Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Franz Colruyt: verschil tussen versies
(https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Franz_Colruyt&oldid=39161511 Decancqm 30 sep 2013) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (2 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Franz Colruyt''' ([[Lembeek]], [[14 januari]] [[1901]] | '''Franz Colruyt''' ([[Lembeek]], [[14 januari]] [[1901]] – [[Halle (Vlaams-Brabant)|Halle]], [[4 november]] [[1958]]) is de oprichter van het [[België|Belgische]] [[familiebedrijf]] [[Colruyt]]. Onder zijn leiding groeide een handel in [[Koloniale waren]] uit tot een [[groothandel]] in droge voeding. Na zijn dood nam zijn zoon [[Jo Colruyt]] het bedrijf over. | ||
== Carrière == | == Carrière == | ||
Franz Colruyt was de tweede zoon in een gezin van 11 kinderen. Zijn vader Joseph was bakker en had een winkel onder de kerktoren in [[Lembeek]] (een deelgemeente van [[Halle]]).<ref>[http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=G92I8LBT Colruyt richt eigen museum in]</ref> Franz Colruyt ging bij zijn vader aan de slag en leverde voedingswaren aan winkels en grote verbruikers. In [[1928]] | Franz Colruyt was de tweede zoon in een gezin van 11 kinderen. Zijn vader Joseph was bakker en had een winkel onder de kerktoren in [[Lembeek]] (een deelgemeente van [[Halle]]).<ref>{{ts.|Het Nieuwsblad}}, [http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=G92I8LBT Colruyt richt eigen museum in]</ref> Franz Colruyt ging bij zijn vader aan de slag en leverde voedingswaren aan winkels en grote verbruikers. In [[1928]] stopte Franz Colruyt met het broodbakken en ging zich meer richten op het verkopen van koloniale waren zoals [[koffie]] en [[specerijen]]. In [[1937]] begon hij zelf koffie te branden<ref name=Graindor>[https://www.colruyt.be/colruyt/static/1024/assets/626669_NL_KOFFIE.pdf Graindor koffie], p. 4, op [https://www.colruyt.be colruyt.be]</ref> en [[wijn]] te bottelen.<ref>[http://www.colruytgroup.be/nl/over-ons/historiek Historiek van het bedrijf Colruyt] op [http://www.colruytgroup.be/nl/over-ons/historiek colruytgroup.be]</ref> | ||
Voor de oorlog bediende de zaak vooral winkels rond de streek van [[Halle]] en [[Tubeke]]. Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] was het moeilijker om aan koffie en andere waren te geraken, maar men besloot de zaak verder te zetten.<ref name=Graindor/> Na de oorlog kon de zaak sterk groeien en werd er een nieuw cliënteel in en rond [[Brussel (stad)|Brussel]] opgebouwd. Het familiebedrijf groeide uit tot een groothandel in voedingswaren. | |||
In [[1950]] richtte Franz Colruyt met een kapitaal van 5 miljoen frank (125.000 euro) de Etablissementen Franz Colruyt nv op. Zijn broers Henri en Jules name deel in de zaak. | In [[1950]] richtte Franz Colruyt met een kapitaal van 5 miljoen frank (125.000 euro) de Etablissementen Franz Colruyt nv op. Zijn broers Henri en Jules name deel in de zaak. | ||
In de [[1950-1959|jaren 50]] gingen in België de eerste [[superettes]] en [[supermarkten]] open. Franz Colruyt opende als reactie hierop de Boni-winkels. Die werden uitgebaat door | In de [[1950-1959|jaren 50]] gingen in België de eerste [[superettes]] en [[supermarkten]] open. Franz Colruyt opende als reactie hierop de Boni-winkels. Die werden uitgebaat door zelfstandige winkeliers, die goederen aankochten bij Colruyt. | ||
Na het plotselinge overlijden van Franz Colruyt in [[1958]] nam zijn oudste zoon [[Jo Colruyt]] samen met zijn broers de leiding van het bedrijf over.<ref name=weg>Vlaams infocentrum, (vilt.be) 2 september 2008, [http://www.vilt.be/Colruyt_Ik_ben_nog_steeds_mijn_weg_aan_het_zoeken Colruyt: „Ik ben nog steeds mijn weg aan het zoeken”]</ref> Op dat moment leverde het bedrijf al aan 800 kleine zelfstandige winkels en telde het zo’n 150 medewerkers.<ref>[http://www.gfactueel.nl/Home/Achtergrond/2006/9/Colruyt-opent-200e-discounter-GFA108707W/ Colruyt opent 200e discounter] op gfactueel.nl (Groenten & Fruit) september 2006</ref> | |||
== Persoonlijk == | == Persoonlijk == | ||
Franz Colruyt had veel aandacht voor begrippen als werkvereenvoudiging, efficiëntie, eenvoud en seriewerk. | Franz Colruyt had veel aandacht voor begrippen als werkvereenvoudiging, efficiëntie, eenvoud en seriewerk. Dit was een gevolg van pure noodzaak. Hij startte zijn zaak in een crisisjaar en het enige wat klanten kon overtuigen om bij hen binnen te stappen, was minstens tien procent goedkoper te zijn dan de concurrentie.<ref name=weg/> | ||
== Verwijzingen == | |||
{{references|85%}} | |||
{{Authority control|TYPE=p|Wikidata=Q15051775}} | |||
{{DEFAULTSORT:Colruyt, Franz}} | {{DEFAULTSORT:Colruyt, Franz}} | ||
[[Categorie: | [[Categorie: Belgisch ondernemer]] | ||
[[Categorie: Geboren in 1901]] | |||
[[Categorie: Overleden in 1958]] | |||
[[Categorie: Geboren op 14 januari]] | |||
[[Categorie: Overleden op 4 november]] | |||
Huidige versie van 20 feb 2016 om 16:38
Franz Colruyt (Lembeek, 14 januari 1901 – Halle, 4 november 1958) is de oprichter van het Belgische familiebedrijf Colruyt. Onder zijn leiding groeide een handel in Koloniale waren uit tot een groothandel in droge voeding. Na zijn dood nam zijn zoon Jo Colruyt het bedrijf over.
Carrière
Franz Colruyt was de tweede zoon in een gezin van 11 kinderen. Zijn vader Joseph was bakker en had een winkel onder de kerktoren in Lembeek (een deelgemeente van Halle).[1] Franz Colruyt ging bij zijn vader aan de slag en leverde voedingswaren aan winkels en grote verbruikers. In 1928 stopte Franz Colruyt met het broodbakken en ging zich meer richten op het verkopen van koloniale waren zoals koffie en specerijen. In 1937 begon hij zelf koffie te branden[2] en wijn te bottelen.[3]
Voor de oorlog bediende de zaak vooral winkels rond de streek van Halle en Tubeke. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was het moeilijker om aan koffie en andere waren te geraken, maar men besloot de zaak verder te zetten.[2] Na de oorlog kon de zaak sterk groeien en werd er een nieuw cliënteel in en rond Brussel opgebouwd. Het familiebedrijf groeide uit tot een groothandel in voedingswaren.
In 1950 richtte Franz Colruyt met een kapitaal van 5 miljoen frank (125.000 euro) de Etablissementen Franz Colruyt nv op. Zijn broers Henri en Jules name deel in de zaak.
In de jaren 50 gingen in België de eerste superettes en supermarkten open. Franz Colruyt opende als reactie hierop de Boni-winkels. Die werden uitgebaat door zelfstandige winkeliers, die goederen aankochten bij Colruyt.
Na het plotselinge overlijden van Franz Colruyt in 1958 nam zijn oudste zoon Jo Colruyt samen met zijn broers de leiding van het bedrijf over.[4] Op dat moment leverde het bedrijf al aan 800 kleine zelfstandige winkels en telde het zo’n 150 medewerkers.[5]
Persoonlijk
Franz Colruyt had veel aandacht voor begrippen als werkvereenvoudiging, efficiëntie, eenvoud en seriewerk. Dit was een gevolg van pure noodzaak. Hij startte zijn zaak in een crisisjaar en het enige wat klanten kon overtuigen om bij hen binnen te stappen, was minstens tien procent goedkoper te zijn dan de concurrentie.[4]
Verwijzingen
- º Het Nieuwsblad, Colruyt richt eigen museum in
- ↑ 2,0 2,1 Graindor koffie, p. 4, op colruyt.be
- º Historiek van het bedrijf Colruyt op colruytgroup.be
- ↑ 4,0 4,1 Vlaams infocentrum, (vilt.be) 2 september 2008, Colruyt: „Ik ben nog steeds mijn weg aan het zoeken”
- º Colruyt opent 200e discounter op gfactueel.nl (Groenten & Fruit) september 2006
