Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Nieuw-Rechts: verschil tussen versies
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nieuw-Rechts&oldid=40344819 Amerlinck 14 aug 2010 Zwijger13) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{Zie artikel|Dit artikel is over de politieke stroming. Voor de voormalige Nederlandse politieke partij, zie [[Nieuw Rechts]]}} | {{Zie artikel|Dit artikel is over de politieke stroming. Voor de voormalige Nederlandse politieke partij, zie [[Nieuw Rechts]]}} | ||
'''Nieuw-Rechts''' (''Nouvelle Droite'') is een [[politiek]]e stroming die ontstond eind de jaren zestig van de twintigste eeuw in [[Frankrijk]]. Grondlegger was de [[filosoof]] [[Alain de Benoist]] die mee aan de wieg stond van de ''Groupement de recherche et d'études pour la civilisation européenne'' (GRECE). Andere prominente Nieuw-Rechtse figuren zijn [[Guillaume Faye]], [[Dominique Venner]], Robert Steuckers, Pierre Vial, Pierre Krebs en Charles Champettier. Naast deze voormalige GRECE-leden zijn ook personen als Tomislav Sunic, Aleksandr Dugin en Troy Southgate sterk door het Nieuw-Rechtse gedachtegoed geïnspireerd. | '''Nieuw-Rechts''' (''Nouvelle Droite'') is een [[politiek]]e stroming die ontstond eind de jaren zestig van de twintigste eeuw in [[Frankrijk]]. Grondlegger was de [[filosoof]] [[Alain de Benoist]] die mee aan de wieg stond van de ''[[Groupement de recherche et d'études pour la civilisation européenne]]'' (GRECE). Andere prominente Nieuw-Rechtse figuren zijn [[Guillaume Faye]], [[Dominique Venner]], Robert Steuckers, Pierre Vial, Pierre Krebs en Charles Champettier. Naast deze voormalige GRECE-leden zijn ook personen als Tomislav Sunic, Aleksandr Dugin en Troy Southgate sterk door het Nieuw-Rechtse gedachtegoed geïnspireerd. | ||
De [[ideologie]] vertoont een aantal gelijkenissen met het klassieke [[conservatisme]] en [[Extreemrechts|rechts radicalisme]] maar verschilt er toch merkelijk van{{Bron?}}. Klassieke concepten zijn de verwerping van het [[marxisme]] en het [[neoliberaal]] [[kapitalisme]]<ref>"Nieuw Rechts verwerpt het liberalisme en het communisme omwille van hun egalitaire karakter en het primaatschap van de economie. Zoals in een eerder hoofdstuk is betoogd, zijn volgens Nieuw Rechts het liberalisme en het communisme beiden gelaïciseerde vormen van het joods-christelijke egalitarisme. Nieuw Rechts beschouwt het liberalisme niet als tegenhanger van het communisme, beiden worden veeleer gezien als twee tegenpolen binnen eenzelfde egalitair en economisch waardensysteem." zie {{aut|Delporte, Sofie}}, ''Nieuw Rechts in Vlaanderen. Het gedachtegoed van het Nieuw Rechtse tijdschrift ‘Teksten, Kommentaren en Studies’'', 2001-2002, via http://www.ethesis.net/nieuw_rechts/nieuw_rechts_inhoud.htm</ref>. Tegenover het [[multiculturalisme]] stelt zij [[Identiteit (eigenheid)|identiteit]] en verworteling voor. [[Kolonialisme]]<ref>"Benoist and friends from the European New Right have supported cultural and political anti-colonialism." p 57 "An ethno-communitarian ideology, which Benoist nowadaysrelates to the region, provides a total response to what he defines as liberal cultural colonialism and republican integrationist ideology." p 57 zie {{aut|Spektorowski, Alberto}}, ''Ethnoregionalism: The Intellectual New Right and the Lega Nord'', in The Global Review of Ethnopolitics | De [[ideologie]] vertoont een aantal gelijkenissen met het klassieke [[conservatisme]] en [[Extreemrechts|rechts radicalisme]] maar verschilt er toch merkelijk van{{Bron?