Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Ronde van Vlaanderen: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
(+ Sjabloon)
 
Regel 938: Regel 938:


{{Appendix}}
{{Appendix}}
{{Navigatie UCI World Tour}}
{{Navigatie UCI Road Women World Cup}}


[[Categorie:Ronde van Vlaanderen| ]]
[[Categorie:Ronde van Vlaanderen| ]]
[[Categorie:UCI World Tour|Ronde van Vlaanderen]]
[[Categorie:UCI World Tour|Ronde van Vlaanderen]]

Huidige versie van 4 sep 2018 om 20:28

rel=nofollow

De Ronde van Vlaanderen is een jaarlijkse wielerwedstrijd voor beroepsrenners in Vlaanderen. Ze wordt tegenwoordig altijd op de veertiende zondag van het jaar gereden en is sinds vele jaren een van de belangrijkste eendaagse wedstrijden, een zogenaamde klassieker. Sinds 1919 is de Ronde, zoals de wedstrijd vaak genoemd wordt, elk jaar gereden, ook tijdens de Tweede Wereldoorlog. De wedstrijd wordt ook Vlaanderens Mooiste genoemd.

Geschiedenis

De Ronde van Vlaanderen werd in 1913 voor het eerst georganiseerd door de sportkrant Sportwereld. Het was destijds gebruikelijk dat uitgevers van kranten en tijdschriften wielerwedstrijden organiseerden om hun uitgaven te promoten. Léon van den Haute, stichter en sterke man achter de schermen bij Sportwereld was ook de stichter van de eerste Ronde van Vlaanderen.[1] Later werd ten onrechte aangenomen dat journalist Karel Van Wijnendaele al van bij de start de inrichter van de Ronde was. Van Wijnendaele was de man van de marketing die vooral na de oorlog de Ronde haar legendarische uitstraling meegaf.

De Ronde van Vlaanderen was aanvankelijk, tot kort na de oorlog, vooral een Belgische wedstrijd. In de beginjaren werd de Ronde nog vaak op dezelfde dag gereden als Milaan-San Remo. De betere Italiaanse en Franse renners kozen doorgaans voor die laatste koers, waardoor de Ronde voor de oorlog slechts één niet-Belgische winnaar kende, de Zwitser Heiri Suter.

Na de Tweede Wereldoorlog begon de Ronde aan haar opmars als belangrijke internationale wedstrijd. Onder andere omdat de organisatoren van een aantal koersen de Challenge Desgrange-Colombo in het leven riepen, een soort voorloper van de wereldranglijst, waarvan de Ronde deel uitmaakte. Samen met onder meer Parijs-Roubaix behoort de Ronde van Vlaanderen tot de topwedstrijden in het wielrennen. De Ronde Van Vlaanderen maakte sinds 2005 deel uit van de Pro Tour. Vanaf 2011 behoort hij tot de UCI World Tour.

Eind 2008 kocht de holding De Vijver Media de Ronde, die samen met andere wielerklassiekers werd ondergebracht in de NV Flanders Classics.

Recordhouders zijn de Belgen Achiel Buysse, Eric Leman, Johan Museeuw, Tom Boonen, de Italiaan Fiorenzo Magni en de Zwitser Fabian Cancellara met elk drie overwinningen. Magni is zelfs de enige die de Ronde drie keer op rij wist te winnen. De succesvolste Nederlander is Jan Raas met twee overwinningen en twee derde plaatsen.

Louison Bobet (1955), Rik Van Looy (1962), Eddy Merckx (1975), Tom Boonen (2006) en Peter Sagan (2016) zijn de enige renners die de Ronde wonnen als wereldkampioen.

