Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Armenië

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
rel=nofollow

Armenië (Armeens: Հայաստան, Hajastan), officieel de Republiek Armenië (Armeens: Հայաստանի Հանրապետություն, Hajastani Hanrapetut῾jun), is een bergachtig land in de Zuidelijke Kaukasus, gelegen in het noordoostelijke deel van het Armeense Hoogland.

Geografisch gezien behoort het land tot Azië maar in culturele en historische aspecten beschouwt het zich als behorend tot Europa en noemt zich (net als Georgië) een Europees land.

Armenië is sinds 2001 lid van de Raad van Europa. Het land grenst aan Georgië, Azerbeidzjan, Iran en Turkije. De grenzen met Azerbeidzjan en Turkije zijn gesloten vanwege een conflict over Nagorno-Karabach en de erkenning van de Armeense genocide. De hoofdstad Jerevan is gesticht in 782 voor Christus en is daarmee een van de oudste steden ter wereld.

Geschiedenis

Armenië is een van de oudste landen ter wereld en omvatte vroeger een veel groter gebied dan nu. De geschiedenis van Armenië gaat terug tot ongeveer 1500 voor Christus.[4] Armenië was vroeger een koninkrijk en was op zijn grootst onder koning Tigran de Grote (95 v.Chr.-66 v.Chr). Hij stichtte de stad Tigranocerta als hoofdstad van zijn rijk. Het land strekte zich uit over de Kaspische Zee tot aan de Middellandse Zee. Armenië was in 301 het eerste land ter wereld dat het christendom als staatsreligie aannam.

Armenië is meerdere malen in zijn geschiedenis geannexeerd door buitenlandse rijken, zoals door dat van de Meden, Achaemeniden, Seleuciden, Sassaniden en verscheidene Arabische en Turkse machten zoals het Rashidun-kalifaat en door de Seltsjoeken. Armenië wist zich meerdere malen vrij te vechten. In 451 kwam Armenië, onder de leiding van Vardan Mamikonian, in opstand tegen het Perzische Rijk. Het lukte de Armeniërs om zich weer onafhankelijk te verklaren nadat ze de Perzen versloegen in de Slag bij Vartanantz. De geschiedenis herhaalde zich in de 9e eeuw; dit keer wist Armenië zich vrij te vechten tegen de Arabieren. Armenië werd weer een zelfstandig koninkrijk onder de Bagratoeniën.[5] De toenmalige hoofdstad van Armenië, Ani, werd in 1064 aangevallen door de Turken en Mongolen. Tijdens deze invasie werd het land verwoest, waarbij veel Armeniërs naar het westen van het land vluchtten. In het westen van het land stichtten de Armeniërs het koninkrijk Cilicisch Armenië. Dit rijk was het laatste Armeense rijk dat duurde tot de 14e eeuw. In 1454 verloor het land weer zijn onafhankelijkheid aan de Turken en Perzen.

In de 19e eeuw kwam een groot deel (Perzisch deel) van Armenië onder het bestuur van het Russische Rijk. Tijdens de Eerste Wereldoorlog in 1915 vond in het Ottomaanse Rijk (westelijk Armenië) de Armeense genocide plaats.[6] Tijdens de genocide werden 1,5 miljoen Armeniërs vermoord door de Jonge Turken, een groep Turkse officieren die zich zo noemden.

Na de Eerste Wereldoorlog maakte Armenië, samen met Georgië en Azerbeidzjan, deel uit van de Kaukasische Federatie. Zo konden deze drie landen van 1918 tot 1920 onafhankelijk blijven, waarbij Armenië werd aangeduid als de Democratische Republiek Armenië. In 1920 werd Armenië veroverd door het Rode Leger en bij de Sovjet-Unie gevoegd, waarna het werd hernoemd tot de Armeense SSR.

In december 1988 vond er een zware aardbeving plaats in het noorden van het land. Ook in dat jaar ontstond er een conflict met Azerbeidzjan over Nagorno-Karabach, een autonome regio binnen Sovjet-Azerbeidzjan die grotendeels door Armenen bewoond was. In augustus 1990 werd Armenië onafhankelijk van de Sovjet-Unie. In 1991 riep ook Nagorno-Karabach de onafhankelijkheid uit. Zowel bij de hierop volgende oorlog als in de huidige situatie wordt Nagorno-Karabach door Armenië politiek en militair ondersteund.

