Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Yvonne-Aimée de Jésus

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Yvonne-Aimée de Jésus

Afbeelding gewenst

Geboren 16 juli 1901, Cossé-en-Champagne
Overleden 3 februari 1951, Malestroit
Land Frankrijk
Beroep novicenmeester, non
Ridder in het Legioen van Eer
Overige informatie
Religie Rooms-Katholieke Kerk
rel=nofollow
Bestand:Eglise Cossé en Champagne.JPG
Kerk van Cossé-en-Champagne waar Yvonne Beauvais werd gedoopt.

Yvonne-Aimée de Malestroit (geboren Yvonne Beauvais, ook "Moeder Yvonne-Aimée van Jezus" genoemd) werd op 16 juli 1901 geboren in Cossé-en-Champagne (Mayenne) en overleed in het Augustijnenklooster van Malestroit op 3 februari 1951. Ze was een Franse Augustijnse zuster.

Biografie

Haar jeugd

Yvonne-Aimée de Malestroit (Yvonne Beauvais) werd op 16 juli 1901 in Cossé-en-Champagne geboren: ze is de dochter van Alfred Beauvais, wijnhandelaar, en van Lucie Brulé, onderwijzares, en heeft een oudere zus, Suzanne. Ze werd drie maanden na haar geboorte gedoopt. Haar vader stierf op 17 oktober 1904 op 34-jarige leeftijd. Door het overlijden van de vader, die slechte zaken had gedaan, ziet haar moeder zich financieel gedwongen het ouderlijk huis te verkopen. Yvonne wordt toevertrouwd aan haar grootouders. Deze leerden haar vrijgevigheid jegens de armen en al heel vroeg probeerde ze hen te geven wat ze het kostbaarst had. Haar grootmoeder leert haar Jezus beter kennen en vanaf dan zal ze de liefde voor God nooit scheiden van de liefde voor de anderen.[1] Haar grootmoeder las haar The Story of a Soul van Theresia van Lisieux voor, een werk dat haar zo raakte dat ze de vurige wens koesterde een heilige te worden.

Op zesjarige leeftijd ging ze weer bij haar moeder wonen. Yvonne volgde haar in de verschillende kostscholen waarover ze de leiding had.[2]

Een vroege liefde voor God en voor de armen

Op negenjarige leeftijd mag ze haar felbegeerde eerste communie doen. De volgende dag, op 1 januari 1911, wijdt Yvonne haar leven aan Jezus in een brief die ze hem met haar bloed schrijft!: “O mijn kleine Jezus, ik geef mezelf helemaal en voor altijd aan Jou. Ik zal altijd willen wat jij wilt. Ik zal doen wat Je me zegt te doen. Ik zal alleen voor Jou leven. Ik zal in stilte werken. En als Je wilt, zal ik veel in stilte lijden (om zoveel mogelijk zielen te redden). Ik smeek Je om van mij een heilige te maken, een zeer grote heilige, een martelaar. Laat me trouw zijn, eeuwig. Ik wil veel zielen redden en meer van je houden dan wie dan ook, maar ik wil ook heel klein zijn om Je meer glorie te geven. Ik wil Je hebben, mijn kleine Jezus, en Je uitstralen, ik wil alleen van Jou zijn, maar bovenal wil ik wat Jij wilt. Je kleine Yvonne".[3]

Als tiener bracht Yvonne twee schooljaren door in Engeland, waar ze haar artistieke gevoeligheid ontwikkelt. Terug in Frankrijk maakt ze haar studies af en wijdt zich aan het helpen van de armen door zich dagelijks te begeven in de gevaarlijkste wijken van Parijs, de "rode zone", om gezinnen in nood te helpen.[1]

Dankzij haar creativiteit bekomt ze het geld dat nodig is om aan hun behoeften te voldoen, door verschillende geïmproviseerde beroepen uit te oefenen: ze schildert beelden en taferelen, ze geeft concerten, ze schrijft romans, ze biedt haar diensten aan als werkster en heel goede kok. Een getuige uit die tijd berichtte over Moeder Yvonne-Aimée: “Ik hoorde haar op een dag tegen Onze-Lieve-Heer zeggen: “Ik kon U niet ontvangen in de Hostie (ze was ziek), ik zal U vinden onder Uw armen die U wijdde zoals U de Hostie wijdde".

Later zal priester René-Marie de La Chevasnerie, s.j., in het boek "Monette et ses pauvres" (vertaling: Monette en haar armen) deze episodes uit Yvonne's leven vertellen.

In die tijd probeert haar moeder haar uit te huwelijken, maar Yvonne wijst alle vrijers af die haar moeder haar voorstelt. Uiteindelijk kiest Yvonne ervoor om zich te verloven met een jonge toekomstige dokter, Robert.

Intrede in het klooster van Malestroit

In 1922 kreeg Yvonne paratyfus, waarvan ze met moeite herstelde. Ze zal tot haar dood toe regelmatig last hebben van hevige hoofdpijnaanvallen. In maart gaat ze voor de eerste keer naar het ziekenhuis van de Zusters Augustinessen van Barmhartigheid in Malestroit (Morbihan)[4] waar ze van de koorts herstelt.

Op 5 juli 1922 heeft ze in haar kamer in Malestroit een mystieke ervaring waarbij Jezus haar het kruis toont[5]: “Wil je het dragen?". In die tijd beginnen de buitengewone genaden en verschijnselen die haar hele leven zullen beïnvloeden.

Haar religieuze roeping ligt dan voor de hand en ze moet breken met Robert. De bisschop van Vannes, op de hoogte gebracht van haar mystieke gaven, weigert haar Malestroit binnen te laten, uit angst dat ze te veel invloed op de gemeenschap zal hebben. Hij vertrouwt haar toe aan priester Joseph de Tonquédec, die een streng onderzoek oplegt dat "extreem pijnlijk" voor haar was. Ze woont dan in de herberg van de Avenue de Versailles in Parijs.

In 1926 wordt ze fysiek en emotioneel aangerand, wat leidt tot een periode van "acuut lijden". Ze aarzelt niet om te zeggen: “Voor mij is het de absolute nacht, een ondefinieerbaar lijden", dat ze beleeft in een geest van eerherstel.

In 1927 krijgt ze eindelijk de toestemming om het Augustijnenklooster van Malestroit[4] in te treden om daar haar noviciaat te beginnen, onder de naam "Zuster Yvonne-Aimée de Jésus".

Yvonne is zowel een praktische vrouw als een mystica en een grote organisatrice. In 1928 lanceert ze op 27-jarige leeftijd het project van een modern ziekenhuis in de buurt van het klooster, dat in 1929 werd geopend. In 1932 wordt ze novicemeesteres en in 1935 wordt ze gekozen tot overste van het klooster van Malestroit.

Ze was zeer actief ondanks haar ernstige gezondheidsproblemen en een visionair die de gemeenschap van Gasthuiszusters-Augustinessen[4] grondig hervormde. Met haar verenigende temperament drukte ze ook haar stempel op de Orde.

In 1946 kreeg Moeder Yvonne-Aimée, die de eenheid tussen de huizen wilde behouden en de banden van naastenliefde en wederzijdse hulp wilde verstevigen, de toestemming van Rome voor de oprichting van de allereerste Federatie van vrouwenkloosters, waarin de uit Dieppe voortgekomen gemeenschappen van Europa en Afrika verenigd werden. Ze werd verkozen tot Generaal-Overste.

Al in 1922 had Yvonne Beauvais een uitnodiging van de Heer ontvangen om de aanroeping te bidden: “O Jezus, Koning van Liefde, ik vertrouw op uw barmhartige goedheid". Deze toewijding werd in 1958 door paus Johannes XXIII uitgebreid tot de universele Kerk [6] .

Tijdens de oorlog

Tijdens de bezetting behandelde ze in de Malestroit-kliniek zowel Duitse gewonden als parachutisten en verzetsstrijders (vooral die van de Maquis de Saint-Marcel). Ze bracht in het geheim generaal Audibert (commandant van de westelijke regio van het Geheim Leger)[7] onder in de kliniek en verleende actieve hulp aan het verzet.

In januari 1943 verdacht een priester Yvonne van bedrog en beschuldigde haar een "valse mystica" te zijn. Hij bereidde een rechtszaak voor om haar aan te geven bij de religieuze autoriteiten.

Zoals Yvonne er het voorgevoel van had, werd ze op 16 februari 1943 in Parijs door de Gestapo gearresteerd in de priorij Notre-Dame-de-Consolation[alpha 1] en naar de gevangenis van Cherche-Midi gebracht. Ze werd gemarteld maar ontsnapte op "wonderbaarlijke wijze" nadat ze priester Paul Labutte, haar geestelijke zoon[8], in bilocatie had gevraagd om voor haar te bidden.

Na de oorlog, op 24 juni 1945, werd ze in Saint-Marcel onderscheiden met het Croix de Guerre met palmblad. Op 22 juli 1945 kende generaal De Gaulle haar zelf het het Legioen van Eer toe, in Vannes, omdat ze geallieerde soldaten en Bretonse verzetsstrijders in de kliniek had verborgen en verzorgd. Op 3 januari 1946 kenden de overheid haar de Verzetsmedaille en de Franse Erkentelijkheidsmedaille toe.

