Makarios Glucharev

Archimandriet Makarios
Algemene informatie
Volledige naam	Michail Jakovlevitsj Glucharev (Михаил Яковлевич Глухарёв)
Religieuze titel	archimandriet
Religieuze naam	Makarios (Макарий)
Geboren	30 oktober(jul) (10 november(greg)) 1792, Viazma, provincie Smolensk
Overleden	18 mei 1847
Nationaliteit	Russisch
Beroep	geestelijke, zendeling
Overige informatie
Religie	Russisch-orthodox
Heilig verklaard	2000
Feestdag	18 mei

Michail Jakovlevitsj Glucharev beter bekend als Archimandriet Makarios (ook geschreven als Makari of Makarij Glucharew e.a.; Russisch: Михаил Яковлевич Глухарёв, 1792 – 1847) was een archimandriet van de Russisch-orthodoxe kerk en stichter van de Russisch-orthodoxe „Altaï-missie”. In het jaar 2000 werd hij voor zijn rol als „Apostel van de Altaï” door de orthodoxe kerk heilig verklaard.

Biografie

Michail werd geboren op 30 oktober 1792^(juliaans) in de stad Viazma, nu in de provincie (oblast) Smolensk, als zoon van Jakov and Agafiia (Agathea) Glucharev. Ziojn vader Jakov was de orthodoxe dorpspriester, die in de streek bekend stond wegens zijn ijverige prediking. Hij had een jongere broer, Alexeï.

Michail studeerde aan de kerkelijke scholen in Smolensk en daarna, van 1813 tot 1817, aan de St. Petersburg Academie. Daar trof hij ook zijn latere mentor Filaret, die later de metropoliet van Moskou werd.

Hij onderhield vriendschappelijke betrekkingen met christenen uit andere tradities, onder wie de Quakers Stephen Grellet en William Allen; en het Russische Bijbelgenootschap, en raakte vertrouwd met de geschriften van protestantse schrijvers zoals Jung-Stilling en Johann Arndt. Hij wordt beschouwd als een grondlegger van de oecumenische beweging in de Russisch-orthodoxe kerk.

In 1818 werd hij een monnik in het klooster van de grotten van Kiëv en werd hij tot priester gewijd. Nadat hij in 1821 naar het seminarie van Kostroma werd verplaatst, werd hij benoemd tot archimandriet. Hij verliet Kostroma in 1824, en kwam terecht in het Glinsk Hermitage de stad Putivl village, niet ver van Kursk. Daar kwam hij op het idee om als missionaris naar Siberië te gaan.

Zijn aanvraag om missionaris-priester in Siberië te worden werd goedgekeurd en hij vertrok naar Tobolsk. In 1830 werd hij naar Biisk gestuurd, in de provincie Tomsk, als hoofd van een missie die werd gestart door de Russische synode om de bewoners van de Altaï tot het christendom te bekeren. (De „Altaï Missie”). Makarios legde daar de basis voor de studie van de Altaï-talen; hij stelde een woordenboek samen van de plaatselijke dialecten. In 1843 werd Makarios abt van het Bolchovskii-Optin klooster.

Als deel van zijn plan om het missiewerk te hervormen, stelde hij voor dat de Bijbel in modern Russisch moest worden vertaald. Ondanks verboden en tegenwerking, vertaalde hij gedeelten van de Bijbel van het Hebreeuws naar het Russisch. Hij kreeg onder andere kritiek omdat hij de Masoretische tekst als basis voor zijn vertaling gebruikte en niet de Septuaginta, en omdat hij vertaalde naar eigentijds Russisch en niet naar Oudslavisch (Kerkslavisch). In 1837 was zijn vertaling van het boek Job klaar. Twee jaar later volgde Jesaja. Verdere delen volgden tot 1847. Intussen vertaalde een tijdgenoot met de naam Gerasim Petrovitsj Pavsky de Psalmen. Makarios’ vertaling werd niet uitgegeven tijdens zijn leven, maar de krant Православное обозрение („Pravoslavnoë obosrenje”; Orthodox Review) kocht de publicatierechten en drukte de vertaling van 1860 tot 1867 in afleveringen af onder de titel „Een vertaalexperiment naar het Russisch”.

De tijdschriften met de bijbelvertaling werden gearchiveerd in de afdeling „zeldzame boeken” in de Russische Nationale Bibliotheek, waar ze in 1993 gevonden werden door Jehovah's Getuigen. Zij verkregen de publicatierechten van de toen al meer dan honderd jaar oude vertaling, waarna zij in Italië bijna 300 000 exemplaren drukten en verspreidden in Rusland en andere landen waar Russisch werd gesproken. Deze Bijbeleditie bevat naast Makarios’ vertaling van het grootste deel van de Hebreeuwse Bijbel Pavsky’s vertaling van de Psalmen, samen met de door de Russisch-orthodoxe kerk goedgekeurde vertaling van het Nieuwe Testament in de Synodal-vertaling.

