Advaita vedanta

De Advaita Vedānta (Sanskriet अद्वैत वेदान्त; IAST Vedānta; IPA [/əd̪vait̪ə veːd̪ɑːnt̪ə/]^?) is een filosofisch-religieuze onderschool binnen de Vedanta en vertegenwoordigt een puur monistische of nondualistische manier van denken. A-dvaita (niet-tweeheid) duidt op non-dualisme. De belangrijkste filosoof van deze stroming is Sri Shankara.

In de advaita vedanta of advaitavada ligt de nadruk op jnana yoga. Jnana yoga betekent letterlijk "kennis yoga" of "eenwording door kennis". Het is die tak van de yoga waarbij men tracht via kennisverwerving over de aard van het bewustzijn tot zelfverwerkelijking of realisatie van de ware aard van atman (het "zelf" ontdaan van alle illusies omtrent de eigen aard) te komen.

In de advaitavada wordt, net als in de boeddhistische shunyavada, de relatieve werkelijkheid, de scheiding tussen het eigen bewustzijn en het Kosmisch Bewustzijn ontkend en wordt alleen de absolute werkelijkheid als waarheid erkend (puur monisme). Dit in tegenstelling tot bij de dvaitadvaitavada (het dualistisch non-dualisme), waar de relatieve werkelijkheid van het individuele bewustzijn wel wordt erkend als een tijdelijke toestand tot aan de vereniging met het Kosmische Bewustzijn (tijdelijk dualisme of neutraal monisme). Bij de eveneens neutraal monistische advaitadvaitadvaitavada (het non-dualistisch dualistisch non-dualisme) gaat men ook uit van een tijdelijk dualisme, maar wordt tevens erkend dat de ziel is voortgekomen uit het Kosmisch Bewustzijn (uit non-dualiteit).

Advaita Vedanta werd in Nederland geïntroduceerd door Wolter Keers.