Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Johannes Jacobus Schoch: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Johannes_Jacobus_Schoch&oldid=32005473 - 22 jul 2012 Menke 28 okt 2011)
 
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Johannes_Jacobus_Schoch&oldid=43222286 LennardHoekman 5 feb 2015)
 
Regel 1: Regel 1:
 
[[Bestand:Naarbeidezijdenfront.jpg||450px|thumb|Krijgstoneel tijdens de terugtocht naar Koriri]]
[[Afbeelding:Naarbeidezijdenfront.jpg||450px|thumb|right|Krijgstoneel tijdens de terugtocht naar Koriri]]
''' Johannes Jacobus Schoch''' ([[1797]] - gesneuveld bij Monbang, [[Sumatra's Westkust]], [[28 juli]] [[1838]]) was een Nederlands [[Kapitein (rang)|kapitein]] en [[Ridderorde (onderscheiding)|ridder]] in de [[Militaire Willems-Orde]].
''' Johannes Jacobus Schoch''' ([[1797]] - gesneuveld bij Monbang, [[Sumatra's Westkust]], [[28 juli]] [[1838]]) was een Nederlands [[Kapitein (rang)|kapitein]] en [[Ridderorde (onderscheiding)|ridder]] in de [[Militaire Willems-Orde]].


Regel 6: Regel 5:
Schoch werd op 19 mei 1829 in de [[militaire rang|rang]] van [[tweede luitenant]] bij het [[regiment]] Zwitsers nummer 31 overgeplaatst bij het wapen der infanterie, dienstdoende in [[Indië (regio)|Oost-Indië]]. Hij werd op 21 juni 1832 bevorderd tot [[eerste luitenant]] bij het het zesde [[bataljon]] infanterie en nam daarmee deel aan de [[Padri-oorlogen]]; hij was onder meer civiel hoofd der XII Kotta’s en VII Loerah’s.
Schoch werd op 19 mei 1829 in de [[militaire rang|rang]] van [[tweede luitenant]] bij het [[regiment]] Zwitsers nummer 31 overgeplaatst bij het wapen der infanterie, dienstdoende in [[Indië (regio)|Oost-Indië]]. Hij werd op 21 juni 1832 bevorderd tot [[eerste luitenant]] bij het het zesde [[bataljon]] infanterie en nam daarmee deel aan de [[Padri-oorlogen]]; hij was onder meer civiel hoofd der XII Kotta’s en VII Loerah’s.