Parcours

In de eerste helft van de 20ste eeuw lagen de Vlaamse wegen er vaak slecht bij, zodat een selectief parcours relatief eenvoudig uit te tekenen was. Grote delen van de wedstrijd verliepen zo vanzelf op kasseiwegen. Halverwege de eeuw werden na de grote verbindingswegen ook meer en meer lokale wegen geasfalteerd, zodat de wedstrijd steeds meer moest uitwijken naar kleinere wegen en hellingen. Omdat het steeds moeilijker was de nodige kasseistroken aan te doen, werden uiteindelijk steeds meer hellingen opgenomen in het parcours. Het zwaartepunt van de wedstrijd verplaatste zich zo steeds meer naar de Vlaamse Ardennen.

De startplaats en de finish wijzigden herhaaldelijk doorheen de geschiedenis. Oorspronkelijk startte de Ronde in Gent (tot 1976). Later werd de start achtereenvolgens overgeplaatst naar Sint-Niklaas (1977-1997), Brugge (1998-2016) en ten slotte Antwerpen (2017-...). De finish was oorspronkelijk eveneens in of rond Gent (tot 1972). Later werd dit Meerbeke (1973-2011) en nadien Oudenaarde (2012-...). Momenteel ligt de finishlijn aan de Minderbroederstraat, vlak bij het centrum van Oudenaarde.[2]

Na een relatief vlak begin slingert het parcours zich door de Vlaamse Ardennen richting finish. Het precieze parcours verandert elk jaar een klein beetje. Steeds moeten de renners zo'n twintig kilometer aan kasseistroken en tussen de vijftien en twintig heuvels overbruggen. Geen enkele is erg hoog, maar ze zijn vaak wel erg steil en hebben veelal kasseien als ondergrond. Doordat alle moeilijke passages in de tweede helft van de koers liggen is er in de finale geen enkel rustig moment.

Van 1975 tot en met 2011 waren de Muur van Geraardsbergen en de Bosberg meestal de laatste twee hellingen die werden beklommen voor de finish.

Door de overplaatsing van de finish naar Oudenaarde in 2012, verloren de Muur van Geraardsbergen en de Bosberg hun rol en werden zij geschrapt uit het parcours. Sindsdien worden de Oude Kwaremont en de Paterberg drie maal beklommen in de finale.

In 2014 werd het parcours wederom aangepast. Sindsdien is de Oude Kwaremont de eerste klim van de dag. Nadien wordt een grote lus afgelegd met hellingen en kasseistroken. Na de tweede passage van de Oude Kwaremont en de eerste maal Paterberg volgen in de slotlus een reeks van zware kasseihellingen (Koppenberg, Steenbeekdries, Taaienberg, Kruisberg (Oudestraat) en tot slot opnieuw de Oude Kwaremont en Paterberg).

In 2017 werd de Muur van Geraardsbergen opnieuw opgenomen in het parcours, echter op honderd kilometer voor de finish. Antwerpen werd de nieuwe startplaats.

Hellingen in 2018

Oude Kwaremont (1e maal)
Kortekeer
Edelareberg
Wolvenberg
Leberg
Berendries

Tenbosse
Muur-Kapelmuur
Pottelberg
Kanarieberg
Oude Kwaremont (2e maal)
Paterberg (1e maal)

Koppenberg
Steenbeekdries
Taaienberg
Kruisberg (Oudestraat)
Oude Kwaremont (3e maal)
Paterberg (2e maal)

Hellingen beklommen in de Ronde

Hellingen (soms) niet vermeld in het wedstrijdboek

Belangrijke kasseistroken

Erelijst

Jaar Winnaar Tweede Derde
1913 België Paul Deman België Joseph Van Daele België Victor Doms
1914 België Marcel Buysse België Henri Van Lerberghe België Pierre Van de Velde
1915-1918 Niet verreden
1919 België Henri Van Lerberghe België Lucien Buysse België Jules Van Hevel
1920 België Jules Van Hevel België Albert Dejonghe België Alphonse Van Hecke
1921 België René Vermandel België Jules Van Hevel België Louis Budts
1922 België Léon Devos Frankrijk Jean Brunier Frankrijk Francis Pélissier
1923 Zwitserland Henri Suter België Charles Deruyter België Albert Dejonghe
1924 België Gérard Debaets België René Vermandel België Félix Sellier
1925 België Julien Delbecque België Joseph Pe België Hector Martin
1926 België Denis Verschueren België Gustave Van Slembrouck België Raymond Decorte
1927 België Gérard Debaets België Gustave Van Slembrouck België Maurice De Waele
1928 België Jan Mertens België August Mortelmans België Louis Delannoy
1929 België Joseph Dervaes België Georges Ronsse België Alfred Hamerlinck
1930 België Frans Bonduel België Aimé Dossche België Émile Joly
1931 België Romain Gijssels Nederland Cesar Bogaert België Jean Aerts
1932 België Romain Gijssels België Alfons Deloor België Alfred Hamerlinck
1933 België Alfons Schepers België Léon Tommies België Romain Gijssels
1934 België Gaston Rebry België Alfons Schepers België Félicien Vervaecke
1935 België Louis Duerloo België Eloi Meulenberg België Corneille Leemans
1936 België Louis Hardiquest België Edgard De Caluwé België François Neuville
1937 België Michel D'Hooghe België Hubert Deltour België Louis Hardiquest
1938 België Edgard De Caluwé België Sylvère Maes België Marcel Kint
1939 België Karel Kaers België Romain Maes België Edward Vissers
1940 België Achiel Buysse België Georges Christiaens België Briek Schotte
1941 België Achiel Buysse België Gustaaf Van Overloop België Odiel Van Den Meersschaut
1942 België Briek Schotte België Georges Claes België Robert Van Eenaeme
1943 België Achiel Buysse België Albert Sercu België Camille Beeckmann
1944 België Rik Van Steenbergen België Briek Schotte België Jef Moerenhout
1945 België Sylvain Grysolle België Albert Sercu België Jef Moerenhout
1946 België Rik Van Steenbergen Frankrijk Louis Thiétard België Briek Schotte
1947 België Emiel Faignaert België Roger Desmet België Rik Renders
1948 België Briek Schotte België Albert Ramon België Marcel Rijckaert
1949 Italië Fiorenzo Magni België Valère Ollivier België Briek Schotte
1950 Italië Fiorenzo Magni België Briek Schotte Frankrijk Louis Caput
1951 Italië Fiorenzo Magni Frankrijk Bernard Gauthier Frankrijk Attilio Redolfi
1952 België Roger Decock Italië Loretto Petrucci België Briek Schotte
1953 Nederland Wim van Est België Désiré Keteleer Frankrijk Bernard Gauthier
1954 België Raymond Impanis Frankrijk François Mahé België Alfons Van Den Brande
1955 Frankrijk Louison Bobet Zwitserland Hugo Koblet België Rik Van Steenbergen
1956 Frankrijk Jean Forestier België Stan Ockers België Leon Van Daele
1957 België Fred De Bruyne België Jozef Planckaert België Norbert Kerckhove
1958 België Germain Derycke België Willy Truye Italië Angelo Conterno
1959 België Rik Van Looy België Frans Schoubben België Gilbert Desmet I
1960 België Arthur Decabooter Frankrijk Jean Graczyk België Rik Van Looy
1961 Verenigd Koninkrijk Tom Simpson Italië Nino Defilippis Nederland Jo de Haan
1962 België Rik Van Looy België Michel Van Aerde België Norbert Kerckhove
1963 België Noël Foré België Frans Melckenbeeck Verenigd Koninkrijk Tom Simpson
1964 Duitsland Rudi Altig België Benoni Beheyt Nederland Jo de Roo
1965 Nederland Jo de Roo België Edward Sels België Georges Van Coningsloo
1966 België Edward Sels Italië Adriano Durante België Georges Vandenberghe
