Adam van der Heijden

Adam van der Heijden, geboren op 10 Mei 1865 in Waddinxveen, was afkomstig uit een eenvoudig milieu. Zijn neef was de eveneens predikant geworden Pieter van der Heijden, geboren op 2 april 1865 in Waddinxveen. Beiden jongens zijn zestien jaar en werkzaam in de bouw (Adam als timmerman en Pieter als metselaar) als ze ze tamelijk onverschillig ten opzichte van 'de kerk' en 'geloof in God' leven. Daarbij willen ze vooral voor elkaar en hun collega's niet onder doen. Naar het verhaal luidt, kwamen Adam en Pieter op een zondagavond nogal luidruchtig uit een café en grepen de arm van een toevallige voorbijgangster. Later bleek dit een 'godvrezende boerin' te zijn, die afkomstig van een godsdienstig gezelschap naar huis onderweg was. De vrouw voelde echter geen boosheid opkomen, maar geloofde 'dat beiden verkondigers zouden worden van Gods grote Naam en deugden'. De jongens kregen het ernstig te kwaad met zichzelf en besloten de vrouw hun spijt te betuigen. Het antwoord luidde tamelijk onverwacht: "ik zou nu kunnen zeggen dat ik het jullie zou vergeven, maar dan staat jullie schuld in elk geval bij God nog open. Voor Hem moeten wij straks verschijnen. En alleen Hij kan volkomen vergeven". Dit antwoord leidde mede tot de bekering van beide jongens en beide zijn inderdaad predikant geworden.

Na een kerkelijke zwerftocht die liep via de Ledeboerianen kwam Adam van der Heijden terecht bij de Christelijke Gereformeerde Kerk. Tijdens een periode in militaire dienst wordt hij werkzaam met een roeping tot predikant. Na een eerste afwijzing wordt hij bij de tweede aanmelding in 1894 ingeschreven als student aan de Theologische School van de Christelijke Gereformeerde Kerk (toen nog in Den Haag). Hij volgt hier de colleges bij F.P.L.C. van Lingen en ds. Jac. Wisse. In 1900 wordt hij kandidaat gesteld en neemt het beroep van de gemeente Broek op Langendijk aan. In 1904 werd hij predikant in Dordrecht.

Geheel onverwachts wordt hij in 1909 als docent benoemd aan de Theologische School in de vacature van docent F.P.L.C. van Lingen. Hier is hij werkzaam samen met zijn collega ds. P. J. M. de Bruin die reeds in 1904 de vacature van ds. J. Wisse vervulde en ds. H. Janssen, de latere legerpredikant.

Gezien de eenvoudige achtergrond van docent Van der Heijden was het bijna een onmogelijke taak om de plaats van zijn illustere en klassiek geschoolde voorganger (Van Lingen) in te nemen. Van der Heijden beperkte zich daarom behalve het Grieks en Latijn vooral tot de praktische vakken Homiletiek, Poimeniek, Catechetiek en Liturgiek. Het Hebreeuws nam zijn collega P.J.M. de Bruin van hem over.

Docent van der Heijden was een eenvoudige verschijning en geen redenaar zoals de latere docenten G. Wisse of Van der Schuit. Door zijn persoonlijke omgang en aanstekelijk geloofsleven werd hij echter door zijn studenten en collega's erg gewaardeerd. Ook verwierf hij veel respect vanwege zijn grote werkkracht. Tot het einde van zijn leven heeft hij al zijn krachten aan de Theologische School gegeven, totdat hij lichamelijk niet meer kon. Na een ingrijpend ziekbed stierf hij op 18 juli 1927