Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Elmer van Engelenburg

Uit Wikisage
Versie door O (overleg | bijdragen) op 9 okt 2022 om 00:44 (https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Elmer_van_Engelenburg&oldid=57646721 30 nov 2020)
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Elmer Brian van Engelenburg (Rhenen, 2 maart 1978) is een Nederlandse schrijver, met vooralsnog twee publicaties op zijn naam, Externe Factoren en Zij dronken ambrozijn alsof het water was.

Biografie

Elmer van Engelenburg werd geboren in het aan Veenendaal grenzende Julianaziekenhuis dat op het grondgebied van Rhenen stond. Zijn vader werkte als offsetdrukker in Amersfoort, zijn moeder bleef thuis om hem op te voeden, voor ze ging werken bij Sara Lee. Elmer heeft één jongere broer, Dennis (1980). In Veenendaal rondde hij aan het CLV in 1997 zijn VWO af, in hetzelfde jaar dat het ziekenhuis waar hij geboren was gesloopt werd. Na zijn VWO ging hij intern in opleiding bij IBM, waarna hij tot 2003 in de automatisering bleef werken.

Na een korte periode die zich kenmerkte door jobhoppen, waarin hij onder andere werkte als cipier in een detentiecentrum, kwam hij in aanraking met de filosofie. Via een advertentie in een tijdschrift belandde hij in 2004 op de Universiteit voor Humanistiek, waar hij aansluiting vond bij het gedachtengoed van Harry Kunneman en via Joep Dohmen bekend raakte met het werk van Nietzsche. Hij herkende vooral de kritiek op de (post-)moderne samenleving, die zich kenmerkt door een doorgeslagen individualiteit. Ironisch genoeg blijkt later dat het individu juist op de UvH een centrale positie inneemt. Na het schrijven van zijn bachelorscriptie over 'de dood van het humanisme', neemt Elmer afstand van het tradiotnele humanistische gedachtengoed. Halverwege zijn Master verlaat hij de universiteit en gaat weer werken in de automatisering, onder andere bij KPN en Canal Digitaal. Ondertussen werkt hij bij bol.com als IT specialist in een van hun magazijnen.

Tijdens zijn studie was hij verhuisd naar Utrecht, waar hij momenteel nog woont. Heeft tijdelijk in Bussum en Leiden gewoond.

Schrijven

Tijdens zijn studie schreef Elmer al (kritische) artikelen voor het universiteitsblad, en was hij de medeoprichter van en schrijver in het underground magazine Blinde Spot. Daarvoor was hij de vaste columnist geweest bij een sociaalnetworksite (chatnu.nl) dat vergelijkbaar was met hyves.nl. Toen hij werkte bij Canal Digitaal, vulde hij de tijd waarin hij moest wachten met het schrijven van korte verhalen, nadat in aanraking was gekomen met de absurdistische verhalenbundel Vogels met zwarte poten kun je niet vreten van Anton Dautzenberg. Uiteindelijk leidde deze korte verhalen tot de bundel Externe Factoren, die in 2020 uit is gekomen.

Daarvoor schreef hij Zijn dronken ambrozijn alsof het water was, een semi-autobiografische roman die gebaseerd is op zijn reis naar Athene, die hij in 2019 maakte. Dit boek is een feitelijk een materiaalstudie, waarin hij experimenteert met stijlen. Het boek is niet eenduidig van vorm, en wisselt tussen serieuze beschouwingen over filosofische onderwerpen en absurdistische dialogen tussen hem en zijn broer.

Momenteel werkt hij aan twee romans, Origami (over zijn tijd als drummer) en Lotgevallen (fictief verhaal over een verboden liefde). Daarnaast heeft hij nog twee boeken 'op stapel': Voetballen in Afrika, waarin hij zal terugblikken op zijn jeugd in Veenendaal en een fantasy epos: Astenos.

Andere activiteiten

Voorheen was hij lokaal bekend als acteur in de fotostrip 3hoog van Ype Driessen (seizoen 3). Tevens speelde hij in de studentenfilm The Street Project[1] (2009)

Hij was enkele jaren actief als drummer in diverse stonerrock- en metal-bands. Hiermee stond hij o.a. in TivoliVredenburg in Utrecht en poppodium 013 in Tilburg. Ook speelde hij ooit samen met de Nederlandse kunstenaar en ontwerper van muziekinstrumenten, Yuri Landman.

Van Engelenburg begon zijn huidige schrijfcarrière dus na het lezen van het debuut van Anton Dautzenberg, maar is in de loop der jaren geïnspireerd door Ronald Giphart, Arnon Grunberg en Michel Houellebecq. Tevens is hij schatplichtig aan het denken van Harry Mulisch. Een latere invloed is ook zeker Herman Koch geweest.

Publicaties

  • Externe factoren. (Korte verhalen, 2020 (ISBN: 9789464062465))
  • Zij dronken ambrozijn alsof het water was (Roman, 2020 (ISBN: 9789464061192))

Discografie

Met Yama

  • Seaquake (2012)[2]

Met Avec-A (Yuri Landman), als gastdrummer

  • Vivre dans l'aisance (2004)

Met Unfold, enkel in eigen beheer uitgebracht.

  • From here till now and ever
  • ??

Met Rad.Art

  • Sneak Preview
  • ??
  • What we leave behind

Referenties

  1. º Lester van der Bel; Lester van der Bel, Fleur van Keimpema, Kai Tellegen, Merlijn Koch, The Street Project, Finishing Touch Studios
  2. º Seaquake, by Yama. Yama Geraadpleegd op 2020-10-28
rel=nofollow