Alfred Vogel

Alfred Vogel
Geboren	26 oktober 1902, Aesch (Zwitserland)
Overleden	1 oktober 1996, Feusisberg (Zwitserland)
Nationaliteit	Zwitsers
Beroep	Fytotherapie, fytotherapeut

Alfred Vogel (Aesch, 26 oktober 1902 – Feusisberg, 1 oktober 1996) was een Zwitsers fytotherapeut en producent van natuurgeneesmiddelen.

Zijn filosofie kan worden samengevat als: Je bent wat je eet, en hij legde in verschillende publicaties het belang uit van volwaardig voedsel, met veel groenten en fruit en natuurlijk genezen. Van zijn boek De kleine dokter (Der kleine Doktor, voor het eerst gepubliceerd in 1953) zijn er meer dan 2 miljoen verkocht in 12 verschillende talen.

Leven

Alfred Vogel werd in in 1902 geboren te Aesch (Basel), Zwitserland. Hij was de jongste van vier kinderen. Als kind leerde hij veel over geneeskrachtige planten van zijn vader en zijn grootouders. Op 21-jarige leeftijd opende hij in Basel een kruiden- en gezondheidswinkel. Hij begon zijn klanten gezondheidsadviezen te geven, en begon eigen middelen te bereiden om deze te verkopen. In 1927 huwde hij met Sophie Sommer. Samen hadden ze twee dochters. In 1929 begon hij met de publicatie van een maandelijks tijdsschrift, getiteld „Das neue Leben” (Het nieuwe leven). Dit werd vanaf 1941 „A.Vogel Gesundheits-Nachrichten” (Gezondheidsnieuws).

In de jaren ’30 verhuisde Vogel naar Teufen in Appenzell. Daar experimenteerde hij verder met kruidenremedies, waarbij hij vaststelde dat verse kruiden werkzamer zijn dan gedroogde.

Vogel reisde veel, en was er op zijn reizen vooral in geïnteresseerd primitieve volkeren te ontmoeten die nauw in contact met de natuur leefden. Vanaf de jaren ’50 ondernam hij reizen in de Amerika’s, Afrika, Australië, Nieuw Zeeland en Tasmanië.

Het kruid ’rode zonnehoed’ (Echinacea purpurea), de basis voor het middel Echinaforce, is een belangrijke basis voor Vogels reputatie. Volgens Vogels biografie verbleef hij op een van zijn reizen bij de „Native American” Sioux-stam, waar hij bevriend geraakte met de medicijnman Ben Black Elk. Deze wees hem op de geneeskrachtige werking van de rode zonnehoed, De Sioux kenden deze plant sinds generaties en gebruikten deze uitwendig bij slangenbeten, wonden en kneuzingen, en inwendig om het immuunsysteem te sterken. Toen Vogel vertrok, kreeg hij van Black Elk een handvol Echinaceazaden mee.

Ben Black Elk werd bij zijn dood door de New York Times gememoreerd als de meest gefotografeerde indiaan ter wereld of ’het vijfde gezicht van Mount Rushmore’.

Terug in Zwitserland, begon Vogel de plant te kweken en te onderzoeken, waarbij na verloop van tijd hieruit Echinaforce samengesteld werd, dat het belangrijkste product zou worden uit zijn assortiment. In 1963 richtte Vogel in Roggwill (Thurgau), Bioforce AG op, een firma die natuurgeneesmiddelen produceert.

Prijzen

Alfred Vogel, pionier van de natuurgeneeskunde, bij de uitreiking van de Priessnitz-Medaille der Deutschen Heilpraktikerschaft.

• In 1982 ontving A.Vogel de Priessnitz-Medaille van de Duitse Heilpraktiker-Gesellschaft (Genootschap van Natuurartsen).

• In 1984 werd hij erelid van de Zwitserse Artsenvereniging voor Ervaringsgeneeskunde (Schweizerischen Ärztegesellschaft für Erfahrungsmedizin – SAGEM).

Jaarlijks wordt door de A.Vogel-Stiftung de Alfred-Vogel-Prijs uitgereikt voor wetenschappelijk onderzoek op het gebied van de natuurgeneeskunde.

Kritiek

Vanuit de farmaceutische wereld vond men dat het boek ’De kleine dokter’ weinig te maken heeft met geaccepteerde medische inzichten. De recepten die Vogel met name in de oudere drukken geeft, zouden niet serieus te nemen zijn.

Een aantal jaren geleden stond Alfred Vogel nog bekend als doctor A.Vogel of ook dr. Vogel. In 1952 verkreeg Vogel een eredoctoraat in botanische studies van de ’universiteit van Californië, Los Angeles’ waardoor hij zich wel degelijk dr. h. c. A.Vogel kon noemen. De instelling die hem het eredoctoraat toekende, bestaat intussen niet meer. Omdat dit geen doctoraat in de geneeskunde maar in de plantkunde was, en Vogel in natuurgeneesmiddelen handelde, werd de titel dr. Vogel onterecht geassocieerd. Na een klacht in 1981 bij de Reclame Code Commissie, werd hij geleidelijk aan niet meer als dr. Vogel vermeld. Op 14 oktober 1982 publiceerde Ivo de Wijs in de wetenschapsbijlage van NRC Handelsblad een artikel over deze zaak waarin hij Vogel als kwakzalver kwalificeerde.

Alfred Vogel was één van Jehovah's Getuigen. De Nederlandse tak van het bedrijf (Biohorma), werd destijds geleid door verwanten van mede-oprichter Bolle, die eveneens Jehovah’s Getuigen waren.

In zijn boek ’De kleine dokter’ propageerde Vogel ook een aantal ideeën van Jehovah’s Getuigen. In oudere edities kan men lezen dat God bloedtransfusie verbood en dat het toch toepassen van deze medische behandeling zou kunnen leiden tot karakterverandering.

Publicaties

• Kleiner Wegweiser für Lebensreform (1925)
• A.Vogel Gesundheits-Nachrichten. Zeitschrift für natürlich gesundes Leben (1929)
• Die Nahrung als Heilfaktor (1935)
• Der kleine Doktor (1952)
• Die Leber als Regulator der Gesundheit (1960)
• Krebs — Schicksal oder Zivilisationskrankheit? (1982)

Weblinks

• De Nederlandstalige site van A.Vogel op avogel.nl
• Korte biografie van Alfred Vogel 1902 – 1996 op avogel.nl
• Over de doctorstitel en de kleine dokter op skepsis.nl
• Over Vogels ontdekking van echinacea op skepsis.nl

  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Alfred Vogel op Wikimedia Commons.

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties: