Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Michel Tack: verschil tussen versies
kGeen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Michel Tack''' ([[Izegem]], [[9 oktober]] [[1905]] – [[München]], [[31 oktober]] [[1944]]) was een [[België|Belgisch]] [[communisme|communistisch]] lid van het [[Belgisch verzet in de Tweede Wereldoorlog|verzet]]. | '''Michel Tack''' ([[Izegem]], [[9 oktober]] [[1905]] – [[München]], [[31 oktober]] [[1944]]) was een [[België|Belgisch]] [[communisme|communistisch]] lid van het [[Belgisch verzet in de Tweede Wereldoorlog|verzet]].<ref>[https://www.findagrave.com/memorial/154869818/michel-tack Michel Tack]</ref> | ||
Toen de Duitse bezetter in november 1940 zijn meubels aansloeg zong bij als protest met zijn broer André en een aantal kameraden openlijk een aantal communistische liederen. | ==Tweede Wereldoorlog]]== | ||
Tack was reeds voor de oorlog een overtuigd communist en lid van de Izegemse afdeling van de [[Kommunistische Partij van België]].<ref>[http://www.ethesis.net/kortrijk_verzet/kortrijk_verzet_inhoud.htm Analyse en situering van het verzet in de stad Kortrijk: 1940-1944], Petra Demeyere, Scriptie voorgelegd aan de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte, voor het behalen van de graad van Licentiaat in de Geschiedenis. Universiteit Gent, Academiejaar: 1999-2000, Promotor: Dr. [[Bruno De Wever]]</ref> | |||
Toen de [[Nazi-Duitsland|Duitse]] bezetter in november 1940 zijn meubels aansloeg zong bij als protest met zijn broer André en een aantal kameraden openlijk een aantal communistische liederen.<ref>[http://www.ethesis.net/izegem_repressie/izegem_rep_deel_IV_3_1.htm Vrouwen uit Izegem getroffen door de repressie na de Tweede Wereldoorlog. Een case-study in genderperspectief], Hilde Timmerman, Scriptie voorgelegd aan de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte, voor het behalen van de graad van Licentiaat in de Geschiedenis, Universiteit Gent, Academiejaar: 1999-2000</ref> | |||
In 1941, nadat Duitsland het communistische [[Sovjet-Unie|Rusland]] was binnengevallen werden de broers door [[Emiel Normon]] gerecruteerd bij het communistische [[Partizanenkorps]].<ref>[https://lib.ugent.be/fulltxt/RUG01/001/296/059/RUG01-001296059_2010_0001_AC.pdf Hoofdstuk 4: De onthoofden van München] in Semper fidelis? De geschiedenis van de executieoorden Rieme en Oostakker, Masterscriptie tot het behalen van de graad van Master in de geschiedenis, Tim De Craene, Academiejaar 2007–2008</ref> | In 1941, nadat Duitsland het communistische [[Sovjet-Unie|Rusland]] was binnengevallen werden de broers door [[Emiel Normon]] gerecruteerd bij het communistische [[Partizanenkorps]].<ref>[https://lib.ugent.be/fulltxt/RUG01/001/296/059/RUG01-001296059_2010_0001_AC.pdf Hoofdstuk 4: De onthoofden van München] in Semper fidelis? De geschiedenis van de executieoorden Rieme en Oostakker, Masterscriptie tot het behalen van de graad van Master in de geschiedenis, Tim De Craene, Academiejaar 2007–2008</ref> |
Versie van 9 sep 2019 13:41
Michel Tack (Izegem, 9 oktober 1905 – München, 31 oktober 1944) was een Belgisch communistisch lid van het verzet.[1]
Tweede Wereldoorlog]]
Tack was reeds voor de oorlog een overtuigd communist en lid van de Izegemse afdeling van de Kommunistische Partij van België.[2]
Toen de Duitse bezetter in november 1940 zijn meubels aansloeg zong bij als protest met zijn broer André en een aantal kameraden openlijk een aantal communistische liederen.[3]
In 1941, nadat Duitsland het communistische Rusland was binnengevallen werden de broers door Emiel Normon gerecruteerd bij het communistische Partizanenkorps.[4]
Hij werd samen met zijn broer André aangehouden, en beiden werden ter dood veroordeeld. André werd opgehangen, Michel werd onthoofd op 31 oktober 1944.
Zie ook
Bronnen, noten en/of referenties
|