Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Deseret-alfabet: verschil tussen versies
(+) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Het '''Deseret-alfabet''', vaak ook het '''mormonen-alfabet''' genoemd, werd in het midden van de [[19e eeuw]] ontwikkeld aan de Universiteit van Deseret, de latere Universiteit van Utah, onder leiding van [[Brigham Young]], de tweede president van de [[Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen]]. | Het '''Deseret-alfabet''', vaak ook het '''mormonen-alfabet''' genoemd, werd in het midden van de [[19e eeuw]] ontwikkeld aan de Universiteit van Deseret, de latere Universiteit van Utah, onder leiding van [[Brigham Young]], de tweede president van de [[Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen]]. Het woord ''Deseret'' is afkomstig uit het boek | ||
van Mormon, waarin het honingbij,, | |||
De hoofdontwerpers van dit schrift waren de kerkleider Parley P. Pratt en Brigham Youngs privé-secretaris, George D. Watt. Het ontwerpen van dit schrift lag Brigham Young nauw aan het hart, en er werden grote sommen in geïnvesteerd. Vele andere kerkleiders stonden er echter eerder [[scepsis|sceptisch]] tegenover. | De hoofdontwerpers van dit schrift waren de kerkleider Parley P. Pratt en Brigham Youngs privé-secretaris, George D. Watt. Het ontwerpen van dit schrift lag Brigham Young nauw aan het hart, en er werden grote sommen in geïnvesteerd. Vele andere kerkleiders stonden er echter eerder [[scepsis|sceptisch]] tegenover. | ||
De cursieve letters van dit letterschrift zijn enigszins gelijkaardig aan het [[Cherokee-schrift]], hoewel er geen verband bestaat tussen beide schriften. Via Youngs secretaris zijn er aanknopingspunten met de toen gebruikelijke vorm van [[stenografie]]. | De cursieve letters van dit letterschrift zijn enigszins gelijkaardig aan het [[Cherokee-schrift]], hoewel er geen verband bestaat tussen beide schriften. Via Youngs secretaris zijn er aanknopingspunten met de toen gebruikelijke vorm van [[stenografie]]. Er wordt verondersteld, dat het Pitman English Phonotypic Alphabet uit 1847 als voorbeeld diende.<ref name=Omniglot>http://www.omniglot.com/writing/deseret.htm</ref> | ||
Een doel van dit schrift was, Engels op een consistente manier [[fonetisch]] te kunnen schrijven. Dit leek toen een nastrevenswaardig doel, aangezien de gelovigen van de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen toen uit diverse landen en taalgebieden naar Utah emigreerden. De meesten van hen waren niet Engelstalig, en dezelfde letters van het Latijns alfabet werden in hun eigen taal dikwijls heel verschillend uitgesproken. Het Deseret-alfabet was bedoeld als een hulp om dit probleem op te lossen. Daarnaast zou het ook bijdragen tot een eigen volksidentiteit en tot een distantiëren van de andere Amerikanen. Het was de bedoeling om het eigen schrift gradueel over een langere tijdsperiode in te voeren, onder andere omdat aanvankelijk onvoldoende letters voor het drukken beschikbaar waren. | Een doel van dit schrift was, Engels op een consistente manier [[fonetisch]] te kunnen schrijven. Dit leek toen een nastrevenswaardig doel, aangezien de gelovigen van de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen toen uit diverse landen en taalgebieden naar Utah emigreerden. De meesten van hen waren niet Engelstalig, en dezelfde letters van het Latijns alfabet werden in hun eigen taal dikwijls heel verschillend uitgesproken. Het Deseret-alfabet was bedoeld als een hulp om dit probleem op te lossen. Daarnaast zou het ook bijdragen tot een eigen volksidentiteit en tot een distantiëren van de andere Amerikanen. Het was de bedoeling om het eigen schrift gradueel over een langere tijdsperiode in te voeren, onder andere omdat aanvankelijk onvoldoende letters voor het drukken beschikbaar waren. | ||
| Regel 12: | Regel 12: | ||
Heden ten dage is dit schrift in Utah enkel nog een plaatselijke culturele merkwaardigheid en duikt nog op als decoratief element. | Heden ten dage is dit schrift in Utah enkel nog een plaatselijke culturele merkwaardigheid en duikt nog op als decoratief element. | ||
‹references/> | |||
[[Categorie: Schrift]] | [[Categorie: Schrift]] | ||
[[Categorie: Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen]] | [[Categorie: Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen]] | ||
Versie van 23 nov 2015 21:53
Het Deseret-alfabet, vaak ook het mormonen-alfabet genoemd, werd in het midden van de 19e eeuw ontwikkeld aan de Universiteit van Deseret, de latere Universiteit van Utah, onder leiding van Brigham Young, de tweede president van de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen. Het woord Deseret is afkomstig uit het boek van Mormon, waarin het honingbij,, De hoofdontwerpers van dit schrift waren de kerkleider Parley P. Pratt en Brigham Youngs privé-secretaris, George D. Watt. Het ontwerpen van dit schrift lag Brigham Young nauw aan het hart, en er werden grote sommen in geïnvesteerd. Vele andere kerkleiders stonden er echter eerder sceptisch tegenover.
De cursieve letters van dit letterschrift zijn enigszins gelijkaardig aan het Cherokee-schrift, hoewel er geen verband bestaat tussen beide schriften. Via Youngs secretaris zijn er aanknopingspunten met de toen gebruikelijke vorm van stenografie. Er wordt verondersteld, dat het Pitman English Phonotypic Alphabet uit 1847 als voorbeeld diende.[1]
Een doel van dit schrift was, Engels op een consistente manier fonetisch te kunnen schrijven. Dit leek toen een nastrevenswaardig doel, aangezien de gelovigen van de Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen toen uit diverse landen en taalgebieden naar Utah emigreerden. De meesten van hen waren niet Engelstalig, en dezelfde letters van het Latijns alfabet werden in hun eigen taal dikwijls heel verschillend uitgesproken. Het Deseret-alfabet was bedoeld als een hulp om dit probleem op te lossen. Daarnaast zou het ook bijdragen tot een eigen volksidentiteit en tot een distantiëren van de andere Amerikanen. Het was de bedoeling om het eigen schrift gradueel over een langere tijdsperiode in te voeren, onder andere omdat aanvankelijk onvoldoende letters voor het drukken beschikbaar waren.
Er werden minstens vier boeken uitgegeven in dit alfabet: The First Deseret Alphabet Reader, The Second Deseret Alphabet Reader, Een kleine oplage van het Boek Mormon, en een gedeelte van het Boek van Mormon: het Eerste Boek Nephi enhet Boek Omnium. In de krant Deseret News verschenen verschillende artikelen en passages van het Nieuwe Testament.
Toen slechts enkele jaren na de ingebruikname van het alfabet de spoorwegen werden doorgetrokken tot in Utah, kwam een einde aan de geïsoleerde positie. Ook vele niet-mormonen kwamen in Utah wonen. Het project kreeg steeds minder prioriteit, tot het na het overlijden van Young officieel opgegeven werd.
Heden ten dage is dit schrift in Utah enkel nog een plaatselijke culturele merkwaardigheid en duikt nog op als decoratief element. ‹references/>