}}. Klassieke concepten zijn de verwerping van het [[marxisme]] en het [[neoliberaal]] [[kapitalisme]]<ref>"Nieuw Rechts verwerpt het liberalisme en het communisme omwille van hun egalitaire karakter en het primaatschap van de economie. Zoals in een eerder hoofdstuk is betoogd, zijn volgens Nieuw Rechts het liberalisme en het communisme beiden gelaïciseerde vormen van het joods-christelijke egalitarisme. Nieuw Rechts beschouwt het liberalisme niet als tegenhanger van het communisme, beiden worden veeleer gezien als twee tegenpolen binnen eenzelfde egalitair en economisch waardensysteem." zie {{aut|Delporte, Sofie}}, ''Nieuw Rechts in Vlaanderen. Het gedachtegoed van het Nieuw Rechtse tijdschrift ‘Teksten, Kommentaren en Studies’'', 2001-2002, via http://www.ethesis.net/nieuw_rechts/nieuw_rechts_inhoud.htm</ref>. Tegenover het [[multiculturalisme]] stelt zij [[Identiteit (eigenheid)|identiteit]] en verworteling voor. [[Kolonialisme]]<ref>"Benoist and friends from the European New Right have supported cultural and political anti-colonialism." p 57 "An ethno-communitarian ideology, which Benoist nowadaysrelates to the region, provides a total response to what he defines as liberal cultural colonialism and republican integrationist ideology." p 57 zie {{aut|Spektorowski, Alberto}}, ''Ethnoregionalism: The Intellectual New Right and the Lega Nord'', in The Global Review of Ethnopolitics | ||
Huidige versie van 16 apr 2014 om 22:34
Nieuw-Rechts (Nouvelle Droite) is een politieke stroming die ontstond eind de jaren zestig van de twintigste eeuw in Frankrijk. Grondlegger was de filosoof Alain de Benoist die mee aan de wieg stond van de Groupement de recherche et d'études pour la civilisation européenne (GRECE). Andere prominente Nieuw-Rechtse figuren zijn Guillaume Faye, Dominique Venner, Robert Steuckers, Pierre Vial, Pierre Krebs en Charles Champettier. Naast deze voormalige GRECE-leden zijn ook personen als Tomislav Sunic, Aleksandr Dugin en Troy Southgate sterk door het Nieuw-Rechtse gedachtegoed geïnspireerd.
De ideologie vertoont een aantal gelijkenissen met het klassieke conservatisme en rechts radicalisme maar verschilt er toch merkelijk van[bron?]. Klassieke concepten zijn de verwerping van het marxisme en het neoliberaal kapitalisme[1]. Tegenover het multiculturalisme stelt zij identiteit en verworteling voor. Kolonialisme[2] en staatsnationalisme[3] worden afgewezen. Zij is pro-Europees en in tegenstelling met vele klassieke conservatieven willen de aanhangers van Nieuw-Rechts de banden met Amerika los maken. Toch mag gesteld worden dat de paleoconservatieve stroming in de VS met sympathie begroet wordt. Hoewel Nieuw-Rechts zich verwant voelt met de vooroorlogse Conservatieve Revolutie, stelt zij zich duidelijk democratisch op. Directe democratie en vrijheid van meningsuiting worden hoog aangeschreven. Zij staat sceptisch tegenover het optimistisch vooruitgangsdenken en hangt een cyclisch in plaats van een lineair geschiedenisbeeld aan. In tegenstelling met klassiek Rechts staat Nieuw-Rechts afwijzend ten opzichte van het christendom. Zij staat daarentegen zeer positief tegenover heidense spiritualiteit gebaseerd op het Indo-Europese erfgoed. De monotheïstische openbaringsgodsdiensten worden verworpen. Ook wat betreft het grote belang dat wordt gehecht aan ecologie en kleinschaligheid is Nieuw-Rechts een buitenbeentje binnen het conservatisme.
Nieuw-Rechts staat een metapolitiek voor die men kan omschrijven voor als een rechtse uitvoering van de ideeën van de Italiaanse communist Antonio Gramsci[4]. Gesteld wordt dat politieke veranderingen voortkomen uit cultureel/maatschappelijke veranderingen.
In Vlaanderen vertegenwoordigt de Deltastichting met haar tijdschrift Tekos de Nieuw-Rechtse stroming[5]. Ook binnen organisaties als de Nationalistische Studentenvereniging[6] en Voorpost kennen Nieuw-Rechtse ideeën een zekere aanhang.