1967 Italië Dino Zandegu België Noël Foré België Eddy Merckx
1968 België Walter Godefroot Duitsland Rudi Altig Nederland Jan Janssen
1969 België Eddy Merckx Italië Felice Gimondi Italië Marino Basso
1970 België Eric Leman België Walter Godefroot België Eddy Merckx
1971 Nederland Evert Dolman België Frans Kerremans Frankrijk Cyrille Guimard
1972 België Eric Leman België André Dierickx België Frans Verbeeck
1973 België Eric Leman België Freddy Maertens België Eddy Merckx
1974 Nederland Cees Bal België Frans Verbeeck België Eddy Merckx
1975 België Eddy Merckx België Frans Verbeeck België Marc Demeyer
1976 België Walter Planckaert Italië Francesco Moser België Marc Demeyer
1977 België Roger De Vlaeminck België Walter Godefroot Nederland Jan Raas
1978 België Walter Godefroot België Michel Pollentier Duitsland Gregor Braun
1979 Nederland Jan Raas België Marc Demeyer België Daniel Willems
1980 België Michel Pollentier Italië Francesco Moser Nederland Jan Raas
1981 Nederland Hennie Kuiper Nederland Frits Pirard Nederland Jan Raas
1982 België René Martens België Eddy Planckaert België Rudy Pevenage
1983 Nederland Jan Raas België Ludo Peeters België Marc Sergeant
1984 Nederland Johan Lammerts Ierland Seán Kelly België Jean-Luc Vandenbroucke
1985 België Eric Vanderaerden Australië Phil Anderson Nederland Hennie Kuiper
1986 Nederland Adrie van der Poel Ierland Seán Kelly België Jean-Philippe Vandenbrande
1987 België Claude Criquielion Ierland Seán Kelly België Eric Vanderaerden
1988 België Eddy Planckaert Australië Phil Anderson Nederland Adrie van der Poel
1989 België Edwig Van Hooydonck België Herman Frison Noorwegen Dag Otto Lauritzen
1990 Italië Moreno Argentin België Rudy Dhaenens Nederland John Talen
1991 België Edwig Van Hooydonck België Johan Museeuw Denemarken Rolf Sørensen
1992 Frankrijk Jacky Durand Zwitserland Thomas Wegmüller België Edwig Van Hooydonck
1993 België Johan Museeuw Nederland Frans Maassen Italië Dario Bottaro
1994 Italië Gianni Bugno België Johan Museeuw Moldavië Andrei Tchmil
1995 België Johan Museeuw Italië Fabio Baldato Moldavië Andrei Tchmil
1996 Italië Michele Bartoli Italië Fabio Baldato België Johan Museeuw
1997 Denemarken Rolf Sørensen Frankrijk Frédéric Moncassin Italië Franco Ballerini
1998 België Johan Museeuw Italië Stefano Zanini Oekraïne Andrei Tchmil
1999 België Peter Van Petegem België Frank Vandenbroucke België Johan Museeuw
2000 België Andrei Tchmil Italië Dario Pieri Letland Romāns Vainšteins
2001 Italië Gianluca Bortolami Nederland Erik Dekker Italië Denis Zanette
2002 Italië Andrea Tafi België Johan Museeuw België Peter Van Petegem
2003 België Peter Van Petegem België Frank Vandenbroucke Australië Stuart O'Grady
2004 Duitsland Steffen Wesemann België Leif Hoste België Dave Bruylandts
2005 België Tom Boonen Duitsland Andreas Klier België Peter Van Petegem
2006 België Tom Boonen België Leif Hoste Verenigde Staten George Hincapie
2007 Italië Alessandro Ballan België Leif Hoste Italië Luca Paolini
2008 België Stijn Devolder België Nick Nuyens Spanje Juan Antonio Flecha
2009 België Stijn Devolder Duitsland Heinrich Haussler België Philippe Gilbert
2010 Zwitserland Fabian Cancellara België Tom Boonen België Philippe Gilbert
2011 België Nick Nuyens Frankrijk Sylvain Chavanel Zwitserland Fabian Cancellara
2012 België Tom Boonen Italië Filippo Pozzato Italië Alessandro Ballan
2013 Zwitserland Fabian Cancellara Slowakije Peter Sagan België Jürgen Roelandts
2014 Zwitserland Fabian Cancellara België Greg Van Avermaet België Sep Vanmarcke
2015 Noorwegen Alexander Kristoff Nederland Niki Terpstra België Greg Van Avermaet
2016 Slowakije Peter Sagan Zwitserland Fabian Cancellara België Sep Vanmarcke
2017 België Philippe Gilbert België Greg Van Avermaet Nederland Niki Terpstra
2018 Nederland Niki Terpstra Denemarken Mads Pedersen België Philippe Gilbert


