Harry Hoxsey: verschil tussen versies

Versie van 12 dec 2019 13:10

Harry Mathias Hoxsey (Taylorville, Christian County, Illinois, V.S., 23 oktober 1901 – Dallas, Texas, 23 december 1974) was een omstreden Amerikaans natuurgeneeskundige.

Leven

Harry Hoxsey werd geboren in een gezin met twaalf kinderen.

Toen hij acht jaar was, hielp al hij mee in zijn vaders dierenartspraktijk. Toen zijn vader zeven jaar later overleed, erfde Harry de kruidenrecepten. In zijn boek You Don't Need to Die vertelt hij dat het paard van zijn overgrootvader, een quaker, een farmer in zuidelijk Illinois, ziek was. De overgrootvader observeerde dat het paard bepaalde bloemen en onkruid ging eten die geen deel uitmaakten van zijn normale voedingswijzen, en genas daarop. Overgrootvader maakte aftreksels van deze planten. Elke volgende generatie in de familie werkte ook als dierenarts en verbeterde de formules voortdurend.

Mensen vertelden verder dat Hoxsey’s middeltjes goed werkten. Al gauw kwamen ook kankerpatiënten ten einde raad naar Hoxsey’s formules. Toen zijn vader stierf, liet hij Harry beloven dat hij de zalven, poeders en inwendige vloeibare kruidenformules zou gebruiken om zoveel mogelijk mensen te helpen en de middelen niet te gebruiken voor persoonlijke rijkdom.

Nadat hij in Taylorville, Illinois, gearresteerd was voor het beoefenen van geneeskunde zonder vergunning, vertrok Hoxsey rond 1924 naar Chicago, met het doel de werkzaamheid van zijn remedies te bewijzen aan Morris Fishbein, hoofd van de American Medical Association (AMA) en redacteur van het pas opgerichte JAMA (Journal of the American Medical Association). Hoxsey’s formule werd getest op een terminale kankerpatiënt (een politieagent uit Chicago, sergeant Thomas Manix). De agent genas door Hoxsey’s kruidenbehandelingen en bleef nog tien jaar in leven.

Fishbein was onder de indruk en stelde voor om Hoxsey’s formules af te kopen zodat deze exclusief eigendom van de AMA zouden worden. Maar Hoxsey dacht terug aan wat hij aan zijn vader had beloofd en weigerde in te gaan op de verkoop. Zo ontwikkelde zich een oorlog tussen de AMA en Hoxsey. Hoewel Fishbein toegaf dat de werkstof sanguinarine in Hoxsey’s rode bloedwortelpasta werkzaam was tegen huidkanker, vond de AMA Hoxsey’s kruidentonicum waardeloos.

Hoxsey werd gebrandmerkt als ergste kankerkwakzalver van de eeuw en zou in de loop der jaren meer gearresteerd worden dan alle anderen in de geschiedenis van de geneeskunde.

Hoxsey spande wegens ’laster’ een rechtszaak aan tegen Fishbein en de AMA, en won deze in 1950, waardoor hij de ingrediënten geheim mocht houden. Hij werd echter gedwongen om de ingrediënten te onthullen aan de FDA zodra zij de bevoegdheid kregen om de ingrediëntenlijst af te dwingen.

In de jaren 1960 werd de Hoxsey-therapie in Amerika verboden als kwakzalverij, zonder medisch onderzoek.

Van alle door Hoxsey gebruikte kruiden werden intussen anti-kanker- en anti-tumor-eigenschappen aangetoond.^[1]

Literatuur

Kenny Ausubel, When Healing Becomes a Crime: The Amazing Story of the Hoxsey Cancer Clinics and the Return of Alternative Therapies, ISBN 978-0892819256

	Werk in uitvoering
	Iemand is nog met dit artikel bezig. Kom later terug om het resultaat te bekijken.

º https://www.utne.com/community/a-second-opinion-on-harry-hoxsey

[1] º https://www.utne.com/community/a-second-opinion-on-harry-hoxsey

[1]

