Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Gerardus Jacobus van Swaay: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 28: Regel 28:
Ook volgde Van Swaay een academische studie elektrische meetkunde van 1894 tot 1897 te [[Berlijn]]. Hij doceerde op diverse plaatsen en was onder meer in Delft [[hoogleraar]] [[elektrotechniek]].
Ook volgde Van Swaay een academische studie elektrische meetkunde van 1894 tot 1897 te [[Berlijn]]. Hij doceerde op diverse plaatsen en was onder meer in Delft [[hoogleraar]] [[elektrotechniek]].


Als [[Rooms-katholieke Kerk|katholiek]] [[minister]] van [[Lijst van Nederlandse ministers van Verkeer en Waterstaat|Waterstaat]] had Van Swaay echter weinig gezag had. Tijdens zijn [[Eerste Kamerlid]]maatschap (1913-1922) was hij directeur van de [[Provinciale Noord-Brabantse Elektriciteitsmaatschappij]]. Als minister van Waterstaat in het [[kabinet-Ruijs de Beerenbrouck II]] behoorde hij tot de minder opvallende figuren. Hij bracht wel enkele belangrijke [[wet]]ten tot stand, zoals een wet over de opsporing van [[delfstof]]fen.
Als [[Rooms-katholieke Kerk|katholiek]] [[minister]] van [[Lijst van Nederlandse ministers van Verkeer en Waterstaat|Waterstaat]] had Van Swaay echter weinig gezag. Tijdens zijn [[Eerste Kamerlid]]maatschap (1913-1922) was hij directeur van de [[Provinciale Noord-Brabantse Elektriciteitsmaatschappij]]. Als minister van Waterstaat in het [[kabinet-Ruijs de Beerenbrouck II]] behoorde hij tot de minder opvallende figuren. Hij bracht wel enkele belangrijke [[wet]]ten tot stand, zoals een wet over de opsporing van [[delfstof]]fen.
{{StartOpvolging}}
{{StartOpvolging}}



Versie van 1 jun 2011 07:11

rel=nofollow

Gerardus Jacobus van Swaay (Van Swaaij)[1] (Loenen, 22 juni 1867[2]Delft, 8 januari 1945) was een Nederlands politicus, hoogleraar en architect.

Na zijn studie technische wetenschappen van 1885 tot 1889 aan de Technische Universiteit Delft, ontwierp Van Swaay de, in 1892 gebouwde, voorgevel van de rijksmonumentale Basiliek van de H.H. Agatha en Barbara te Oudenbosch. In Oud Gastel ontwierp hij de in 1906 gebouwde neogotische parochiekerk Heilige Laurentius, die tevens een rijksmonument is.

Ook volgde Van Swaay een academische studie elektrische meetkunde van 1894 tot 1897 te Berlijn. Hij doceerde op diverse plaatsen en was onder meer in Delft hoogleraar elektrotechniek.

Als katholiek minister van Waterstaat had Van Swaay echter weinig gezag. Tijdens zijn Eerste Kamerlidmaatschap (1913-1922) was hij directeur van de Provinciale Noord-Brabantse Elektriciteitsmaatschappij. Als minister van Waterstaat in het kabinet-Ruijs de Beerenbrouck II behoorde hij tot de minder opvallende figuren. Hij bracht wel enkele belangrijke wetten tot stand, zoals een wet over de opsporing van delfstoffen.

Voorganger:
A.A.H.W. König
Minister van Waterstaat
1922-1925
Opvolger:
M.Ch.E. Bongaerts

Bronnen

Noten

  1. º (soms wordt zijn achternaam gespeld als (Van Swaaij)
  2. º Tekst Genlias
rel=nofollow


Linken