Manuel Lacunza

Manuel Lacunza y Diaz, s.j. (Santiago, Chili, 19 juli 1731 – Imola, Italië, ca. 18 juni 1801) was een Chileens jezuïet. Hij kan worden beschouwd als de grondlegger van het modern christelijk zionisme

Leven

Manuel Lacunza y Diaz werd geboren in Santiago (Chili) als zoon van Carlos Lacunza en diens echtgenote Josefa Diaz Montero. Manuel koos voor een leven als kloosterling en trad in 1747 in bij de jezuïetenorde. In 1755 werd hij tot priester gewijd. Hij werkte als grammaticaleraar in een school in Santiago.

In 1767 verbood de Spaanse koning Carlos III de jezuïeten in Spanje en de Spaanse koloniën. Na een maandenlange reis kwamen Manuel Lacunza y Diaz en zijn collega’s aan in Imola, niet ver van Bologna, in Italië. In 1773 schafte paus Clemens XIV om politieke redenen de volledige Sociëteit van Jezus af. Lacunza was dus door het pauselijk decreet geen priester meer, zonder mogelijkheid om in beroep te gaan tegen deze beslissing. Toen het verbod op de jezuïeten in 1799 werd opgeheven, reisde Lacunza niet terug naar Chili.

Op 18 juni 1801 werd zijn lichaam gevonden aan de buitenrand van Imola. De doodsoorzaak was onbekend.

Werk

Tijdens zijn jaren in Imola gebruikte hij zijn tijd voor onderzoek en schrijven. Hij schreef veel brieven aan familieleden in Chili. Onder het pseudoniem Juan Josafat Ben-Ezra gaf hij een werk uit in drie delen: La Venida del Mesías en Gloria y Majestad (De komst van de Messias in heerlijkheid en majesteit). De uiteindelijke versie was pas klaar in 1790, maar jaren voordien was er al een voorlopige versie in omloop. Het kwam onder de aandacht van de kerkelijke autoriteiten en werd verworpen als ketters. Pas in 1812 werd het gedrukt in Cadiz. Hoewel de Inquisitie het bevel gaf om alle exemplaren in beslag te nemen, vond het een grote verspreiding onder priesters, theologen en monniken in Europa en de Amerika’s. Een andere uitgave in het Castiliaans verscheen in 1816, en was gefinancierd door de Argentijnse generaal Manuel Belgrano.

Het werk werd door Edward Irving naar het Engels vertaald en in 1827 uitgegeven in één deel. Irving had Castiliaans geleerd met als enige doel dit boek te kunnen vertalen.

In 1819 werd het door de Heilige Congregatie van de Index op de Index van verboden boeken gezet.