Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Nils Heribert-Nilsson
Nils Heribert-Nilsson (26 mei 1883, Skivarp, Scania – 3 augustus 1955) was een Zweeds botanicus en geneticus.
Heribert-Nilsson ontving zijn doctortitel aan de Universiteit van Lund in 1915 met de thesis Die Spaltungserscheinungen der Oenothera lamarckiana. Van 1934 to 1948 was hij professor in de botanica, meer bepaald in de (bio-)systematiek, morfologie and fytogeografie aan de Universiteit van Lund University.[1]
Heribert-Nilsson was actief in de plantenveredeling. Zijn belangrijkste onderzoek betrof de plantensoort der wilgen (salix) en de taxonomie ervan, die door regelmatige kruising ingewikkeld is. Onder zijn onderzoek over salix waren er studies over kruisingen met salix viminalis en salix caprea.[2] Zijn onderzoek overtuigde hem ervan dat soortvorming optreedt door middel van hybridisatie, en niet door mutaties, een zienswijze die al eerder bevorderd werd door de Nederlandse botanicus en geneticus Johannes Paulus Lotsy. Nilsson verwerpt dus de zogenaamde Moderne Synthese (neodarwinisme).
In 1943 werd hij verkozen tot lid van de Koninklijke Zweedse Academie van de Wetenschappen, de organisatie die de Nobelprijs voor natuurkunde en voor scheikunde toekent.
In zijn werk Synthetische Artbildung schreef hij:
„Mijn pogingen gedurende 40 jaar om de evolutietheorie experimenteel aan te tonen, zijn volledig mislukt. Ik kan er moeilijk van worden beschuldigd dat ik van een anti-evolutionistisch standpunt ben uitgegaan.” … „Het kan zelfs stellig worden bevestigd dat men aan de hand van de paleo-biologische feiten niet eens een karikatuur van de evolutie kan tekenen. Het fossiel materiaal is nu zo volledig dat het mogelijk is geweest om nieuwe klassen te construeren, en het ontbreken van series van overgangen kan niet worden uitgelegd door het gebrek aan materiaal. De gaten zijn echt; ze kunnen nooit worden gevuld.”
Dr. Heribert Nilsson, Synthetische Artbildung, Verlag CWK Gleerup, Lund, Sweden, 1953, pp. 1185 and 1212.[3]
Nils Heribert-Nilsson legde het fundament van een hypothese die in het Engels emication heet, een catastrofenhypothese, die ervan uitgaat dat plotselinge grote natuurrampen een grote invloed moeten hebben gehad op de onwikkeling van het leven op aarde. Hierdoor stuit hij op onbegrip bij zowel jonge-aarde-creationisten als evolutionisten.[4]
Geselecteerde publicatielijst
- Die Spaltungserscheinungen der Oenothera lamarckiana, Ph.D. Thesis, 1915.
- Experimentelle Studien über Variabilität, Spaltung, Artbildung und Evolution in der Gattung Salix, 1918.
- Synthetische Bastardierungsversuche in der Gattung Salix, 1930.
- Linné, Darwin, Mendel: trenne biografiska skisser („Linnaeus, Darwin, Mendel: drie biografische schetsen”), popular science, 1930.
- Der Entwicklungsgedanke und die moderne Biologie („De idee van ontwikkeling en moderne biologie”), 1941.
- Synthetische Artbildung: Grundlinien einer exakten Biologie, 2 vols., 1953.
Verwijzingen
- º Ediffah.org: Heribert Nilsson efterlämnade papper (Archive record for Heribert-Nilsson’s papers), geraadpleegd op 21 juli 2009
- º Stig Larsson, Royal Swedish Academy of Forestry and Agriculture: Salix in Växtförädlingens framsteg (Vooruitgang in plantenveredeling), p. 273-274.
- º Dr. Heribert Nilsson, Synthetische Artbildung, Verlag CWK Gleerup, Lund, Sweden, 1953, p. 1185 en 1212. op custance.org
- º Vergelijk rationalwiki en conservapedia