Armenië leed ernstige economische schade als gevolg van een blokkade door Turkije en Azerbeidzjan. In de jaren 90 vond op grote schaal emigratie plaats. Volgens de officiële cijfers vertrok een tiende deel van de bevolking, maar andere bronnen spreken van een kwart.[7] Voor het heropenen van de grens met Armenië stelde Turkije jarenlang als eis dat Armenië niet langer internationale erkenning voor de Armeense genocide zou zoeken, zou afzien van territoriale claims ten opzichte van Oost-Anatolië (westelijk Armenië) en dat Armeense strijdkrachten zich zouden terugtrekken uit 'bezette gebieden' om Nagorno-Karabach. Toen het er in 2009 op leek dat er daadwerkelijk vooruitgang in de onderhandelingen tussen Armenië en Azerbeidzjan waren, gingen Turkije en Armenië overleggen over een normaliseringsovereenkomst.[8] Op 10 oktober 2009 ondertekenden Armenië en Turkije een protocol, waarmee beide landen een einde maakten aan de jarenlange onderlinge spanningen. Daarbij gingen beide landen diplomatieke betrekkingen aan.[9] Het protocol moet evenwel nog door de parlementen van beide landen geratificeerd worden. Het is de bedoeling dat de Turks-Armeense grens weer zal worden opengesteld. De Turkse premier Recep Tayyip Erdoğan stelde dat het Turkse parlement niet tot de ratificatie zou overgaan zolang Armenië zich niet terugtrekt uit Nagorno-Karabach.[10]

Geografie

Armenië ligt in de Zuidelijke Kaukasus en is een land dat in zijn geheel aan geen enkele zee ligt. De lengte van de landsgrenzen bedraagt 1254 km: 787 km met Azerbeidzjan (waarvan 221 km met de exclave Nachitsjevan), 164 km met Georgië, 35 km met Iran en 268 km met Turkije.

Het gebied is voornamelijk bergachtig en tamelijk bosrijk met enkele snelstromende rivieren. De Aragats is met 4095 meter de hoogste berg van het land. De grootste rivieren zijn de Araks, de Debed en de Hrazdan. Het grootste meer van Armenië is het Sevanmeer (Sevana Litj).

Steden

Zie Lijst van steden en dorpen in Armenië voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De tien grootste steden van Armenië waren volgens de volkstelling van 2001 (bron: City Population):

Plaats Armeens Inwoners
Jerevan Երևան 1.091.235
Gjoemri (Gjoemri) Գյումրի 140.318
Vanadzor Վանաձոր 93.823
Etsjmiadzin Էջմիածին 51.280
Hrazdan Հրազդան 43.926
Abovyan Աբովյան 38.876
Kapan Կապան 34.656
Armavir Արմավիր 28.733
Ararat Արարատ 26.175
Gavar Գավառ 23.302

Bestuurlijke indeling

Zie Bestuurlijke indeling van Armenië voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Armenië is onderverdeeld in 11 provincies (marzer, enkelvoud: marz):

Bevolking

Demografie

Het inwoneraantal van Armenië is 2.967.004 (2009) en de bevolkingsdichtheid is . Sinds de onafhankelijkheid van Armenië krimpt het inwoneraantal.

Volkstellingsjaar Inwoners
1926 Gestegen 880.464
1939 Gestegen 1.282.338
1959 Gestegen 1.763.048
1970 Gestegen 2.491.873
1979 Gestegen 3.037.259
1989 Gestegen 3.304.776
2001 Gedaald 3.002.594
2011 [11] Gedaald 2.871.771
2017 Gestegen 3.045.191
Tot 1989 van Armeense SSR

Bevolkingsgroepen

Volgens de laatste census van 2011 wonen er in Armenië 98,1% Armeniërs, 1,3% Koerden (Jezidi's) en 0,4% Russen.[12]