===Terugtocht naar Koriri===
[[Afbeelding:Aftocht-van-de-bezetting-va.jpg||400px|thumb|left|Aftocht van het fort Amerongen tijdens de [[Padri-oorlogen]]]]
De 29ste december 1832 waren twee [[Jagers (infanterie)|jagers]], die van het [[Fort (vesting)|fort]] te Bondjol naar Bjerro gegaan waren om te foerageren, onderweg vermoord en beroofd, en daarom begaf [[luitenant-kolonel]] [[Ferdinand Vermeulen Krieger|Vermeulen Krieger]] zich zodra hij op 5 januari 1833 te Fort van der Cappelen de tijding vernam, zich naar Bjerro om de zaak te onderzoeken, gevolgd door zijn adjudant luitenant [[Gerhardus Perk van Lith|Perk van Lith]] en een detachement jagers, sterk 75 man onder [[luitenant]] [[Willem Gerardus Schouten|Schouten]]. Te Bjerro kon Vermeulen Krieger het onderzoek tot geen goed resultaat brengen omdat geen van de opgeroepen hoofden voor hem verscheen en daarom ging hij de 7de januari met zijn detachement naar Pisang, waar zich een kleine versterking bevond, bezet door een [[sergeant]] en 17 [[soldaat|soldaten]], daarbij vergezeld door luitenant B. Bouman, civiel gezaghebber in Agam, luitenant Schoch, civiel hoofd der XII Kotta’s en VII Loerah’s en een getrouw inlands hoofd, terwijl hij tegelijkertijd aan luitenant M. de Wauthier, commandant te Bondjol, de last zond om zich ook naar Pisang te begeven om met hem te confereren. De volgende dag ontving hij het bericht dat dezelfde nacht, in de vroege morgen voor zonsopgang, de post te Bondjol afgelopen was en de gehele [[Bezetting (militair)|bezetting]], sterk 27 Europese en 19 inlandse [[onderofficier]]en en manschappen, op de meest wreedaardige wijze was mishandeld en afgemaakt. De toestand te Pisang was voor de daar gelegerde troep van Vermeulen Krieger alles behalve rooskleurig. In het fort waar slechts op een kleine bezetting gerekend was, waren geen levensmiddelen genoeg om de gehele troep te voeden.
De enige weg waarlangs de terugtocht nu nog mogelijk was, was de weg naar Boekit Koriri in Agam; deze weg was eigenlijk niet veel meer dan een moeilijk begaanbaar breed voetpad, dat over steile hoogten, door diepe [[kloof|ravijnen]] en soms door dichte bossen voerde, terwijl die streek het sterkst bevolkt geacht werd en daar ook de meest heftige tegenstand verwacht kon worden. De 12de januari 1833 ’s morgens om half zeven stond alles voor de afmars gereed; tachtig [[geweer]]dragende onderofficieren en manschappen waren aangetreden onder het [[opperbevelhebber|opperbevel]] van [[luitenant-kolonel|overste]] Vermeulen Krieger en daarbij bevonden zich eerste luitenant adjudant Perk van Lith, eerste luitenant Schouten en de tweede luitenants B. Bouman en Schoch, alsmede de inlandse tweede luitenant Prawiro Dirdjo en een getrouw gebleven inlands hoofd. Deze kleine [[Colonne (slagorde)|colonne]] werd door een tierende, schreeuwende, opgewonden en moordlustige vijand vervolgd en van alle kanten heftig beschoten, terwijl van de top grote rotsblokken naar beneden werden gerold om de manschappen te verpletteren.
Eindelijk naderde men een, hoewel doorwaadbaar, toch zeer snel stromende zijtak van de rivier de Massang, zodat de overtocht, vooral voor de gewonden, zeer bezwaarlijk was, omdat de vijand zoals overal elders, de bestaande brug had vernield. Aan alle kanten vertoonde zich een talloze wraakzuchtige vijand, die de afgehouwen hoofden van de gevallenen op [[Piek (wapen)|pieken]] gestoken zegevierend meevoerde. Zo ging het voortdurend berg op berg af, langs of door sterk bevolkte en versterkte [[Kampong (nederzettingstype)|kampongs]], telkens de rivier weer overtrekkend maar zeer langzaam, want het aantal gewonden nam voortdurend toe. Steeds hardnekkig vervolgd, steeds strijdend en strijdmakkers verliezend, steeds meer gewonden krijgend, bereikte de troep tegen 5 uur in de namiddag, dus één uur voor zonsondergang, na een aanhoudende worsteling van ongeveer 10 zware uren, zonder enig voedsel, een kampong. Bij de kampong gekomen, werden zij plotseling van achter muren door smalle [[schietgat]]en met een hagelbui van [[Kogel (munitie)|kogels]] overstelpt, waardoor weer drie jagers sneuvelden en velen gewond of voor de tweede en derde maal gewond werden. Na een hevig vuurgevecht werd de mars vervolgd; eindelijk bereikte men een uur later een bevriende kampong en nu was alle gevaar geweken. Over een afstand van 12 uur gaans had de troep 22 uur gemarcheerd in een verschroeiende, brandende hitte en gedurende die tijd niets gegeten, 30 maal min of meer brede, snelstromende rivieren overgetrokken, steile bergen beklommen, diepe ravijnen doorgegaan, zich langs smalle [[bergpas]]sen vol scherpe randjoe’s een weg gebaand, voorbij hoogten waarvan een regen van rotsblokken naar beneden donderde en dat alles onder een voortdurende strijd met een telkens aangroeiende, zeker 40 maal sterkere, zeer beweegbare en goed bewapende vijand, die van elk voordeel dat het terrein hem verschafte goed gebruik maakte.
===Overige gevechten tijdens de Padri-oorlogen===
Schoch werd op 6 april 1836 bevorderd tot kapitein bij het zesde bataljon; bij [[Koninklijk Besluit]] van 27 juli 1838 nummer 24 werd bepaald dat bij het leger op [[Sumatra]] wegens de verrichtingen die zouden leiden tot de verovering van Bondjol onder meer Schoch [[Eervolle Vermelding (Nederland)|eervol werd vermeld]]. Onder zijn leiding werd in genoemd jaar een beweging uitgevoerd tegen Tamboesy (22 mei), die de vijand noodzaakte een aanzienlijk terrein en diverse [[Vesting (verdedigingswerk)|bentings]] te verlaten. Schoch werd bij Koninklijk Besluit van 8 mei 1838 nummer 72 benoemd tot ridder in de Militaire Willems-Orde maar die tijding zou hem nooit bereiken omdat hij toen al gesneuveld was vóór de vijand tijdens de verovering van Bondjol.
Schoch werd op 6 april 1836 bevorderd tot kapitein bij het zesde bataljon; bij [[Koninklijk Besluit]] van 27 juli 1838 nummer 24 werd bepaald dat bij het leger op [[Sumatra]] wegens de verrichtingen die zouden leiden tot de verovering van Bondjol onder meer Schoch [[Eervolle Vermelding (Nederland)|eervol werd vermeld]]. Onder zijn leiding werd in genoemd jaar een beweging uitgevoerd tegen Tamboesy (22 mei), die de vijand noodzaakte een aanzienlijk terrein en diverse [[Vesting (verdedigingswerk)|bentings]] te verlaten. Schoch werd bij Koninklijk Besluit van 8 mei 1838 nummer 72 benoemd tot ridder in de Militaire Willems-Orde maar die tijding zou hem nooit bereiken omdat hij toen al gesneuveld was vóór de vijand tijdens de verovering van Bondjol.


