Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Justus Erich Walbaum: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Justus Erich Walbaum''' ([[1768]] | '''Justus Erich Walbaum''' (Steinlah bij Haverlah, [[25 januari]] [[1768]] – [[Weimar]], [[21 juni]] [[1839]]) was een Duits stempelsnijder en letterontwerper. | ||
==Leven== | |||
Als leerjongen bij een banketbakker in Braunschweig kreeg hij de smaak te pakken van het maken van vormen en vond zo de weg naar het snijden van stempels, graveren van muziekpartituren en het ontwerpen en gieten van letters. | |||
De bekendste door hem gemaakte letters zijn het [[classicisme|classicistische]] Antiqua-lettertype „Walbaum” en een gelijknamig [[Fraktur]]schrift „Walbaum”. | In 1798 kocht hij de lettergieterij over van Ernst Wilhelm Kircher in Goslar, zodat het lettergieten in zijn eigen zaak tegen 1799 zijn hoofdberoep werd. In 1803 verhuisde hij de werkplaats naar Weimar. In 1828 droeg hij de zaak over aan zijn zoon Theodor, die echter twee jaar later, in 1830, door een ongeval om het leven kwam, waarna J. E. Walbaum opnieuw zaakvoerder was. In 1836 verkocht hij de firma aan de uitgever [[Friedrich Arnold Brockhaus|F. A. Brockhaus]] uit Leipzig. In 1918 kwam H. Berthold AG in Berlijn in het bezit van de lettertypen uit de Walbaum lettergieterij en sommige van de matrijzen. | ||
Walbaum, [[Firmin Didot]] en [[Giambattista Bodoni]] waren de drie bekendste letterontwerpers uit het begin van de 19e eeuw. De bekendste door hem gemaakte letters zijn het [[classicisme|classicistische]] Antiqua-lettertype „Walbaum” en een gelijknamig [[Fraktur]]schrift „Walbaum”. Zijn naam bleef iets minder bekend dan die van zijn collega’s Didot en Bodoni, omdat hij, anders dan hen, zelf geen uitgeverij had. Tijdens de vernieuwingen aan het begin van de 20e eeuw raakte hij enigszins in vergetelheid, tot zijn lettertypes in de jaren 1930 herontdekt werden door [[Monotype]]. | |||
{{DEFAULTSORT:Walbaum, Justus Erich}} | {{DEFAULTSORT:Walbaum, Justus Erich}} | ||
[[Categorie: Graficus]] | [[Categorie: Graficus]] | ||
[[Categorie: typograaf]] | |||
[[Categorie: letterontwerper]] | |||
[[Categorie: Geboren in 1768]] | [[Categorie: Geboren in 1768]] | ||
[[Categorie: Overleden in 1839]] | [[Categorie: Overleden in 1839]] | ||
Versie van 14 apr 2017 09:40
Justus Erich Walbaum (Steinlah bij Haverlah, 25 januari 1768 – Weimar, 21 juni 1839) was een Duits stempelsnijder en letterontwerper.
Leven
Als leerjongen bij een banketbakker in Braunschweig kreeg hij de smaak te pakken van het maken van vormen en vond zo de weg naar het snijden van stempels, graveren van muziekpartituren en het ontwerpen en gieten van letters.
In 1798 kocht hij de lettergieterij over van Ernst Wilhelm Kircher in Goslar, zodat het lettergieten in zijn eigen zaak tegen 1799 zijn hoofdberoep werd. In 1803 verhuisde hij de werkplaats naar Weimar. In 1828 droeg hij de zaak over aan zijn zoon Theodor, die echter twee jaar later, in 1830, door een ongeval om het leven kwam, waarna J. E. Walbaum opnieuw zaakvoerder was. In 1836 verkocht hij de firma aan de uitgever F. A. Brockhaus uit Leipzig. In 1918 kwam H. Berthold AG in Berlijn in het bezit van de lettertypen uit de Walbaum lettergieterij en sommige van de matrijzen.
Walbaum, Firmin Didot en Giambattista Bodoni waren de drie bekendste letterontwerpers uit het begin van de 19e eeuw. De bekendste door hem gemaakte letters zijn het classicistische Antiqua-lettertype „Walbaum” en een gelijknamig Frakturschrift „Walbaum”. Zijn naam bleef iets minder bekend dan die van zijn collega’s Didot en Bodoni, omdat hij, anders dan hen, zelf geen uitgeverij had. Tijdens de vernieuwingen aan het begin van de 20e eeuw raakte hij enigszins in vergetelheid, tot zijn lettertypes in de jaren 1930 herontdekt werden door Monotype.