Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Politiek activisme: verschil tussen versies
(http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Politiek_activisme&oldid=25623843) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Politiek activisme''' is een verzamelwoord voor buitenparlementaire activiteiten om politieke verandering te brengen, meestal op het [[sociaal|sociale]], [[economie|economische]] of [[milieu]]vlak. | '''Politiek activisme''' is een verzamelwoord voor buitenparlementaire activiteiten om politieke verandering te brengen, meestal op het [[sociaal|sociale]], [[economie|economische]] of [[milieu]]vlak. | ||
Tegenwoordig wordt het woord | Tegenwoordig wordt het woord ’activisme’ in Nederland vaak [[associatie (begrip)|geassocieerd]] met de activiteiten en [[ideologie]]ën van mensen aan de [[links (politiek)|linkerkant van het politieke spectrum]]. In [[Vlaanderen]] echter (zie onder) heet het ook wel [[militantisme]] en staat het begrip juist meer in de [[volksnationalisme|volksnationalistische]] tot zelfs [[extreemrechts|extreem-rechtse]] traditie, alhoewel ook daar links politiek activisme plaats vindt. | ||
==De factor geweld== | ==De factor geweld== | ||
In de [[1970-1979|jaren zeventig]] ontwikkelde het politiek activisme zich aanvankelijk als redelijk geweldloos, het geweld bleef binnen zekere grenzen. In de [[1980-1989|jaren tachtig]] kreeg een deel van het activisme een steeds gewelddadiger karakter<ref>Tellingen van Duyvendak en Koopmans laten tussen 1985-1986 en 1988-1989 opstapelingen van activistisch geweld zien vooral uit de antiapartheidsbeweging en de antimilitaristische beweging. Telling van incidenten uit de jaren zeventig bleek vrijwel nihil te geven. Zie ''Tussen verbeelding en macht'', J.W.Duyvendak, H-A van der Heijden, R.Koopmans, L.Wijmans, | In de [[1970-1979|jaren zeventig]] ontwikkelde het politiek activisme zich aanvankelijk als redelijk geweldloos, het geweld bleef binnen zekere grenzen. In de [[1980-1989|jaren tachtig]] kreeg een deel van het activisme een steeds gewelddadiger karakter.<ref>Tellingen van Duyvendak en Koopmans laten tussen 1985-1986 en 1988-1989 opstapelingen van activistisch geweld zien vooral uit de antiapartheidsbeweging en de antimilitaristische beweging. Telling van incidenten uit de jaren zeventig bleek vrijwel nihil te geven. Zie ''Tussen verbeelding en macht'', J. W. Duyvendak, H.-A. van der Heijden, R. Koopmans, L. Wijmans, Sua (1992)</ref> Dit zou verband kunnen houden met het veranderde maatschappelijke klimaat in de zin van verharding en sociaal-economische individualisering. Hierdoor zou het optimisme van de jaren zeventig omgeslagen zijn in het pessimisme van de jaren tachtig.<ref>Frank Jaap Buijs, in zijn proefschrift ''Overtuiging en geweld'', Babylon-de Geus (1995)</ref> | ||
Een andere oorzaak zou kunnen liggen in het wegvallen van de linkse consensus van de jaren zeventig. In die periode verschilde de visie van de activisten op wat er allemaal mis was in de wereld niet veel met wat een groot deel van de bevolking dacht. Het wegvallen van die linkse consensus haalde de rem van het geweld. Ook waren de bewegingen in de jaren tachtig minder verticaal georganiseerd wat wel het geval was met de revolutionaire bewegingen van de jaren zeventig. Ze kenden minder of geen politieke leiding, geen [[democratisch centralisme]], geen interne disciplinering, geen intrede politiek en geen procedures voor uitsluiting. Zodra dan de inbedding in een progressieve consensus weg zou vallen, verdwijnen sociale cohesie en sociale controle en kunnen er zich gewelddadige kernen vormen. Hierbij heeft ook de ideologische afbraak in de jaren tachtig een zekere rol gespeeld.<ref>{{aut|Antoine Verbij}}, ''Tien rode jaren: links radicalisme in Nederland'', | Een andere oorzaak zou kunnen liggen in het wegvallen van de linkse consensus van de jaren zeventig. In die periode verschilde de visie van de activisten op wat er allemaal mis was in de wereld niet veel met wat een groot deel van de bevolking dacht. Het wegvallen van die linkse consensus haalde de rem van het geweld. Ook waren de bewegingen in de jaren tachtig minder verticaal georganiseerd wat wel het geval was met de revolutionaire bewegingen van de jaren zeventig. Ze kenden minder of geen politieke leiding, geen [[democratisch centralisme]], geen interne disciplinering, geen intrede politiek en geen procedures voor uitsluiting. Zodra dan de inbedding in een progressieve consensus weg zou vallen, verdwijnen sociale cohesie en sociale controle en kunnen er zich gewelddadige kernen vormen. Hierbij heeft ook de ideologische afbraak in de jaren tachtig een zekere rol gespeeld.<ref>{{aut|Antoine Verbij}}, ''Tien rode jaren: links radicalisme in Nederland'', p. 225-228, Ambo, Amsterdam (2005), ISBN 90-263-1748-4</ref> | ||
==Stromingen met activisme== | ==Stromingen met activisme== | ||
Enkele stromingen die veel gebruikmaken, of hebben gemaakt, van activisme: | Enkele stromingen die veel gebruikmaken, of hebben gemaakt, van activisme: | ||
* [[Abolitionisme]] (antislavernijbeweging) | |||
* [[Anarchisme]] | * [[Anarchisme]] | ||
* [[Andersglobalisme]] of antiglobalisme | * [[Andersglobalisme]] of antiglobalisme | ||
| Regel 64: | Regel 64: | ||
==Vlaamse Beweging== | ==Vlaamse Beweging== | ||
In Vlaanderen heeft politiek activisme de betekenis gekregen van [[militantisme]], waaronder het [[Activisme (Vlaanderen)|activisme]] uit de periode der [[Eerste Wereldoorlog]], en het [[taalactivisme]], dat naast politiek activisme ook een [[Taalstrijd in België|taal-]] en cultuurstrijd omvat. | In Vlaanderen heeft politiek activisme de betekenis gekregen van [[militantisme]], waaronder het [[Activisme (Vlaanderen)|activisme]] uit de periode der [[Eerste Wereldoorlog]], dat probeerde meer rechten voor Vlaanderen te krijgen door samen te werken met de bezetters, en het [[taalactivisme]], dat naast politiek activisme ook een [[Taalstrijd in België|taal-]] en cultuurstrijd omvat. | ||
{{Appendix}} | {{Appendix}} | ||
[[Categorie:Politiek]] | [[Categorie:Politiek]] | ||
[[Categorie:Activisme]] | [[Categorie:Activisme]] | ||
Huidige versie van 17 feb 2018 om 20:23
Politiek activisme is een verzamelwoord voor buitenparlementaire activiteiten om politieke verandering te brengen, meestal op het sociale, economische of milieuvlak.