Intertaalkoppelingen via Wikidata (via reasonator)
Voetnoten
- º "Nieuw Rechts verwerpt het liberalisme en het communisme omwille van hun egalitaire karakter en het primaatschap van de economie. Zoals in een eerder hoofdstuk is betoogd, zijn volgens Nieuw Rechts het liberalisme en het communisme beiden gelaïciseerde vormen van het joods-christelijke egalitarisme. Nieuw Rechts beschouwt het liberalisme niet als tegenhanger van het communisme, beiden worden veeleer gezien als twee tegenpolen binnen eenzelfde egalitair en economisch waardensysteem." zie Delporte, Sofie, Nieuw Rechts in Vlaanderen. Het gedachtegoed van het Nieuw Rechtse tijdschrift ‘Teksten, Kommentaren en Studies’, 2001-2002, via http://www.ethesis.net/nieuw_rechts/nieuw_rechts_inhoud.htm
- º "Benoist and friends from the European New Right have supported cultural and political anti-colonialism." p 57 "An ethno-communitarian ideology, which Benoist nowadaysrelates to the region, provides a total response to what he defines as liberal cultural colonialism and republican integrationist ideology." p 57 zie Spektorowski, Alberto, Ethnoregionalism: The Intellectual New Right and the Lega Nord, in The Global Review of Ethnopolitics Vol. 2, no. 3, March 2003, via http://www.ethnopolitics.org/ethnopolitics/archive/volume_II/issue_3-4/spektorowski.pdf
- º "The ENR has always favored a federal Europe, because full- fledged federalism is the only way to reconcile the necessary unity of decision at the top with all due respect for diversity and autonomy at the base. Undoubtedly, federalism is part of the tradition of the Em- pire rather than that of the nation-state. Indeed, a united Europe would be meaningless if it were built on the false model of centrali- zation inherent in Jacobinism, from which France has long suffered. Hence the need for the principle of subsidiarity mentioned above." zie De Benoist, Alain, THE EUROPEAN NEW RIGHT FORTY YEARS LATER: TOMISLAV SUNIC’S Against Democracy and Equality, in The Occidental Quarterly, vol. 9, no. 1, Spring 2009, p 71
- º "L'aspect peut-être le plus spectaculaire du caractère novateur de la démarche du GRECE fut notre référence à Antonio Gramsci, illustrée, entre autres, par le thème de notre XVIe colloque national, "Pour un gramscisme de droite" (1981). [...] A la base de la réflexion de Gramsci, il y a un constat : les valeurs de référence sont perçues, consciemment ou inconsciemment au sein d'une société, par une incontournables et auxquelles il faut se référer. C'est donc dans le domaine du combat des valeurs qu'intervient la question culturelle, le combat culturel, puisque la culture sert de véhicule à la transmutation des valeurs." zie Vial, Pierre, Une terre, un peuple, Paris, Terre et Peuple, 2000. blz. 53
- º "[...] de "Nouvelle Droite". Dat is de Franse stroming rond de "Groupement de Recherche pour la Culture Européenne" [sic], ontstaan in 1968, waarvan het tijdschrift "Teksten, Kommentaren en Studies" (TeKoS) bij haar oprichting in 1977 een Vlaams filiaal wou zijn." zie Elst, Koenraad, Ervaringen met de Nouvelle Droite in TeKoS nr. 150, Berchem, Deltastichting, april-mei-juni 2013. blz. 6
- º "Van bij haar oprichting verwerpt de NSV het egalitarisme, de wereldvisie die stelt dat alle mensen in wezen gelijk zijn. Daarvoor put de studentenvereniging uit twee tradities: het solidarisme en Nieuw Rechts." (p 72) "[...] Anderzijds beroept ze zich op Nieuw Rechts, dat het egalitarisme afwijst omwille van zijn totalitair, reductionistisch, homogeniserend en cultuurvernietigend karakter." (p 72) "Vanaf de jaren tachtig kwam de NSV echter sterk onder de invloed van Nieuw Rechts, een stroming die alle monotheïstische openbaringsgodsdiensten (het jodendom, het christendom en de islam) radicaal van de hand wijst omwille van hun totalitair karakter. Nieuw Rechts pleit dan ook voor een heraansluiting bij het Indo-Europese heidendom." (p 79)in De Keyser, Jeffrey, De NSV als metapolitiekevoorhoede. Een duik in de kweekvijver van het Vlaams Belang., Universiteit Gent, 2006-2007. via http://www.blokwatch.be/images/FILES/Thesissen/2007_dekeyser_thesis-nsv.pdf