Sonnet 66

Sonnetten van Shakespeare, 1609

Sonnet 66 is een van de 154 sonnetten van de Engelse toneelschrijver en dichter William Shakespeare. Het maakt deel uit van de zogenaamde Fair Youth sequence (Mooie jongeling-reeks), een reeks sonnetten waarin de dichter zijn liefde verklaart aan een jongeman. In dit sonnet baalt de dichter zodanig van de corruptie in de wereld dat hij verlangt te sterven. Alleen zijn verbondenheid met zijn geliefde weerhoudt hem daarvan.

Sonnet 66

Sonnet 66 Tired with all these, for restful death I cry, As to behold desert a beggar born, And needy nothing trimm'd in jollity, And purest faith unhappily forsworn, And gilded honour shamefully misplac'd, And maiden virtue rudely strumpeted, And right perfection wrongfully disgrac'd, And strength by limping sway disabled And art made tongue-tied by authority, And folly, doctor-like, controlling skill, And simple truth miscall'd simplicity, And captive good attending captain ill: Tir'd with all these, from these would I be gone, Save that, to die, I leave my love alone.|}

Parafrasering

Zo uitgeput ben ik van dit alles dat ik naar de dood verlang,

Van een mens van waarde te zien als bedelaar geboren,

En nietsnutten die zich vrolijk uitdossen,

En zuivere trouw kwaadaardig bedrogen,

En het overladen met eer van hen die het niet verdienen,

En een onschuldig meisje tot hoer gedwongen,

En rechtvaardige volmaaktheid met slechtheid behandeld,

En kracht door corruptie ondermijnd,

En kunst monddood gemaakt door zij die heersen,

En dwaasheid die zich als een dokter vermomt,

En simpele waarheid voor te simpel gehouden,

En het goede dat naar de pijpen van het kwade moet dansen,

Ik wil voorgoed ontsnappen aan dit alles,

Echter, sterven betekent ook: jou alleen te moeten laten.

Analyse

Shakespeares sonnetten zijn voornamelijk geschreven in een metrum genaamd jambische pentameter, een rijmschema waarin elke sonnetregel bestaat uit tien lettergrepen. De lettergrepen zijn verdeeld in vijf paren, jamben genoemd, waarbij elk paar begint met een onbeklemtoonde lettergreep.

In sonnet 66 is de dichter levensmoe. In zijn wanhoop somt hij al zijn ergernissen en grieven op over de toestand van de samenleving. De spreker hekelt drie dingen: de algemene oneerlijkheid van het leven, de heersende maatschappelijke immoraliteit en een onderdrukkende regering. In tegenstelling tot de meeste andere sonnetten van Shakespeare, waar een verandering van toon of stemming plaatsvindt vanaf regel 9, verandert het sonnet pas met de laatste versregel: de minnaar van de dichter geeft zin aan zijn leven en dat weerhoudt hem ervan om de dood te verkiezen.

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen The Riverside Shakespeare: Sonnets, p. 1839 e.v., Houghton Mifflin Company; 2nd edition (31 december 1996), ISBN 0-395-75490-9 David West: Shakespeare's Sonnets, Overlook Hardcover (14 juni 2007), UK ISBN 97807-15636619 David Crystal en Ben Crystal: Shakespeare's Words: A Glossary and Language Companion, Penguin (Non-Classics) (31 december 2002), ISBN 978-0140291179 Literatuur The Oxford Shakespeare 'The Complete Works', 1994, Clarendon Press- Oxford, ISBN 0-19-818284-8

Externe links

• Nederlandse vertaling(en) van sonnet 66 op de website van Frank Lekens
• Shakespeare's Sonnets
• Selected Sonnets and Their Meanings
• Gradesaver Shakespeare's Sonnets Study Guide
• Shakespeare-online
• CliffNotes over sonnet 66
• SparkNotes over sonnet 66

Sonnetten van William Shakespeare