Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Magdalene Madaus

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Magdalene Madaus geboren als Magdalene Johanne Marie Heyer (Maagdenburg, 12 januari 1857Dresden, 3 januari 1925) was een Duitse natuurgeneeskundige en homeopate die de basis legde voor het bedrijf Madaus dat door haar zonen is opgericht.

Leven

Magdalene Madaus was de dochter van een juwelier. Zij was een klein en zwak kind. Jarenlang werkte ze in de juwelierszaak van haar ouders. Rond 1885 trouwde zij in Maagdenburg met de oud-lutherse predikant Heinrich Friedrich Pieter Madaus (1853-1915). Zij vertrokken naar een heel andere streek, naar Fürth in het Saarland. Daar werd hun dochter Eva geboren, het eerste van zeven kinderen. Na anderhalf jaar verhuisden zij naar Nestau bij Uelzen. Daar werden de kinderen Susi, Hanna en Gerhard geboren. Vervolgens kreeg Heinrich Friedrich Pieter Madaus een functie als hulppredikant in Langenberg in het Rijnland. Daar werden de dochter Agnes en zoon Friedmund geboren.

In 1895 verhuisde het gezin Madaus opnieuw. Deze keer naar Radevormwald, waar Heinrich Friedrich Pieter Madaus predikant werd van de Michaelisparochie. Hier werd in 1896 hun zoon Hans geboren. Omdat het salaris als predikant laag was, probeerde het echtpaar andere bronnen van inkomsten te vinden. Ze kochten daarom een koe, kippen en varkens, maar dit leidde tot kritiek van de buurtbewoners, die geen oog hadden voor de behoeften van het kroostrijke een gezin.

Magdalena Madaus had een aantal miskramen gehad en had vaak gezondheidsproblemen. De kinderen waren vaak ziek en hun zoon Hans leed aan polio. Zij besloot daarom een behandeling van twee weken te volgen in het sanatorium van predikant Emanuel Felke in Repelen. Zij herstelde en haar zoon Hans leerde lopen. Omdat ze er goede resultaten beleefde van de irisdiagnostiek en de homeopathische complextherapie van Felke, besloot zij zich intensiever bezig te houden met Felke’s geneeskundige methoden. Zij ging voor twee weken in dienst bij Felke als assistente.

Vervolgens legde zij bij de pastorie Radevormwald een kleine kruidentuin aan waar zij natuurlijke geneesmiddelen kweekte voor haar familie en de plaatselijke bewoners. Omdat ze medisch advies gaf, werd ze ook bekritiseerd en kwam ze onder controle door de lutherse synode te staan. Haar man overleed in 1915 na verschillende beroertes in 1915. Ze verhuisde daarop naar Bonn, waar ze haar eigen preparaten (complexmiddelen) produceerde in 1916 het werk Lehrbuch über Irisdiagnose uitgaf.

Zij richtte in Bonn ook het onderwijsinstituut ’Iris’ op, waar zij mensen opleidde in haar ’eigen systeem’. Zelf ontving zij een eredoctoraat van de American School of Naturopathy in New York van de in Duitsland geboren aanhanger van de Lebensreform Benedict Lust.

Haar zonen Gerhard, Hans en Friedmund volgden in haar voetsporen en richtten op basis van haar ideeën in 1919 Dr. Madaus & Co. op, waar de complexmiddelen vervaardigd werden die door hun moeder waren gecreëerd.

Werken

  • Arzneimittellehre und praktisches Rezeptierbuch, 1911.
  • Taschen-Rezeptierbuch für Konstitutionsbehandlung, o. J. (6 edities. 1931/1932).
  • Lehrbuch über Irisdiagnose. Mit Erg. von anderen Diagnosen, Physiognomik, Chirologie, 3 edities. Bonn [1926].

Literatuur

  • Anette Kerckhoff; Hartmut Schröder (Ak. Betr.): Von Rezeptschatzkästlein und Gottes Apotheke. Prominente Laienheilerinnen, ihre Gesundheitsratgeber und Schriften. (Europa-Universität Viadrina Frankfurt, Diss., 2013) Universitätsbibliothek der Europa-Universität Viadrina Frankfurt, Frankfurt (Oder) 2014, S. 78–81 (Online.).

Verwijzingen


Weblinks

rel=nofollow