@@ Regel 4: / Regel 4: @@
 Harry Hoxsey werd geboren in een gezin met twaalf kinderen.
-Als kind hielp hij mee in zijn vaders dierenartspraktijk. Mond-tot-mondreclame leidde ertoe dat Hoxsey's kankerpraktijk overlapt met die van menselijke patiënten, waarbij sommigen beweren dat het een oude inheemse Amerikaanse kruidenformule voor kanker is. Hoxsey's verslag verschilt....
+Toen hij acht jaar was, hielp al hij mee in zijn vaders dierenartspraktijk. Toen zijn vader zeven jaar later overleed, erfde Harry de kruidenrecepten. In zijn boek ''You Don't Need to Die'' vertelt hij dat het paard van zijn overgrootvader, een [[quaker]], een farmer in zuidelijk Illinois, ziek was. De overgrootvader observeerde dat het paard bepaalde bloemen en onkruid ging eten die geen deel uitmaakten van zijn normale voedingswijzen, en genas daarop. Overgrootvader maakte aftreksels van deze planten. Elke volgende generatie in de familie werkte ook als dierenarts en verbeterde de formules voortdurend.
-In zijn boek ''You Don't Need to Die'' vertelt hij dat het prijspaard van zijn overgrootvader ziek was, maar herstelde door bepaalde bloemen en onkruid te eten. Zijn overgrootvader observeerde welke planten het paard gebruikte en maakte hier aftreksels van. Elke volgende generatie in de familie werkte ook als dierenarts en verbeterde de formules voortdurend.
 Mensen vertelden verder dat Hoxsey’s middeltjes goed werkten. Al gauw kwamen ook kankerpatiënten ten einde raad naar Hoxsey’s formules. Toen zijn vader stierf, liet hij Harry beloven dat hij de zalven, poeders en inwendige vloeibare kruidenformules zou gebruiken om zoveel mogelijk mensen te helpen en de middelen niet te gebruiken voor persoonlijke rijkdom.
@@ Regel 12: / Regel 10: @@
 Nadat hij in Taylorville, Illinois, gearresteerd was voor het beoefenen van geneeskunde zonder vergunning, vertrok Hoxsey rond 1924 naar Chicago, met het doel de werkzaamheid van zijn remedies te bewijzen aan [[Morris Fishbein]], hoofd van de [[American Medical Association]] (AMA) en redacteur van het pas opgerichte ''JAMA (Journal of the American Medical Association)''. Hoxsey’s formule werd getest op een terminale kankerpatiënt (een politieagent uit Chicago, sergeant Thomas Manix). De agent genas door Hoxsey’s kruidenbehandelingen en bleef nog tien jaar in leven.
-Fishbein was onder de indruk en stelde voor om Hoxsey’s formules af te kopen zodat deze exclusief eigendom van de AMA zouden worden. Maar Hoxsey dacht terug aan wat hij aan zijn vader had beloofd en weigerde in te gaan op de verkoop. Zo ontwikkelde zich een oorlog tussen de AMA en Hoxsey. Hoewel Fishbein toegaf dat de werkstof sanguinarine in Hoxsey’s rode bloedwortelpasta werkzaam was tegen huidkanker, vond de AMA Hoxsey’s kruidentonicum waardeloos. Hoxsey spande wegens ’laster’ een rechtszaak aan tegen Fishbein en de AMA, en won deze in 1950, waardoor hij de ingrediënten geheim mocht houden. Hij werd echter gedwongen om de ingrediënten te onthullen aan de FDA zodra zij de bevoegdheid kregen om de ingrediëntenlijst af te dwingen.
+Fishbein was onder de indruk en stelde voor om Hoxsey’s formules af te kopen zodat deze exclusief eigendom van de AMA zouden worden. Maar Hoxsey dacht terug aan wat hij aan zijn vader had beloofd en weigerde in te gaan op de verkoop. Zo ontwikkelde zich een oorlog tussen de AMA en Hoxsey. Hoewel Fishbein toegaf dat de werkstof sanguinarine in Hoxsey’s rode bloedwortelpasta werkzaam was tegen huidkanker, vond de AMA Hoxsey’s kruidentonicum waardeloos.
+Hoxsey werd gebrandmerkt als ergste kankerkwakzalver van de eeuw en zou in de loop der jaren meer gearresteerd worden dan alle anderen in de geschiedenis van de geneeskunde.
+Hoxsey spande wegens ’laster’ een rechtszaak aan tegen Fishbein en de AMA, en won deze in 1950, waardoor hij de ingrediënten geheim mocht houden. Hij werd echter gedwongen om de ingrediënten te onthullen aan de FDA zodra zij de bevoegdheid kregen om de ingrediëntenlijst af te dwingen.
+In de jaren 1960 werd de Hoxsey-therapie in Amerika verboden als kwakzalverij, zonder medisch onderzoek.
+Van alle door Hoxsey gebruikte kruiden werden intussen anti-kanker- en anti-tumor-eigenschappen aangetoond.<ref>https://www.utne.com/community/a-second-opinion-on-harry-hoxsey</ref>
+==Literatuur==
+* {{aut|Kenny Ausubel}}, ''When Healing Becomes a Crime: The Amazing Story of the Hoxsey Cancer Clinics and the Return of Alternative Therapies'', {{ISBN|978-0892819256}}
+{{DEFAULTSORT:Hoxsey, Harry}}
 {{wiu2}}

Harry Hoxsey: verschil tussen versies

Versie van 12 dec 2019 13:10

Leven

Literatuur

Navigatiemenu

Zoeken