{{Link portaal|KNIL}}
{{Link portaal|KNIL}}
{{Appendix|2=
{{Appendix|2=
*1841. J.C. Boelhouwer. ''Herinneringen aan mijn tijd op Sumatra's Westkust gedurende de jaren 1831-1834''. Erven Doorman.
*1841. J.C. Boelhouwer. ''Herinneringen aan mijn tijd op Sumatra's Westkust gedurende de jaren 1831-1834''. Erven Doorman.
*1850. [[Hendrik Merkus Lange|H.M. Lange]]. ''Hulde aan de nagedachtenis van hen, die sinds de vestiging van het Koninklijk Nederlands gezag in Oost-Indië, roemvol gesneuveld zijn.'' [[Militaire Spectator]]. Bladzijde 464-475.
*1850. [[Hendrik Merkus Lange|H.M. Lange]]. ''Hulde aan de nagedachtenis van hen, die sinds de vestiging van het Koninklijk Nederlands gezag in Oost-Indië, roemvol gesneuveld zijn.'' [[Militaire Spectator]]. Bladzijde 464-475.
*1902. [[Adamus Sebastianus Henricus Booms|A.S.H. Booms]]. ''Terugtocht naar Koriri'' in ''Neerlands Krijgsroem in Insulinde.'' W.P. van Stockum & Zoon. Den Haag.
*1902. [[Adamus Sebastianus Henricus Booms|A.S.H. Booms]]. ''Terugtocht naar Koriri'' in ''Neerlands Krijgsroem in Insulinde.'' W.P. van Stockum & Zoon. Den Haag.
*1940. [[George Carl Emil Köffler|G.C.E. Köffler]]. ''De Militaire Willemsorde 1815-1940''. Algemene Landsdrukkerij. Den Haag.}}
*1940. [[George Carl Emil Köffler|G.C.E. Köffler]]. ''De Militaire Willemsorde 1815-1940''. Algemene Landsdrukkerij. Den Haag.
}}


{{DEFAULTSORT:Schoch, Johannes}}
{{DEFAULTSORT:Schoch, Johannes}}
[[Categorie:Ridder in de Militaire Willems-Orde]]
[[Categorie:Ridder in de Militaire Willems-Orde]]
[[Categorie:militair in het KNIL]]
[[Categorie:Militair in het KNIL]]
<!--grotendeels letterlijk overgeschreven uit Neerlands Krijgsroem in Insulinde door A. S. H. Booms. Dit artikel is daardoor een zeer subjectief verslag door een (ex)-militair die zich tot taak stelde de krijgsroem van Nederlandse militairen in het voormalig Nederlands-Indië te beschrijven. Dit artikel belicht dit deel van de Nederlandse koloniale geschiedenis dermate eenzijdig, dat het op geen enkele voldoet aan de eisen van een hedendaags encyclopedisch biografisch artikel. -->

Huidige versie van 13 feb 2015 om 00:38

Krijgstoneel tijdens de terugtocht naar Koriri

Johannes Jacobus Schoch (1797 - gesneuveld bij Monbang, Sumatra's Westkust, 28 juli 1838) was een Nederlands kapitein en ridder in de Militaire Willems-Orde.

Loopbaan

Schoch werd op 19 mei 1829 in de rang van tweede luitenant bij het regiment Zwitsers nummer 31 overgeplaatst bij het wapen der infanterie, dienstdoende in Oost-Indië. Hij werd op 21 juni 1832 bevorderd tot eerste luitenant bij het het zesde bataljon infanterie en nam daarmee deel aan de Padri-oorlogen; hij was onder meer civiel hoofd der XII Kotta’s en VII Loerah’s.

Schoch werd op 6 april 1836 bevorderd tot kapitein bij het zesde bataljon; bij Koninklijk Besluit van 27 juli 1838 nummer 24 werd bepaald dat bij het leger op Sumatra wegens de verrichtingen die zouden leiden tot de verovering van Bondjol onder meer Schoch eervol werd vermeld. Onder zijn leiding werd in genoemd jaar een beweging uitgevoerd tegen Tamboesy (22 mei), die de vijand noodzaakte een aanzienlijk terrein en diverse bentings te verlaten. Schoch werd bij Koninklijk Besluit van 8 mei 1838 nummer 72 benoemd tot ridder in de Militaire Willems-Orde maar die tijding zou hem nooit bereiken omdat hij toen al gesneuveld was vóór de vijand tijdens de verovering van Bondjol.

Portaal KNIL

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
  • 1841. J.C. Boelhouwer. Herinneringen aan mijn tijd op Sumatra's Westkust gedurende de jaren 1831-1834. Erven Doorman.
  • 1850. H.M. Lange. Hulde aan de nagedachtenis van hen, die sinds de vestiging van het Koninklijk Nederlands gezag in Oost-Indië, roemvol gesneuveld zijn. Militaire Spectator. Bladzijde 464-475.
  • 1902. A.S.H. Booms. Terugtocht naar Koriri in Neerlands Krijgsroem in Insulinde. W.P. van Stockum & Zoon. Den Haag.
  • 1940. G.C.E. Köffler. De Militaire Willemsorde 1815-1940. Algemene Landsdrukkerij. Den Haag.
rel=nofollow
Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Johannes_Jacobus_Schoch&oldid=160881"