Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Proza: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
(wat minder POV verwoord) |
||
| Regel 7: | Regel 7: | ||
Een mengvorm tussen proza en poëzie noemt men poëtisch proza, of [[prozagedicht]]. | Een mengvorm tussen proza en poëzie noemt men poëtisch proza, of [[prozagedicht]]. | ||
In de literatuurgeschiedenis heeft de term proza een wisselende waardering gekend. Lange tijd werd het als minderwaardig aan poëzie beschouwd. ''Geschiedkundige'' teksten bijvoorbeeld, waarvan we nu automatisch verwachten dat ze in proza geschreven zijn, werden in de | In de literatuurgeschiedenis heeft de term proza een wisselende waardering gekend. Lange tijd werd het als minderwaardig aan poëzie beschouwd. ''Geschiedkundige'' teksten bijvoorbeeld, waarvan we nu automatisch verwachten dat ze in proza geschreven zijn, werden in de middeleeuwen op rijm gezet (een voorbeeld is [[Jacob van Maerlant]]). Ook ernstig ''toneel'' moest tot in de 17e eeuw rijmen om voor vol te worden aangezien (voorbeelden zijn [[Jean Racine|Racine]], [[Joost van den Vondel|Vondel]]). Vroege ''tijdschriften'' namen poëzie op in een mate die voor een hedendaagse lezer opmerkelijk is. | ||
Opmerkelijk is dat veel van de 20e-eeuwse en hedendaagse poëzie minder strikte vormkenmerken laat zien dan oudere poëzie, terwijl | Opmerkelijk is dat veel van de 20e-eeuwse en hedendaagse poëzie minder strikte vormkenmerken laat zien dan oudere poëzie. Zo hoeven gedichten zelfs helemaal niet meer te rijmen, terwijl dit vroeger als een voorwaarde werd gezien. Inmiddels is de waardering voor de prozavorm toegenomen. Dit valt ten dele te verklaren uit de ''dominantie'' van die vorm; terwijl poëzie veel minder wordt gelezen dan voorheen, en poëziebundels nog slechts oplagen kennen van enkele honderden stuks, is in de literatuur de roman verreweg de meest gelezen tekstsoort, en ook in tijdschriften wordt overwegend proza aangetroffen. | ||
Inmiddels is de waardering voor de prozavorm toegenomen. Dit valt ten dele te verklaren uit de ''dominantie'' van die vorm; terwijl poëzie veel minder wordt gelezen dan voorheen, en poëziebundels nog slechts oplagen kennen van enkele honderden stuks, is in de literatuur de roman verreweg de meest gelezen tekstsoort, en ook in tijdschriften wordt overwegend proza aangetroffen. | |||
[[Categorie:Tekstanalyse]] | [[Categorie:Tekstanalyse]] | ||
Versie van 15 jul 2011 23:05
Proza is iedere tekst die is geschreven in de vorm van gewone taal. Proza kan kunstig in elkaar gezet zijn, zelfs rijm en een metrum (maatsoort) bevatten, maar zodra de vorm van de tekst (met name de vorm van de regels) tot doel wordt en de bladspiegel geen enkele rol meer speelt, is er sprake van poëzie.
Proza is het soort tekst dat men kan vinden in een krant, een encyclopedie, een roman of novelle, een film, zowel als in een essay, een wetenschappelijk artikel of een brief aan vader of de belastingconsulent. Het kan kort zijn, als een stukje in de krant, of lang als een complete meerdelige roman.
Proza noemt men ook wel eens "ongebonden" taalgebruik[feit?], al klopt die term slechts gedeeltelijk, doordat elke taaluiting min of meer aan regels gebonden is. Poëzie daarentegen wordt "gebonden" taalgebruik genoemd, waarmee wordt bedoeld dat een dichter zich vaak extra voorschriften oplegt bij het schrijven: kortere regellengte, vast aantal lettergrepen, metrum enzovoort.
Een mengvorm tussen proza en poëzie noemt men poëtisch proza, of prozagedicht.
In de literatuurgeschiedenis heeft de term proza een wisselende waardering gekend. Lange tijd werd het als minderwaardig aan poëzie beschouwd. Geschiedkundige teksten bijvoorbeeld, waarvan we nu automatisch verwachten dat ze in proza geschreven zijn, werden in de middeleeuwen op rijm gezet (een voorbeeld is Jacob van Maerlant). Ook ernstig toneel moest tot in de 17e eeuw rijmen om voor vol te worden aangezien (voorbeelden zijn Racine, Vondel). Vroege tijdschriften namen poëzie op in een mate die voor een hedendaagse lezer opmerkelijk is.
Opmerkelijk is dat veel van de 20e-eeuwse en hedendaagse poëzie minder strikte vormkenmerken laat zien dan oudere poëzie. Zo hoeven gedichten zelfs helemaal niet meer te rijmen, terwijl dit vroeger als een voorwaarde werd gezien. Inmiddels is de waardering voor de prozavorm toegenomen. Dit valt ten dele te verklaren uit de dominantie van die vorm; terwijl poëzie veel minder wordt gelezen dan voorheen, en poëziebundels nog slechts oplagen kennen van enkele honderden stuks, is in de literatuur de roman verreweg de meest gelezen tekstsoort, en ook in tijdschriften wordt overwegend proza aangetroffen.