Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Eerste Concilie van Nicea: verschil tussen versies
(Arius en Athanasius, Paasdatum, quartodecimanen) |
(link) |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Het '''Eerste Concilie van [[Nicea]]''' in [[325]] wordt het eerste [[oecumenisch concilie]] genoemd. Het concilie werd bijeengeroepen door keizer [[Constantijn de Grote]], tijdens het pontificaat van bisschop (paus) [[Silvester I]] van Rome. Hier werd de officiële leer van de toenmalige Kerk en van de latere [[Rooms-katholieke Kerk|Rooms-Katholieke]] en [[Oosters christendom|Oosters-orthodoxe Kerken]] vastgelegd. | Het '''Eerste Concilie van [[Nicea]]''' in [[325]] wordt het eerste [[oecumenisch concilie]] genoemd. Het concilie werd bijeengeroepen door keizer [[Constantijn de Grote]], tijdens het [[pontificaat]] van bisschop (paus) [[Silvester I]] van Rome. Hier werd de officiële leer van de toenmalige Kerk en van de latere [[Rooms-katholieke Kerk|Rooms-Katholieke]] en [[Oosters christendom|Oosters-orthodoxe Kerken]] vastgelegd. | ||
== Voorgeschiedenis == | == Voorgeschiedenis == | ||
Versie van 22 mrt 2013 12:00
Het Eerste Concilie van Nicea in 325 wordt het eerste oecumenisch concilie genoemd. Het concilie werd bijeengeroepen door keizer Constantijn de Grote, tijdens het pontificaat van bisschop (paus) Silvester I van Rome. Hier werd de officiële leer van de toenmalige Kerk en van de latere Rooms-Katholieke en Oosters-orthodoxe Kerken vastgelegd.
Voorgeschiedenis
De voornaamste aanleiding tot bijeenroepen van het concilie was de onrust die in Alexandrië was ontstaan door de meningsverschillen tussen enerzijds de presbyter Arius en anderzijds bisschop Alexander van [[Alexandrië en zijn secretaris, Athanasius, die later bisschop van Alexandrië werd.[1][2]
Arius stelde dat Jezus Christus, hoewel op een unieke manier heilig, minder is dan God. Alexander en Athanasius argumenteerden dat Jezus God zelf neergedaald is in een menselijke vorm.[3]
Enkele bisschoppen, zoals Eusebius van Caesarea en andere bisschoppen in Palestina, steunden Arius echter en de onrust verspreidde zich over het Oosten van het Romeinse Rijk. In een poging deze onrust voor eens en voor altijd de kop in te drukken riep Constantijn de Grote samen met Ossius van Cordoba een concilie te Nicea bijeen, waarbij alle bisschoppen waren uitgenodigd. Hier moesten de bisschoppen over Arius en zijn leer oordelen. Ook moest er een universele manier worden bepaald om de datum voor de Paasviering vast te stellen.
Concilie
Driehonderd achttien bisschoppen[4] kwamen in 325 bijeen te Nicea om over het strijdpunt tussen Arius en Athanasius te oordelen. Op papier was de keizer zelf de voorzitter door de keizer zelf, maar aangezien die niet veel over theologie wist was Hosius van Cordoba de facto de voorzitter. De bejaarde bisschop van Rome, Sylvester, was niet aanwezig, maar liet zich vertegenwoordigen door twee presbyters: Vitus en Vincentius. Athanasius, diaken van Alexander van Alexandrië, voerde het hoogste woord.[5] Er werd een geloofsbelijdenis aangenomen waarin staat dat Christus homoousios, van hetzelfde wezen, is als de Vader en dus ook waarlijk God is.[6] Slechts twee bisschoppen weigerden dit te aanvaarden, en enkele anderen onder voorbehoud, omdat ze bang waren dat acceptatie van het woord homoousios modalisme zou behelzen.
Op dit concilie werd beslist dat de quartodecimanen, christenen die vasthielden aan het gebruik om het Avondmaal te vieren op 14 Nisan, de datum van het joodse Pesach, vanaf nu het feest van op de datum moesten vieren zoals dat in Rome gebruikelijk was, namelijk op Paaszondag.[7][8] Als reden voor het verwerpen van het Pascha van de quartodecimanen gaf de keizer expliciet aan dat hij hiervoor anti-joodse motieven had:[9] „Het leek ons erg onwaardig om dit heilige feest te houden volgens de gebruiken van de joden, een volk dat zijn handen heeft bevuild met de verschrikkelijkste schanddaden, en hun zielen hebben vervuild, en nu terecht blind zijn. Laat ons niets gemeenschappelijks hebben met de verachtelijke joodse menigte.”[6]
De autoriteit van Rome, Alexandrië en Antiochië werd door het concilie erkend.[10]
Nasleep
Het Arianisme verdween niet dadelijk na het eerste concilie van Nicea, maar breidde zich nog een tijdlang uit. Enkele Oost-Romeinse keizers, met name Constantius II en Valens waren Arianen. In die tijd werden Arianen in het Oosten bevoordeeld en werden Athanasische bisschoppen soms vervolgd en verbannen. Precies in die periode, in het midden van de vierde eeuw bekeerden een groot aantal Germaanse stammen, zoals de Visigoten en de Vandalen zich tot het Arianisme. In de vierde eeuw keerden een een groot aantal Kerkvaders zich fel tegen het Arianisme, zoals bijvoorbeeld Basilius van Caesarea en Gregorius van Nazianze in het Oosten en Ambrosius van Milaan in het Westen. Na het Concilie van Constantinopel I in 381 verdween het Arianisme in het Oosten voor een groot deel. In het Westen bleef het nog lange tijd bestaan, vooral doordat in het West-Romeinse Rijk en de rijken die hieruit ontstonden stammen als de Visigoten, Vandalen, Ostrogoten nog lang invloedrijk zouden blijven. Pas in het begin van de zevende eeuw bekeerden als laatsten de Visigotische koningen in Hispania zich tot het Rooms-Katholieke geloof.
Ook de quartodecimanen bleven nog geruime tijd bestaan.
Misvattingen
Er bestaan verschillende onjuiste verhalen over besluiten van dit concilie.
De canon van de Bijbel
 Zie Canon van de Bijbel voor het hoofdartikel over dit onderwerp. |
Er wordt beweerd dat het concilie welke boeken tot de canon van de Bijbel, en andere boeken hiervan uitsloot, en wordt er beweerd dat bijbelteksten die ten gunste van vegetarisme of reïncarnatie[11]spraken, werden omgeschreven of vernietigd.
In feite is er helemaal geen bewijs voor een discussie over de canon tijdens het concilie.[12] De ontwikkeling van de canon van het Nieuwe Testament was een lang proces, dat al voor een groot deel vorm had gekregen rond 200 n.Chr. getuige de Canon Muratori. Op het concilie van Hippo (393 n.Chr.) en het concilie van Carthago (418 n.Chr.) werd de canon van de Bijbel officieel bekrachtigd.
Sint Nicolaas
Het verhaal wordt verteld dat Nicolaas van Myra verontwaardigd was over de ketterijen van Arius en hem daarom in het gezicht sloeg. Het concilie is heel goed gedocumenteerd. Uit de oorspronkelijke aanwezigenlijst blijkt nergens dat Nicolaas ook maar aanwezig was.[12][13] Het verhaal is fantasie.
Bronnen, noten en/of referenties
|
| Voorganger: Concilie van Antiochië |
Concilie van Nicea 325 |
Opvolger: Concilie van Sardica |
Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met First Council of Nicea op Wikimedia Commons.