Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Lochting: verschil tussen versies
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lochting&oldid=39934984 Ddbacker 28 dec 2013) |
(+) |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Een '''lochting''' is een [[Groentetuin|groente- of kruidentuin]]. [[Van Dale Groot woordenboek van de Nederlandse taal|Van Dale]] geeft aan dat het woord een samenvoegsel is van het kruid [[Look (geslacht)|look]] en tuin | Een '''lochting''' is een [[Groentetuin|groente- of kruidentuin]]. [[Van Dale Groot woordenboek van de Nederlandse taal|Van Dale]] geeft aan dat het woord een samenvoegsel is van het kruid [[Look (geslacht)|look]] en tuin. Het woord is Zuid-Nederlands of Vlaams en is ook onder de jongere generatie in het Nederlandstalig gedeelte van België niet meer algemeen bekend. | ||
In de [[Zaanstreek]] was het woord ''lochthuis'' gebruikelijk voor een ''tuinhuis''. | |||
Er bestond ook een spreekwoord: | |||
:''Hoe reyn datmen gelochtingt heeft, noch vintmen steenen.''<ref>P. J. Harebomée, [http://www.dbnl.org/zoeken/zoekeninteksten/corpusZoek.php ''Spreekwoordenboek der Nederlandsche taal''], herdruk Verba, Hoevelaken 1990.</ref> | |||
Of, moderner weergegeven: | |||
:''Hoe rein men geharkt heeft, nog vindt men stenen.'' | |||
Het werkwoord ''lochtingen'' (dat ook in oude woordenboeken niet steeds werd opgenomen) bekende dus ''tuinieren''. | |||
==Verwijzingen== | |||
<references/> | |||
[[Categorie:Tuin]] | [[Categorie:Tuin]] | ||
Huidige versie van 11 jan 2014 om 16:14
Een lochting is een groente- of kruidentuin. Van Dale geeft aan dat het woord een samenvoegsel is van het kruid look en tuin. Het woord is Zuid-Nederlands of Vlaams en is ook onder de jongere generatie in het Nederlandstalig gedeelte van België niet meer algemeen bekend.
In de Zaanstreek was het woord lochthuis gebruikelijk voor een tuinhuis.
Er bestond ook een spreekwoord:
- Hoe reyn datmen gelochtingt heeft, noch vintmen steenen.[1]
Of, moderner weergegeven:
- Hoe rein men geharkt heeft, nog vindt men stenen.
Het werkwoord lochtingen (dat ook in oude woordenboeken niet steeds werd opgenomen) bekende dus tuinieren.
Verwijzingen
- º P. J. Harebomée, Spreekwoordenboek der Nederlandsche taal, herdruk Verba, Hoevelaken 1990.