In 1946 stichtte ze de Federatie van Augustijnen Kloosters, waarvan ze de eerste Generaal-Overste werd.

Op 7 augustus 1949 ontving de Malestroit-kliniek het Croix de guerre, terwijl moeder Yvonne-Aimée door de Britse consul werd onderscheiden met de King's Medal for Courage in the Cause of Freedom .

Op de avond van 3 februari 1951 stierf ze in Malestroit aan een hevige hersenbloeding[alpha 2], terwijl ze op het punt stond om naar Zuid-Afrika te vertrekken.[9] Ze was 49 jaar oud.

Zes jaar na haar dood werd haar kist geopend: haar lichaam, liggend in 5 centimeter water, was intact. Ze ligt vandaag nog steeds begraven op de kleine begraafplaats van het Augustijnenklooster in Malestroit.[4]

Nalatenschap

Yvonne Beauvais liet privédagboeken na, evenals een overvloedige correspondentie, die veel mensen bewaarden vanwege de spirituele waarde ervan. In 1924 vroeg haar biechtvader, priester Crété, haar om haar herinneringen en dromen op te schrijven.[10]

Op 1 juni 1960, aan de vooravond van Vaticaan II, vreesde kardinaal Ottaviani, die toen prosecretaris van de Heilige Stoel was, dat het proces van zaligverklaring (dat was begonnen na haar opgraving op 25 maart 1957) een golf van illuminisme zou teweeg brengen. Hij besloot dus het zaligverklaringsproces te stoppen en verbood de publicatie van werken over haar. De Heilige Stoel was ook op zijn hoede voor het grote aantal buitengewone gebeurtenissen die zich in het leven van de mystica zouden hebben voorgedaan: gaven van profetie, genezing, bilocatie (151 geregistreerde gevallen), stigmata, voorgevoelens, xenoglossie, visioen en ontvangst van ontheiligde hosties[11] en materialisaties (van bloemen, meestal lelies of rozen, ringen) [12] .

Echter, in antwoord op een verzoek van zuster Nicole Legars, toenmalige priores van het Augustijnenklooster van Malestroit[4], gaf kardinaal Franjo Šeper, prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer, in een brief van 28 avril 1980, de toestemming voor de publicatie van een biografie over Yvonne Beauvais en stelde hij zelfs de naam van kanunnik René Laurentin voor. Deze biografie werd het boek "Yvonne-Aimée de Malestroit : Un amour extraordinaire" (vertaling "Yvonne-Aimée van Malestroit: Een buitengewone liefde") door Abt René Laurentin [13], waaraan de bisschop van Vannes, Mgr. Boussard op 3 februari 1985 het imprimatur verleende in de volgende bewoordingen:

"In zijn brief van 10 december 1984 meende kardinaal Ratzinger (de toekomstige paus Benedictus XVI), prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer, nadat hij het verbod had opgeheven dat zijn voorganger, kardinaal Ottaviani, op 16 juni 1960 had opgelegd op het imprimatur “van elke mogelijke toekomstige publicatie over Moeder Marie-Yvonne”, dat ik de toestemming kon geven voor de publicatie van het werk van kanunnik René Laurentin, na het gelezen te hebben. […] De persoonlijkheid van deze zuster en de omstandigheden die haar uitzonderlijke kwaliteiten naar voren brachten kunnen niet worden uitgesloten van historisch onderzoek. Daarom werd het gunstige advies van de kardinaal-prefect van de Congregatie voor het Geloof met tevredenheid en dankbaarheid ontvangen."

In 2009 verzocht monseigneur Raymond Centène, bisschop van Vannes, opnieuw, zeer officieel, dat het Vaticaan het dossier zorgvuldig zou onderzoeken.[14]