Tegenwoordig wordt het woord ’activisme’ in Nederland vaak geassocieerd met de activiteiten en ideologieën van mensen aan de linkerkant van het politieke spectrum. In Vlaanderen echter (zie onder) heet het ook wel militantisme en staat het begrip juist meer in de volksnationalistische tot zelfs extreem-rechtse traditie, alhoewel ook daar links politiek activisme plaats vindt.
De factor geweld
In de jaren zeventig ontwikkelde het politiek activisme zich aanvankelijk als redelijk geweldloos, het geweld bleef binnen zekere grenzen. In de jaren tachtig kreeg een deel van het activisme een steeds gewelddadiger karakter.[1] Dit zou verband kunnen houden met het veranderde maatschappelijke klimaat in de zin van verharding en sociaal-economische individualisering. Hierdoor zou het optimisme van de jaren zeventig omgeslagen zijn in het pessimisme van de jaren tachtig.[2]
Een andere oorzaak zou kunnen liggen in het wegvallen van de linkse consensus van de jaren zeventig. In die periode verschilde de visie van de activisten op wat er allemaal mis was in de wereld niet veel met wat een groot deel van de bevolking dacht. Het wegvallen van die linkse consensus haalde de rem van het geweld. Ook waren de bewegingen in de jaren tachtig minder verticaal georganiseerd wat wel het geval was met de revolutionaire bewegingen van de jaren zeventig. Ze kenden minder of geen politieke leiding, geen democratisch centralisme, geen interne disciplinering, geen intrede politiek en geen procedures voor uitsluiting. Zodra dan de inbedding in een progressieve consensus weg zou vallen, verdwijnen sociale cohesie en sociale controle en kunnen er zich gewelddadige kernen vormen. Hierbij heeft ook de ideologische afbraak in de jaren tachtig een zekere rol gespeeld.[3]
Stromingen met activisme
Enkele stromingen die veel gebruikmaken, of hebben gemaakt, van activisme:
- Abolitionisme (antislavernijbeweging)
- Anarchisme
- Andersglobalisme of antiglobalisme
- Antimilitarisme
- Arbeidersbeweging
- Burgerrechtenbewegingen
- Dierenrechtenactivisme
- Fair trade
- Feminisme
- Grassroots activisme
- Hacktivisme
- Kraakbeweging
- Mensenrechten
- Milieuactivisme
- Nationalisme
- Pacifisme
- Studentenbeweging
- Vakbondsactivisme (bijvoorbeeld staking)
- Vredesbeweging
Voorbeelden van actiecomités
- Actiecomité Ereschuld Mijnwerkers
- Actiecomité Stop MARTIJN
- Actie Kommitee Kritische Universiteit
- Actiecomité voor Vrijheid en Orde
Vormen van activisme
Enkele vormen van actie, of actiemiddelen:
- Aanplakactie of plakken
- Adbusting
- Demonstratie
- Bezetting, zoals van het Maagdenhuis
- Blokkade
- Burgerlijke ongehoorzaamheid
- Clownen
- Directe actie
- Folderen
- Handtekeningenactie, zoals een petitie of petitionnement
- Hongerstaking
- Inzamelingsactie
- Kalken
- Lawaaidemo
- Ludieke actie
- Manifestatie
- Scanderen van leuzen, bijvoorbeeld tijdens een demonstratie
- Sit-downactie
- Spamming
- Staking
- Stiptheidsactie
- Tentenkamp
- Taartgooien
- Vrije media, bijvoorbeeld vrije radio-uitzendingen
Vlaamse Beweging
In Vlaanderen heeft politiek activisme de betekenis gekregen van militantisme, waaronder het activisme uit de periode der Eerste Wereldoorlog, dat probeerde meer rechten voor Vlaanderen te krijgen door samen te werken met de bezetters, en het taalactivisme, dat naast politiek activisme ook een taal- en cultuurstrijd omvat.
Bronnen, noten en/of referenties
|