Meervoudige winnaars

Renners in het cursief gedrukt zijn renners die nu nog actief zijn.

Overwinningen Renner Land Jaren
3 Achiel Buysse Vlag van België België 1940 + 1941 + 1943
Fiorenzo Magni Vlag van Italië Italië 1949 + 1950 + 1951
Eric Leman Vlag van België België 1970 + 1972 + 1973
Johan Museeuw Vlag van België België 1993 + 1995 + 1998
Tom Boonen Vlag van België België 2005 + 2006 + 2012
Fabian Cancellara Vlag van Zwitserland Zwitserland 2010 + 2013 + 2014
2 Gerard Debaets Vlag van België België 1924 + 1927
Romain Gijssels Vlag van België België 1931 + 1932
Briek Schotte Vlag van België België 1942 + 1948
Rik Van Steenbergen Vlag van België België 1944 + 1946
Rik Van Looy Vlag van België België 1959 + 1962
Walter Godefroot Vlag van België België 1968 + 1978
Eddy Merckx Vlag van België België 1969 + 1975
Jan Raas Vlag van Nederland Nederland 1979 + 1983
Edwig Van Hooydonck Vlag van België België 1989 + 1991
Peter Van Petegem Vlag van België België 1999 + 2003
Stijn Devolder Vlag van België België 2008 + 2009

Overwinningen per land

Overwinningen Land
69 Vlag van België België
10 Vlag van Italië Italië, Vlag van Nederland Nederland
4 Vlag van Zwitserland Zwitserland
3 Vlag van Frankrijk Frankrijk
2 Vlag van Duitsland Duitsland
rel=nofollow
1 Vlag van Denemarken Denemarken, Vlag van Noorwegen Noorwegen, Vlag van Slowakije Slowakije, Vlag van het Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk

Wielertoeristen

Sinds 1999 kunnen wielertoeristen de dag voor de Ronde het parcours, of een deel daarvan, afleggen. Het is een van de populairste tochten voor wielertoeristen. Op 3 april, een dag voor de Ronde van 2009, fietsten 19.000 wielertoeristen uit dertig verschillende landen hun Ronde. Dat is een record. 3.750 daarvan legden het volledige parcours af. Op 1 april 2017 reden 16.000 wielertoeristen hun Ronde. Ze kwamen uit meer dan vijftig landen naar Vlaanderen.

Ronde van Vlaanderen voor vrouwen

rel=nofollow

Sinds 2004 wordt de Ronde van Vlaanderen voor vrouwen georganiseerd. Het parcours start op de markt van Oudenaarde en eindigt in Meerbeke. De afstand bedraagt ruim 140 km en er moeten vijf kasseienstroken en tien hellingen beklommen worden. Het record staat, met 2 overwinningen, op naam van de Nederlandse Mirjam Melchers-Van Poppel (2005 en 2006) en de Duitse Judith Arndt (2008 en 2012). De wedstrijd maakte tot 2015 deel uit van de Wereldbeker voor vrouwen en vanaf 2016 van de UCI Women's World Tour.

