Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
360 deal
360 deal oftewel 360 graden contract - ook wel ‘multiple rights deal, de ‘new deal’ of ‘360 degrees’ genoemd - is de aanduiding die wordt gebruikt voor een type contract dat sommige artiesten tegenwoordig tekenen. Het impliceert een koppeling tussen de totaalinkomsten van de artiest en een zakelijk partner. Voorheen kreeg de platenmaatschappij enkel geld binnen via plaatverkoop. Met een 360 deal krijgen ze tevens inkomsten binnen via live-optredens, merchandise en reclame-inkomsten.
Inhoud van het contract
Binnen een 360 deal gaan de contractspartijen uit van een bedrijfsmodel waarbij sprake is van ‘full rights management’. Alle rechten van de artiest, zoals portretrechten, merkrechten, naburige rechten, auteursrechten en overige rechten, komen daarbij meestal in één hand.
Geschiedenis van de 360 deal
De 360 deal is een andersoortig contract ontstaan door de verschuivingen die onder invloed van het internet zijn ontstaan in de muziekindustrie. Dankzij dalende inkomsten uit cd-verkopen gingen de platenmaatschappijen op zoek naar een nieuw verdienmodel. De scheidslijnen in de muziek vervagen en muziekbedrijven diversifiëren naar andere deelgebieden. De platenmaatschappij is haar monopoliepositie kwijt.
De basis voor wat tegenwoordig de 360 deal wordt genoemd, ligt in 2002, toen Robbie Williams een nieuw contract tekende met de Britse platenmaatschappij EMI Group.[1] EMI betaalde de artiest 80 miljoen Engelse pond[2] op voorwaarde dat hij vier albums met nieuwe muziek zou aanleveren bij de maatschappij. De hoogte van het betaalde voorschot was destijds een record, waardoor EMI meer zekerheid wilde dat het betaalde bedrag ook daadwerkelijk terug kon worden verdiend. Partijen sloten een aandelentransactie, als gevolg waarvan EMI ging meedelen in alle opbrengsten die de artiest binnen de vennootschap realiseerde. Daar hoorden onder meer inkomsten uit optredens bij, hetgeen tot dat moment ongebruikelijk was voor een artiest van zijn niveau.
Inmiddels worden 360 deals ook met nieuw talent gesloten, dat zichzelf in commercieel opzicht nog moet bewijzen. In de indie-wereld wordt nogal eens sceptisch aangekeken tegen dit soort deals, omdat het een mooi verpakt wurgcontract kan zijn voor nieuwe artiesten die nog relatief onbekend zijn en weinig te eisen hebben in de onderhandeling.
Voorbeelden
In navolging van de deal met Robbie Williams zijn de meerdere 360 deals met wereldberoemde artiesten afgesloten. Bijvoorbeeld door de Amerikaanse concertorganisator Live Nation, die sinds 2007 zowel Madonna, U2, Shakira, Nickelback als Jay-Z heeft gecontracteerd.[3]
- Madonna (duur contract/voorschot): 10 jaar, 120 miljoen dollar[1]
- U2: 12 jaar
- Shakira: 70 – 100 miljoen dollar
- Nickelback: 30 – 45 miljoen euro[3]
- Jay-Z: 10 jaar, 150 miljoen dollar
Opvallende aspecten aan deze contracten zijn:
- de relatief lange duur;
- de hoge voorschotbedragen;
- één bedrijf dat verantwoordelijk wordt voor de organisatie van de tournees, kaartverkoop, merchandising, publishing, albumverkopen, websites en fanclub.
| Referenties
|