Bibliografie

Over Yvonne-Aimee de Malestroit

  • René Laurentin, spirituele geschriften van moeder Yvonne-Aimée de Malestroit, F.-X. door Guibert, 1987ISBN 2-86839-098-6 .
  • René Laurentin, Yvonne-Aimée de Malestroit, éditions François-Xavier de Guibert
  • (fr) Paul Labutte, Une amitié "voulue par Dieu" 1926-1951, éditions François-Xavier de Guibert, Paris , 4 janvier 2000. ISBN 2-86839-620-8.
  • Voorspellingen van Moeder Yvonne-Aimée de Malestroit : Een uniek geval van wetenschappelijke verificatie, ed. F.-X. door Guibert, 1987ISBN 2-86839-102-8 .
  • René Laurentin en Patrick Mahéo, Yvonne-Aimée de Malestroit : The Stigmata, edities François-Xavier de Guibert, 1988ISBN 2-86839-130-3 .
  • René Laurentin, Yvonne-Aimee de Malestroit : Voorrang aan de armen in de rode zone en in het verzet, F.-X. door Guibert, 1988ISBN 2-86839-129-X .
  • Geestelijke vorming en onderscheiding met Moeder Yvonne-Aimée de Malestroit door Vader René Laurentin, F.-X. de Guibert, 1990 -ISBN 2-86839-163-X
  • Bilocaties van moeder Yvonne-Aimée door René Laurentin en dokter Patrick Mahéo, F.-X. de Guibert, 1990 -ISBN 2-86839-162-1
  • Patrick Mahéo en René Laurentin, Liefde is sterker dan lijden : Medisch dossier van Yvonne-Aimée (voorwoord door Henri Joyeux), 1993, uitg. F.-X. door GuibertISBN 2-86839-245-8 .
  • René Laurentin, Bernard Billet, Augustijner Hospitaalzusters en Patrick Mahéo, biografie van zuster Yvonne-Aimée, uitg. van Guibert.
  • Louis Barral, Marie-Yvonne-Aimée de Jésus Beauvais, monastère de Malestroit
  • The Wedding of Heaven and Earth DVD geproduceerd door France 3 op basis van getuigenissen), uitgezonden F.-X. door GuibertISBN 2-86839-313-6 .
  • Paul Labutte, Témoignage sur Yvonne-Aimée de Malestroit (vidéo), F.-X. de Guibert. Vertaling: Paul Labutte, getuigenis over Yvonne-Aimée de Malestroit (video), F.-X. van Guibert.
  • (fr) Paul Labutte, Yvonne-Aimée de Jésus, « ma mère selon l’esprit », éditions François-Xavier de Guibert, Paris ISBN 2-86839-478-7. .
  • Paul Labutte, Yvonne-Aimée telle que je l'ai connue (préface de Guy Gaucher), éditions de Guibert ISBN 2-86839-745-X. Paul Labutte, Yvonne-Aimée zoals ik haar kende (voorwoord door Guy Gaucher), edities GuibertISBN 2-86839-745-X .
  • Monastère de Malestroit, Yvonne Aimée de Jésus et le monastère de Malestroit, Pierre Téqui ISBN 2-7403-0723-3) Vertaling: Klooster van Malestroit, Yvonne Aimée van Jezus en klooster van Malestroit, Pierre TéquiISBN 2-7403-0723-3 .
Gefilmde studie
  • Huwelijk van hemel en aarde (2000).
Algemene werken

Aantekeningen en referenties

Waarderingen

  1. º Kleine priorij geopend in Parijs in de wijk Auteuil door Yvonne Beauvais in november 1941 om jonge zusters van de Orde in staat te stellen hun diploma's als liefdezusters voor te bereiden.
  2. º Een van haar biografen, Dr. Patrick Mahéo, gaf een overzicht van haar ziektes: paratyfus, roodvonk, nefrotisch syndroom, long- en niertuberculose, hoge bloeddruk, vleesboom van de baarmoeder waaraan ze geopereerd werd, borstkanker.
rel=nofollow

Aantekeningen

  1. ↑ 1,0 1,1 Yvonne Beauvais (pdf) (1954).
  2. º Portrait de Mère Yvonne Aimée de Jésus de Malestroit. https://www.vannes.catholique.fr
  3. º Mère Yvonne-Aimée, d'hier à aujourd'hui. https://augustines-malestroit.com
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 (fr) Sœurs augustines hospitalières de la Miséricorde à Malestroit : Mère Yvonne-Aimée
  5. º Laurentin 1985, p. 33.
  6. º La Rocca 2007, p. 245.
  7. º Témoignage de sœur Marie-Bernard d'Antin sur le site de l'INA.
  8. º Paul Labutte & Yvonne-Aimée de Jésus 2000, p. 193.
  9. º Mère Yvonne Aimée de Jésus - Présentation générale. augustines-malestroit.com Geraadpleegd op 27 janvier 2020.
  10. º (2001)Le Petit Roi d’Amour : entre dévotion privée et politique. Archives de sciences sociales des religions (113): 21 ..
  11. º Le miracle eucharistique du 16 septembre 1941. https://www.labrardiere.com/
  12. º Barral 1956, p. 182-186.
  13. º Laurentin 1985.
  14. º Émilie Pourbaix. La béatification en question. https://www.france-catholique.fr (2 juillet 2021)
rel=nofollow
rel=nofollow
Overgenomen van "https://nl.wikisage.org/w/index.php?title=Yvonne-Aimée_de_Jésus&oldid=352589"