Bevolkingsgroepen in Armenië in de periode 1926-2011
Etnische
groep
volkstelling 19261 volkstelling 19392 volkstelling 19593 volkstelling 19704 volkstelling 19795 volkstelling 19896 volkstelling 20017 volkstelling 20118
Aantal % Aantal % Aantal % Aantal % Aantal % Aantal % Aantal % Aantal %
Armenen 743,571 84.5 1,061,997 82.8 1,551,610 88.0 2,208,327 88.6 2,724,975 89.7 3,083,616 93.3 3,145,354 97.9 2,961,801 98.1
Jezidi's 12,237 1.4 20,481 1.6 25,627 1.5 37,486 1.5 50,822 1.7 56,127 1.7 40,620 1.3 35,308 1.2
Koerden 2,973 0.3 1,519 0.0 2,162 0.1
Russen 19,548 2.2 51,464 4.0 56,464 3.2 66,108 2.7 70,336 2.3 51,555 1.6 14,660 0.5 11,911 0.4
Assyriërs 2,215 0.3 3,280 0.3 4,326 0.2 5,544 0.2 6,183 0.2 5,963 0.2 3,409 0.1 2,769 0.1
Oekraïners 2,286 0.3 5,496 0.4 5,593 0.3 8,390 0.3 8,900 0.3 8,341 0.3 1,633 0.1 1,176 0.0
Grieken 2,980 0.3 4,181 0.3 4,976 0.3 5,690 0.2 5,653 0.2 4,650 0.1 1,176 0.0 900 0.0
Georgiërs 274 0.0 652 0.1 816 0.0 1,439 0.1 1,314 0.0 1,364 0.0 694 0․0 617 0.0
Azeri's 76,870 8.7 130,896 10.2 107,748 6.1 148,189 5.9 160,841 5.3 84,860 2.6 29 0․0
Joden 335 0.0 512 0.0 1,024 0.1 1,047 0.0 959 0.0 720 0.0 109 0․0 127 0․0
overige bevolkingsgroepen 18,001 2.0 3,379 0.3 4,864 0.3 9,653 0.4 7,276 0.2 7,580 0.2 3,808 0.1 1,983 0.1
Armenië (totaal) 880,464 1,282,338 1,763,048 2,491,873 3,037,259 3,304,776 3,213,011 3,018,854
1 Bron: [6]. 2 Bron: [7]. 3 Bron: [8]. 4 Bron: [9]. 5 Bron: [10]. 6 Bron: [11]. 7 Bron: [12]. 8 Bron: [13].

Taal

Armeniërs hebben een eigen taal met een eigen alfabet. Het Armeens alfabet is bedacht door de monnik Mesrop Masjtots in 405. In de beginperiode bestond het Armeense alfabet uit 36 letters, in de 12e eeuw zijn er twee letters aan toegevoegd. Armeens behoort tot de groep van de Indo-Europese talen waarin het een onafhankelijke tak vormt. Volgens de laatste census van 2001 spreekt 97,7% als moedertaal Armeens, 1% Koerdisch en 0,9% Russisch.[12]

Religie

Rond 301 bekeerde koning Tiridates III zich tot het christendom. Armenië werd daarmee het eerste land ter wereld dat het christendom tot staatsgodsdienst verhief.

94,7% van de inwoners van Armenië behoren tot de Armeens-Apostolische Kerk. Daarnaast is 4% aanhanger van andere christelijke kerkgenootschappen, onder meer de Russisch-Orthodoxe Kerk, de Armeens-Katholieke Kerk en protestantse kerkgenootschappen. In de diaspora zijn de patriarchen van Istanbul en Jeruzalem van groot belang. De Jezidi's maken 1,3% van de bevolking uit.[12]

Cultuur

Kunst

Armenië kent een kunstgeschiedenis die 4500 jaar teruggaat.[13] In Armenië kom je veel vroegchristelijke bouwkunst tegen. Bekend zijn de traditionele chatsjkars. (Zie verder onder Bezienswaardigheden een lijst van bekendste vroegchistelijke gebouwen.)