Werken

• Gedachten over de middelen voor een succesvollere uitbreiding van het christelijk geloof onder joden, mohammedanen en heidenen in het Russische rijk [Mysli o sposobach k uspeshnomu rasprostraneniiu christianskoi very mezhdu evreiami, magometanami i iasychnikami v Rossiiskoi derzhave.] 1839. Brief aan tsaar Nicolaas I en de Heilige Synode, met verschillende voorstellen voor hervormingen. De reactie was ongunstig.

• Bijbelvertaling van het Hebreeuws naar het Russisch.

• De Alfabet Bijbel, Theologisch ABC, een vierdelige onderwijshulp voor bekeerlingen uit de Altaï, ca. 1842. Momenteel bestaat enkel nog het voorwoord. Makarios werd voor dit werk bekristiseerd. Men zei dat het „gebrek aan nederigheid” weerspiegelde bij het interpreteren van de Schriften.

• Elementaire Leer voor mensen die de Boeken van de Heilige Bijbel bestuderen, ongepubliceerd, geschreven omstreeks 1842. Twee delen. Deel één stelde het Cyrillische alfabet voor; deel twee bevatte belangrijke gebeden en Bijbelteksten. Ook dit werk kreeg kritiek, om gelijkaardige redenen als het voorgaande.

• Vertalingen in de Altaï-talen, waaronder grote gedeelten van het Nieuwe Testamen, gebeden, een catechismus, enz. Mee bewerkt door moedertaalsprekers uit de Altaï.

• Vergelijkend woordenboek van Altaï-dialecten.

• Ongepubliceerde vertalingen van Gregorius van Nazianzus, Augustinus van Hippo, John Climacus en andere kerkvaders, van het Grieks naar het Russisch.

• Preken / sermoenen. 11 hiervan werden gepubliceerd in Supplements to the Works of the Holy Fathers (1848). 6 andere in Some Sermons of the Late Archimandrite Makarii, Superior of Altai Mission Church (1854).

• Een gedichtenboek, Lepta, ten bate van de Altaï missie. [Lepta v pol'zu Tserkovnoi altaiskoi misii.] Moskou, 1846.

• Diverse brieven. De meest volledige verzameling is die van Konstantin Vasilevich Charlampovich, die een boek uitgaf met 305 brieven, gerangschikt per ontvanger: Brieven van archimandriet Makarii Glucharev, Stichter van de Altaï Missie, met een biografische schets, portretten, zienswijzen, en twee facsimiles. [Pis'ma Archimandrita Makariia Gluchareva, osnovatelia altaiskoi missii, s biograficheskim ocherkom, portretami, vidom, i dvumia faksimile.] Kazan, 1905.

Literatuur

• Konstantin Vasilovitsj Karlampovitsj en James Lawton Haney (vertaler en redacteur), Archimandrite Makarii Glukharev – Founder of the Altai Mission. Studies in Russian History, Deel 6, Edwin Mellen Press Ltd. 2001, ISBN 0-7734-7362-9
• Stefan Reichelt, Johann Arndts „Vier Bücher von wahrem Christentum“ in Russland: Vorboten eines neuzeitlichen interkulturellen Dialogs. Leipzig 2011, ISBN 978-3-374-02863-4 (Der hl. Makarij Glucharev, 476-485).
• Dimitrii Mizko, (met ’ghostwriter’), Een aantal aspecten van het leven van de zeer eerwaarde Iov, aartsbisschop van Ekaterinoslav, Cherson en Tavria, verzameld en uiteengezet door een principaal van de Ekaterinoslav District Scholen, Dimitrii Mizko. [Nekotorye cherty zhizni presov. Iova, archiepiskopa ekaterinoslavskogo...sobrannye i ezlozhennye...Dimitriem Mizko.] St. Petersburg, 1826.
• Nikolaï Samoilov, Een historische beschrijving van de Glinsk Hermitage van de Maagd Maria, [Istoricheskoe opisanie Glinskoi bogorodskoi pustyni, sostaoiashchei Kurskoi eparchii i gubernii v Putivlskom uezde.] Sostevlennoe Nikolaem Samoilovym. St. Petersburg, 1835.

Verwijzingen

• Biografieën (zie de middenste biografie)