Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Nils Heribert-Nilsson: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
("cosmetische aanpassingen")
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 8: Regel 8:


In zijn werk ''Synthetische Artbildung'' schreef hij:
In zijn werk ''Synthetische Artbildung'' schreef hij:
{{Citaat|Mijn pogingen gedurende 40 jaar om de [[evolutietheorie]] experimenteel aan te tonen, zijn volledig mislukt. Ik kan er moeilijk van worden beschuldigd dat ik van een anti-evolutionistisch standpunt ben uitgegaan. . . Het kan zelfs stellig worden bevestigd dat men aan de hand van de paleo-biologische feiten niet eens een karikatuur van de evolutie kan tekenen. Het fossiel materiaal is nu zo volledig dat het mogelijk is geweest om nieuwe klassen te construeren, en het ontbreken van series van overgangen kan niet worden uitgelegd door het gebrek aan materiaal. De gaten zijn echt; ze kunnen nooit worden gevuld.|<br/>Dr. Heribert Nilsson, ''Synthetische Artbildung'', Verlag CWK Gleerup, Lund, Sweden, 1953, pp. 1185 and 1212.<ref>[http://www.custance.org/Library/Volume4/Part_I/chapter6.html Dr. Heribert Nilsson, ''Synthetische Artbildung'', Verlag CWK Gleerup, Lund, Sweden, 1953, pp. 1185 and 1212.] op [http://www.custance.org custance.org]</ref>}}
{{Citaat|Mijn pogingen gedurende 40 jaar om de [[evolutietheorie]] experimenteel aan te tonen, zijn volledig mislukt. Ik kan er moeilijk van worden beschuldigd dat ik van een anti-evolutionistisch standpunt ben uitgegaan. . . Het kan zelfs stellig worden bevestigd dat men aan de hand van de paleo-biologische feiten niet eens een karikatuur van de evolutie kan tekenen. Het fossiel materiaal is nu zo volledig dat het mogelijk is geweest om nieuwe klassen te construeren, en het ontbreken van series van overgangen kan niet worden uitgelegd door het gebrek aan materiaal. De gaten zijn echt; ze kunnen nooit worden gevuld.|Dr. Heribert Nilsson, ''Synthetische Artbildung'', Verlag CWK Gleerup, Lund, Sweden, 1953, pp. 1185 and 1212.<ref>[http://www.custance.org/Library/Volume4/Part_I/chapter6.html Dr. Heribert Nilsson, ''Synthetische Artbildung'', Verlag CWK Gleerup, Lund, Sweden, 1953, pp. 1185 and 1212.] op [http://www.custance.org custance.org]</ref>}}


Nils Heribert-Nilsson legde het fundament van een hypothese die in het Engels [[emication]] heet, een catastrofenhypothese, die ervan uitgaat dat plotselinge grote natuurrampen een grote invloed moeten hebben gehad op de onwikkeling van het leven op aarde.<ref>Hierdoor stuit hij op onbegrip bij zowel jonge-aarde-creationisten als evolutionisten. Vergelijk [http://rationalwiki.org/wiki/Emication rationalwiki] en [http://conservapedia.com/Nils_Heribert-Nilsson conservapedia]</ref>
Nils Heribert-Nilsson legde het fundament van een hypothese die in het Engels [[emication]] heet, een catastrofenhypothese, die ervan uitgaat dat plotselinge grote natuurrampen een grote invloed moeten hebben gehad op de onwikkeling van het leven op aarde.<ref>Hierdoor stuit hij op onbegrip bij zowel jonge-aarde-creationisten als evolutionisten. Vergelijk [http://rationalwiki.org/wiki/Emication rationalwiki] en [http://conservapedia.com/Nils_Heribert-Nilsson conservapedia]</ref>

Versie van 9 feb 2012 21:17

Nils Heribert-Nilsson (26 mei 1883, Skivarp, Scania - 3 augustus 1955) was een Zweeds botanicus en geneticus.

Heribert-Nilsson ontving zijn doctortitel aan de Universiteit van Lund in 1915 met the thesis Die Spaltungserscheinungen der Oenothera lamarckiana. Van 1934 to 1948 was hij professor in de botanica, meer bepaald in de (bio-)systematiek, morfologie and fytogeografie aan de Universiteit van Lund University.[1]

Heribert-Nilsson was actief in de plantenveredeling. Zijn belangrijk onderzoek betrof salix en de taxonomie ervan, die door regelmatige kruising ingewikkeld is. Onder zijn onderzoek over salix waren er studies over kruisingen met salix viminalis en salix caprea.[2]

In 1943 werd hij tot lid van de Koninklijke Zweedse Academie van de Wetenschappen verkozen.

In zijn werk Synthetische Artbildung schreef hij:

„Mijn pogingen gedurende 40 jaar om de evolutietheorie experimenteel aan te tonen, zijn volledig mislukt. Ik kan er moeilijk van worden beschuldigd dat ik van een anti-evolutionistisch standpunt ben uitgegaan. . . Het kan zelfs stellig worden bevestigd dat men aan de hand van de paleo-biologische feiten niet eens een karikatuur van de evolutie kan tekenen. Het fossiel materiaal is nu zo volledig dat het mogelijk is geweest om nieuwe klassen te construeren, en het ontbreken van series van overgangen kan niet worden uitgelegd door het gebrek aan materiaal. De gaten zijn echt; ze kunnen nooit worden gevuld.”
Dr. Heribert Nilsson, Synthetische Artbildung, Verlag CWK Gleerup, Lund, Sweden, 1953, pp. 1185 and 1212.[3]

Nils Heribert-Nilsson legde het fundament van een hypothese die in het Engels emication heet, een catastrofenhypothese, die ervan uitgaat dat plotselinge grote natuurrampen een grote invloed moeten hebben gehad op de onwikkeling van het leven op aarde.[4]

Geselecteerde publicatielijst

  • Die Spaltungserscheinungen der Oenothera lamarckiana, Ph.D. Thesis, 1915.
  • Experimentelle Studien über Variabilität, Spaltung, Artbildung und Evolution in der Gattung Salix, 1918.
  • Synthetische Bastardierungsversuche in der Gattung Salix, 1930.
  • Linné, Darwin, Mendel: trenne biografiska skisser („Linnaeus, Darwin, Mendel: drie biografische schetsen”), popular science, 1930.
  • Der Entwicklungsgedanke und die moderne Biologie („De idee van ontwikkeling en moderne biologie”), 1941.
  • Synthetische Artbildung: Grundlinien einer exakten Biologie, 2 vols., 1953.

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

rel=nofollow