Bekende Armeense kunstschilders zijn Martiros Sarian, Minas Avetisian, Gevorg Basjinjagian, Vardges Sureniants, Jervand Kotsjar en Hakob Hakobian. Daarnaast zijn bekende schilders als Ivan Aivazovski (Rusland), Arshile Gorky (Verenigde Staten), Jean Carzou (Frankrijk) van Armeense afkomst. Ivan Aivazovski was bijvoorbeeld een van de bekendste zeeschilders van zijn tijd en woonde in Feodosija. Zijn schilderijen zijn te vinden in door hem gestichte galerij in Feodosija, in het Russisch Museum in Sint-Petersburg, de Tretjakov-Galerij in Moskou het Nationaal Museum in Jerevan.

Eten en drinken

Eten en drinken is een belangrijk onderdeel van het leven in Armenië. De Armeense keuken is gevarieerd en de gerechten worden bereid met verse ingrediënten. Traditionele specialiteiten zijn: lavash (zacht en dun brood), chechil (traditionele kaas), kufta (rauwe vleesschotel, vergelijkbaar met tartaar), ghapama (pompoenstoofpot gevuld met gekookte rijst en gedroogd fruit), harissa (gerecht met gekookte kipfillet), dolma (met gehakt gevulde druivenbladeren of koolbladeren). Van de alcoholhoudende dranken wordt vooral lokaal geproduceerde cognac (de nationale sterke drank in Armenië), wodka en rode wijn geconsumeerd.

Sport

Boksen, kickboksen, karate, worstelen en gewichtheffen zijn de belangrijke sporten in Armenië, alhoewel voetbal ook steeds populairder wordt. Jaarlijks worden er veel sporters uit Armenië Europees en wereldkampioen in diverse vecht- en krachtsporten. Schaken is een andere populaire (denk)sport in Armenië, zo zijn er veel grootmeesters van Armeense komaf. De meest succesvolle grootmeester die Armenië in zijn geschiedenis kende was Tigran Petrosjan. Hij was wereldkampioen van 1963 tot en met 1969.

Economie

Volgens de Economic Freedom Index staat Armenie in de wereldranglijst van 177 landen op de 38ste plaats. De score voor economische vrijheid in 2013 is 69.4. Dat is een toename van 0.6 vergeleken met een jaar eerder.[14] Tussen 2010 en 2012 groeide de economie van het land jaarlijks circa 2,5%. Een belangrijke handelspartner van Armenië is het relatief kleine Israël. Armenië ontvangt 4,8% van zijn import uit Israel en exporteert 7,1% naar dit land.[15]

Toerisme

Armenië wordt ieder jaar door ongeveer een half miljoen toeristen bezocht. De meeste toeristen zijn Armeniërs die in de diaspora leven. Daarnaast komen ook veel Iraniërs naar Armenië, sommigen vanwege (een zoektocht naar) hun Armeense identiteit, en voor anderen vormt het land een ontsnapping aan de strenge regels voor onder andere kleding in Iran. Armeense wijnen zijn tevens zeer populair in Noord-Iran, en vormen lucratieve smokkelwaar. Het noorden van Armenië is zeer groen en bergachtig, en was al voor sovjettijden een populaire bestemming. Tegenwoordig zijn de sovjet-resorts er vervangen door homestays en kleine hotels, en worden de kloosters en kerken gerestaureerd. Een groot deel van het gebied is tot nationaal park verklaard. In het zuiden van Armenië bevindt zich de langste kabelbaan ter wereld.[18] De kabelbaan is 5,7 kilometer lang en een enkele reis duurt elf minuten. Armenië wil in de komende jaren meer toeristen aantrekken uit Europa. In 2012 bezochten 843.330 toeristen waarvan 21,8% uit landen van de voormalige Sovjet-Unie, 38,4% uit EU-landen en 39,8% uit overige landen.[19]

Politiek

Politieke partijen

  • Partijen met zetelaantallen: Republikeinse Partij 40, Orinaz Jerkir Regel van de Wet 19, Gerechtigheid (Adartyun, verbond van oppositiepartijen) 15, Armeense Revolutionaire Vereniging 11, Nationale Eenheid 9, overige partijen 22, onafhankelijken 14, vacant 1.
  • Regeringspartijen: Republikeinse Partij, Orinaz Jerkir, Armeense Revolutionaire Vereniging.

