2] Tijdens deze aanval sneuvelden verder de tweede luitenants J.G.A. D'Ancona, J.W. Schiff en Van der Heijden, zwaargewond werden kapitein Slangen (later overleden) en eerste luitenant Wittich. Lichtgewond werd luitenant-ter-zee eerste klasse J.C. van Wessem. Scheib was drager van het Ereteken voor Belangrijke Krijgsbedrijven, het Onderscheidingsteken voor Langdurige Dienst als officier met het cijfer XV en werd bij Koninklijk Besluit van 8 februari 1896 nummer tien postuum benoemd tot ridder in de Militaire Willems-Orde.
|
Portaal KNIL |
Bronnen, noten en/of referenties
|
