Schildersborstel

Een schildersborsteltje oftewel schildersstoffertje is een borsteltje dat gebruikt wordt door huisschilders, om het werk stofvrij af te stoffen, alvorens het te kunnen schilderen. Dit is meestal nadat het schilderwerk geplamuurd en/of geschuurd is, en er geen stof meer vrij komt. De vakman schilder heeft meestal standaard een schildersborsteltje achter in z'n broekzak of in lang en smalle broekzak aan zij-bovenkant van de broekspijp. Dit standaard op zak hebben van het stoffertje staat in principe voor de eigenschap van een vakman-schilder om het werk perfect en dus zonder stof af te willen leveren. Vooral in aangebrachte hoogglansverf kunnen de kleinste stofjes al snel opvallen (uitspraken in deze zijn wel : "het glimt als een tiet" of als een "eikeltje in de maneschijn"). Daarom wordt, eveneens standaard, letterlijk alles / elke kant/rand afgestoft, temeer na het schuren, waarvan het stof óók het resultaat kan schaden (naderhand zichtbaar). Dit alles is vaak (spreekwoordelijk) een fluitje van een cent (een werkje van niets).

Er bestaan verschillende schildersborsteltjes/stoffertjes, waarvan er één type een kleine variant is van de grotere stoffer van het stoffer en blik, namelijk met een verlengd gedeelte als handvat. De beharing zit net niet haaks (ong. 120°, enigszins naar voren) wat het makkelijk maakt in hoekjes. De andere typen hebben niet zo'n handvat, maar zijn aan beide kanten van het houten gedeelte nagenoeg gelijk aan de borstelharen. Er is een type borstel met rechthoekig hout en haakse (90°) beharing, en een type borstel met (aan de borstelkant) halfrond hout oftewel halve maan genoemd, met gelijkrondgaande beharing. De beharing is met kunstvezel, paardenhaar of ook wel cocosvezel.

Soms worden kleefdoekjes gebruikt om het extreem-stofvrij te krijgen voor een zo perfect mogelijk resultaat.