Erelijst

Jaar Winnaar Tweede Derde
2004 Rusland Zoelfia Zabirova Duitsland Trixi Worrack Nederland Leontien Zijlaard-Van Moorsel
2005 Nederland Mirjam Melchers-Van Poppel Zweden Susanne Ljungskog Italië Monia Baccaille
2006 Nederland Mirjam Melchers-Van Poppel Oostenrijk Christiane Soeder Nederland Loes Gunnewijk
2007 Verenigd Koninkrijk Nicole Cooke Kazachstan Zoelfia Zabirova Nederland Marianne Vos
2008 Duitsland Judith Arndt Verenigde Staten Kristin Armstrong Nederland Kirsten Wild
2009 Duitsland Ina-Yoko Teutenberg Nederland Kirsten Wild Zweden Emma Johansson
2010 België Grace Verbeke Nederland Marianne Vos Nederland Kirsten Wild
2011 Nederland Annemiek van Vleuten Rusland Tatiana Antoshina Nederland Marianne Vos
2012 Duitsland Judith Arndt Verenigde Staten Kristin Armstrong Canada Joelle Numainville
2013 Nederland Marianne Vos Nederland Ellen van Dijk Zweden Emma Johansson
2014 Nederland Ellen van Dijk Verenigd Koninkrijk Elizabeth Armitstead Italië Elisa Longo Borghini
2015 Italië Elisa Longo Borghini België Jolien D'Hoore Nederland Anna van der Breggen
2016 Verenigd Koninkrijk Elizabeth Armitstead Zweden Emma Johansson Nederland Chantal Blaak
2017 Verenigde Staten Coryn Rivera Australië Gracie Elvin Nederland Chantal Blaak
2018 Nederland Anna van der Breggen Nederland Amy Pieters Nederland Annemiek van Vleuten

Meervoudige winnaars

Overwinningen Renner Land Jaren
2 Mirjam Melchers-Van Poppel Vlag van Nederland Nederland 2005 + 2006
Judith Arndt Vlag van Duitsland Duitsland
rel=nofollow
2008 + 2012

Overwinningen per land

Overwinningen Land
6 Vlag van Nederland Nederland
3 Vlag van Duitsland Duitsland
rel=nofollow
2 Vlag van het Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
1 Vlag van België België, Vlag van Italië Italië, Vlag van Rusland Rusland*, Vlag van de Verenigde Staten Verenigde Staten

* Zoelfia Zabirova komt vanaf 2005 uit voor Kazachstan.

Trivia

  • De langste editie vond plaats in 1913: 324 kilometer.
  • De traagste Ronde was in 1923: 26,223 km/u.
  • De snelste Ronde ooit was de editie van 2001: 43,580 km/u.
  • De jongste winnaar van de Ronde van Vlaanderen was Rik Van Steenbergen, in 1944 op 19-jarige leeftijd.
  • De oudste winnaar van de Ronde van Vlaanderen was Andrei Tchmil, in 2000, op 37-jarige leeftijd.
  • In de periode 1915-1918 werd er door oorlogsomstandigheden geen Ronde van Vlaanderen gefietst. Wel werd op 22 augustus 1915 een alternatieve Ronde gefietst op de wielerbaan van Evergem over 150 km. Leon Buysse won voor Oskar Goetgebuer en Albert Desmedt.
  • Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het verplicht met een vast verzet te rijden. Dit om concurrentievervalsing te voorkomen: door de hoge kosten van versnellingsapparaten konden niet alle renners er een veroorloven.
  • Aan de Paddestraat, een kasseiweg in Velzeke-Ruddershove, staat een monument voor de Ronde van Vlaanderen, waarop een erelijst met de winnaars is aangebracht voor elk jaar waarin de Ronde langs deze weg passeerde.
  • In 2010 werden tijdens de Ronde opnames gemaakt voor De Ronde, een fictiereeks voor één van Jan Eelen die zich volledig afspeelt tijdens de Ronde van Vlaanderen.
  • De Ronde van Vlaanderen vormt samen met Milaan-San Remo, Parijs-Roubaix, Luik-Bastenaken-Luik en de Ronde van Lombardije "De 5 Monumenten".

Dorp van de Ronde

Jaarlijks wordt een bepaald dorp op het parcours in de kijker gezet, het "Dorp van de Ronde". In dit dorp vinden dan tal van feestelijkheden plaats. Daarbij wordt iemand of iets - dat gestalte gaf aan de Ronde van Vlaanderen - gehuldigd of herdacht.

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow