Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Ouzo
Ouzo (Grieks: ούζο) is wellicht de bekendste Griekse alcoholische drank en heeft een alcoholpercentage van tussen de 37,5 en 44 procent. Sinds 25 oktober 2006 heeft ouzo binnen de Europese Unie de status van beschermde oorsprongsbenaming, wat bescherming biedt tegen namaak.
Naam
Volgens een etymologisch woordenboek zou het woord „ouzo” afgeleid zijn van het Turkse woord üzüm, wat „druiven” betekent.[1]
Volgens een andere theorie in een Grieks lexicon zou de drank vroeger in houten kisten getransporteerd zijn waarop in het Italiaans stond: „Uso di Marsiglia” („voor het gebruik in Marseille”).[2] Daaruit ontwikkelde zich dan de naam Ouzo.
Bereiding
De betere ouzo wordt in koperen ketels gedistilleerd en aan het distillaat worden kruiden toegevoegd zoals anijs (Pimpinella anisum), steranijs, venkel, kardemom, maïs, angelica (engelwortel), lindebloesem en koriander. De precieze samenstelling en de verhoudingen van de ingrediënten wordt door de fabrikant geheim gehouden. De smaak die het meest naar voren komt is die van anijs.
Vergelijkbare anijsdranken zijn raki (Turkije), sambuca (Italië), pastis (Frankrijk), hierbas (Balaeren) en absint (Frankrijk) en tsipouro met anijs (Griekenland).
Gebruik
Als men ouzo in de koelkast of vriezer bewaart kunnen er kristalachtige schilfertjes in komen. Ouzo kan zowel puur als met water aangelengd worden gedronken. Ook kan de ouzo met een ijsblokje erin worden gedronken. Puur is de drank helder, met water aangelengd wordt ouzo iets melkachtig. Dit wordt veroorzaakt door de etherische oliën (terpeen) uit de anijs die moeilijk in water oplosbaar zijn en een emulsie veroorzaken. Hoe meer anijs er tijdens het distilleren wordt toegevoegd des te troebeler zal de ouzo worden bij aanlenging met water.[3]
De Griekse ouzeries (ουζέρι, het achtervoegsel -erie werd overgenomen uit het Frans) zijn in veel steden en dorpen te vinden. In deze gelegenheden wordt de ouzo geserveerd met een schaaltje hapjes, de mezedes. Meestal gaat het om kleine stukjes inktvis, gezouten sardines, gebakken courgette, komkommer of tomaat.
Bronnen, noten en/of referenties
|
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Ouzo op Wikimedia Commons.