Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Jonathan Cummings
Jonathan Cummings was een vroege adventist (Milleriet). Hij liet de Advent Christian Association registreren, de latere Advent Christian Church.
Geschiedenis
Albany Conference
Nadat de verwachting van de vroege adventisten op 22 oktober 1844 niet vervuld werd, vergaderde een aantal van hen in 1845 op de Albany Conference om een eigen denominatie te vormen. William Miller was aanwezig en hielp met het beschrijven van hun gemeenschappelijke geloofsovertuiging. Er werd een losjes georganiseerde vereniging gevormd. Op een aantal punten bestonden echter onenigheden. Een brandende kwestie was de vraag of de sabbat of de zondag de dag van de aanbidding was. De in Albany georganiseerde groep bleef een tiental jaar bestaan tot deze zich in verschillende richtingen opsplitste.
Afscheidingen
Een minderheid, die de sabbat (van vrijdagavond tot zaterdagavond) als de juiste dag beschouwde, scheidde zich af en vormde een eigen kerkvereniging, de zevendedagsadventisten.
In 1852 stelde Jonathan Cummings dat de perioden van 1260, 1290, en 1335 dagen uit de profetie van Daniël begonnen in het jaar 519 door het verenigen van kerk en staat onder keizer Justinianus.[1] De 1260 dagen eindigden bijgevolg in 1779, de 1290 dagen in 1809, en de 1335 dagen uit Daniël 12:12 (NBG) zouden volgens hem eindigen en tussen de herfst van 1853 en de lente van 1854, en dan zouden de overledenen opstaan uit de dood. Dit veroorzaakte heel wat kritiek van de kant van de andere adventisten, en diegenen die Cummings’ ideeën volgden, begonnen een eigen groep te vormen: de Advent Christian Association, die later de Advent Christian Church werd. Zij gaven een eigen tijdschrift uit: The World's Crisis.
Diegenen die overbleven in de groep van de Albany Conference, reorganiseerden zich in de American Millennial Association. Deze naam werd later gewijzigd in Evangelical Adventists.
In 1853 gaf Cummings een eigen kaart uit waarop de tijdprofetieën van Daniël aanschouwelijk werden voorgesteld zoals hij die begreep.[2]
Toen 1853 en 1854 voorbijgingen, gaf Cummings en zijn groep toe dat de datum blijkbaar foutief was. Zij werden door de Evangelical Adventists uitgenodigd om zich terug bij hen aan te sluiten. Intussen hadden zich echter andere meningsverschillen gekristalliseerd, waardoor de Advent Christians niet op de uitnodiging ingingen. Toen de Evangelical Adventists een General Conference (algemene vergadering) organiseerden in Boston op 5 juni 1855, verkozen de Advent Christians deze niet te bezoeken, maar op deze dag een eigen General Conference te houden. Hierdoor werd duidelijk dat ze twee afzonderlijke groepen vormden.
Een belangrijk verschilpunt was de zienswijze over de onsterfelijkheid van de ziel. Evangelical Adventists bleven bij de algemenere protestantse zienswijze dat de ziel onsterfelijk is; de meerderheid in de Advent Christian Association aanvaardde dat de ziel sterfelijk is en dat onsterfelijkheid enkel als gunst door Christus wordt verkregen.
Op 6 november 1861 werd de Advent Christian Association geregistreerd in Salem, Massachusetts, als Advent Christian Church.
Weblinks, bronnen
- The Miller Farm op www.adventistheritage.org
- Sam. L. Rogers, Religious Bodies, 1916: Summary and general tables. United States. Bureau of the Census, William Chamberlin Hunt, Edwin Munsell Bliss, United States. Census Office. p. 14-15
- Caspar B. Nervig Christian Truth an Delusions, 1941, p. 90
Verwijzingen
- º Isaac C. Wellcome, History of the Second Advent Message, 1874, p. 594.
- º Daniel Rosenberg, Anthony Grafton, Cartographies of Time: A History of the Timeline. p. 163