De 'Republikeinse Partij van Armenië' (Armeens: Hajastani Hanrapetakan Kusaktsutjun, HHK) is een conservatieve politieke partij. Ze was de eerste politieke partij in het onafhankelijke Armenië, gesticht op 2 april 1990 en geregistreerd op 14 mei 1991. Bij de verkiezingen van 25 mei 2003 kreeg de partij 23,5% van de stemmen, en behaalde daarmee 31 van de 131 zetels.

De partij 'Gerechtigheid' (Ardarutjun) is een progressieve electorale coalitie. Bij de verkiezingen van 25 mei 2003 kreeg de partij 13,6% van de stemmen, en behaalde daarmee 14 van de 131 zetels.

De partij 'Regel van de Wet' (Orinants Erkir) is een centrumpartij, geleid door Artur Baghdasarian. Bij de verkiezingen van 25 mei 2003 kreeg de partij 12,3 van de stemmen, en behaalde daarmee 19 van de 131 zetels.

De partij 'Armeense Revolutionaire Federatie' (ARF) (Hay Heghapochakan Dasjnaktsutjun, HJD) werd gesticht in Tiflis (Tbilisi in het huidige Georgië) in 1890 door Christapor Mikaelian, Stepan Zorian en Simon Zavarian. De partij is werkzaam in Armenië en in alle landen waar er Armeniërs wonen, onder meer in Libanon en in Nagorno-Karabach. De ARF is een socialistische partij en lid van de Socialistische Internationale. In het programma van deze partij ligt de klemtoon op educatieve en humanitaire projecten.

Politieke situatie

Zowel bij de presidentsverkiezingen als bij de parlementsverkiezingen van 2003 was er zowel in binnen- als buitenland (OVSE en Raad van Europa) kritiek op het onvoldoende democratische karakter. Een grondwetswijziging die volgens de oppositie de macht van de president verder zou hebben uitgebreid, slaagde er bij een referendum niet in het quorum van voorstemmen van 1/3 van de bevolking te bereiken.

In de buitenlandse politiek en economie is Armenië sterk van Rusland afhankelijk, maar zoekt thans ook toenadering tot de Verenigde Staten. De economische groei is sterk toegenomen met 13,9% in 2005. Sinds 1 januari 2006 behoort Armenië tot de groep van ‘middle income countries’.[20] Mede vanwege de gemeenschappelijke historische kenmerken en de geopolitieke ligging te midden van een overwegend islamitische regio heeft het land een goede relatie met Israël.

In 2008 werd Serzj Sarkisian de president van Armenië, een functie die hij tien jaar zou bekleden. Tijdens zijn ambtsperiode paste hij de Armeense grondwet aan, waardoor het presidentschap een ceremoniële functie kreeg en de macht bij de premier kwam te liggen. Nadat Sarkisian in april 2018, conform de grondwet, zijn functie als president na twee ambtstermijnen moest neerleggen, werd hij meteen benoemd tot premier. Deze ontwikkelingen leidden echter tot straatprotesten in de hoofdstad Jerevan. Na een week van protest en nadat (ongewapende) soldaten van de Armeense strijdkrachten zich aan de kant van de protestanten hadden geschaard, besloot Sarkisian op 23 april 2018 terug te treden.

Armenië is een land dat sinds kort graag wil meedoen met het Westen. De Armeense Publieke Radio en Televisie is een "actief lid" van de European Broadcasting Union geworden. Hierdoor kan ze deelnemen aan onder andere het Eurovisiesongfestival.

Verkeer en vervoer

De luchtvaartmaatschappijen van Armenië zijn Air Armenia en Armavia.

Het wegennet van Armenië is een dicht, maar slecht onderhouden netwerk. De grenzen met Azerbeidzjan en Turkije zijn gesloten vanwege het conflict om Nagorno-Karabach.

Bezienswaardigheden

Zie ook

Portaal Armenië

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen, noten en/of referenties
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow
40°23′0″N, 44°57′0″E