Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Berkenkruis (tijdschrift): verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (2 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''''Berkenkruis''''' was het maandelijkse ledenblad van het [[Sint-Maartensfonds]] (SMF), een vereniging van Vlaamse oud-oostfrontstrijders in België. Het werd uitgegeven in [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]]. | '''''Berkenkruis''''' was het maandelijkse ledenblad van het [[Sint-Maartensfonds]] (SMF), een vereniging van Vlaamse oud-oostfrontstrijders in België. Het werd uitgegeven in [[Antwerpen (stad)|Antwerpen]]. | ||
Het blad verscheen voor het eerst omstreeks 1949. Door gebrek aan leden verscheen het niet meer na 29 oktober 2006. | |||
<!--- | |||
==Achtergrond== | |||
In juni 1941 viel nazi-Duitsland de Sovjet-Unie aan in Operatie Barbarossa, officieel onder het mom van de strijd tegen het communisme. Voor deze massale militaire operatie was een enorme hoeveelheid mankracht nodig, wat leidde tot een grootschalige propagandacampagne in zowel de door Duitsland bezette gebieden als bij hun bondgenoten. | |||
Na de Belgische capitulatie in 1940 en de gevangenneming van koning [[Leopold III van België|Leopold III]], meldden zich duizenden Vlaamse vrijwilligers aan voor dienst aan het Oostfront. Zij werden ondergebracht in het [[Vlaams Legioen]], dat later werd opgenomen in de [[Waffen-SS]]. De rekruteringseisen waren streng: kandidaten moesten een blanco strafblad hebben, fysiek fit zijn en een christelijke achtergrond hebben. De opleiding door de Waffen-SS was bijzonder zwaar. | |||
Het Vlaams Legioen bestond voornamelijk uit arbeiders, boeren en middelbare scholieren, met relatief weinig academici in de gelederen. Tijdens hun training leerden de vrijwilligers Duits, onder andere door het zingen van Duitse liederen tijdens marsen, wat de onderlinge band versterkte. De verliezen aan het Oostfront waren zwaar: ongeveer 2.500 Vlaamse vrijwilligers sneuvelden, ongeveer een kwart van het totale aantal ingezette Vlaamse soldaten. | |||
---> | |||
==Geschiedenis== | |||
Na de [[Tweede Wereldoorlog]] richtten enkele veteranen van het Oostfront het Sint-Maartensfonds (SMF) op, een vereniging zonder winstoogmerk die zich richtte op de ondersteuning van voormalige Oostfrontstrijders en hun families. | |||
In 1949 begon het Sint-Maartensfonds (SMF) met de uitgave van het tijdschrift ''Berkenkruis'', dat diende als communicatiemiddel voor en tussen voormalige Oostfrontstrijders in Vlaanderen. Het tijdschrift behandelde onderwerpen die relevant waren voor de oud-strijders, zoals nieuws over sociale voorzieningen, juridische kwesties rond rechtsvervolging van voormalige collaborateurs, en onderlinge hulpverlening. Ook werden er overlijdensberichten van voormalige Oostfrontstrijders in gepubliceerd en aankondigingen voor herdenkingsbijeenkomsten. | |||
De naam ''Berkenkruis'' verwees naar de [[berkenkruis|berkenhouten kruisen]] die op de graven van gesneuvelde soldaten aan het Oostfront werden geplaatst. Dit symbool was zeer betekenisvol voor de oud-strijders en hun families. | |||
Het tijdschrift bleef verschijnen tot in de jaren 2000, toen het ledenaantal van de SMF door natuurlijk verloop sterk was afgenomen. De laatste edities werden vooral gebruikt om de nog levende leden op de hoogte te houden van overlijdensberichten en herdenkingen. | |||
==Weblinks== | ==Weblinks== | ||
* {{aut|Bruno De Wever|Bruno DE WEVER}}, {{NEVB|Berkenkruis}} | * {{aut|Bruno De Wever|Bruno DE WEVER}}, {{NEVB|Berkenkruis}} | ||
{{authority control|TYPE=w|Wikidata=Q18649325}} | {{authority control|TYPE=w|ODIS=PB_1488|Wikidata=Q18649325}} | ||
{{DISPLAYTITLE:''Berkenkruis'' <small><font color="gray">(tijdschrift)</font></small>}} | {{DISPLAYTITLE:''Berkenkruis'' <small><font color="gray">(tijdschrift)</font></small>}} | ||
[[Categorie:Vlaams tijdschrift]] | [[Categorie:Vlaams tijdschrift]] | ||
Huidige versie van 8 dec 2024 om 16:36
Berkenkruis was het maandelijkse ledenblad van het Sint-Maartensfonds (SMF), een vereniging van Vlaamse oud-oostfrontstrijders in België. Het werd uitgegeven in Antwerpen.
Het blad verscheen voor het eerst omstreeks 1949. Door gebrek aan leden verscheen het niet meer na 29 oktober 2006.
Geschiedenis
Na de Tweede Wereldoorlog richtten enkele veteranen van het Oostfront het Sint-Maartensfonds (SMF) op, een vereniging zonder winstoogmerk die zich richtte op de ondersteuning van voormalige Oostfrontstrijders en hun families.
In 1949 begon het Sint-Maartensfonds (SMF) met de uitgave van het tijdschrift Berkenkruis, dat diende als communicatiemiddel voor en tussen voormalige Oostfrontstrijders in Vlaanderen. Het tijdschrift behandelde onderwerpen die relevant waren voor de oud-strijders, zoals nieuws over sociale voorzieningen, juridische kwesties rond rechtsvervolging van voormalige collaborateurs, en onderlinge hulpverlening. Ook werden er overlijdensberichten van voormalige Oostfrontstrijders in gepubliceerd en aankondigingen voor herdenkingsbijeenkomsten.
De naam Berkenkruis verwees naar de berkenhouten kruisen die op de graven van gesneuvelde soldaten aan het Oostfront werden geplaatst. Dit symbool was zeer betekenisvol voor de oud-strijders en hun families.
Het tijdschrift bleef verschijnen tot in de jaren 2000, toen het ledenaantal van de SMF door natuurlijk verloop sterk was afgenomen. De laatste edities werden vooral gebruikt om de nog levende leden op de hoogte te houden van overlijdensberichten en herdenkingen.
Weblinks
- Bruno DE WEVER, Berkenkruis, in de Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, Lannoo, Tielt, 1998. Herwerkte uitgave 2023.
