Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Gebruiker:Lin/zandbak: verschil tussen versies
(De pagina is leeggehaald) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Een '''fabliau''' (boerde of sproke) is een literair genre. Het is een kort, grappig verhaal in versvorm, meestal schunnig en vaak obseen of scatologisch en het is bedoeld om te amuseren.<ref>Riverside p.7.</ref> [[Giovanni Boccaccio]] herwerkte fabliaux voor de [[Decamerone]] en [[Geoffrey Chaucer]] deed dit ook voor zijn [[The Canterbury Tales|Canterbury Tales]]. Behalve een paar uitzonderingen zijn de Oudfranse fabliaux geschreven in achtlettergrepige coupletten. | |||
==Oorsprong van de fabliau== | |||
De Oudfranse fabliau was populair in de periode tussen 1200 en 1350. Er zijn ongeveer honderdvijftig fabliaux uit die tijd geregistreerd in Frankrijk, waaronder varianten van hetzelfde verhaal. | |||
==Thema's== | |||
Uit onderzoek is gebleken, dat van de honderdvijftig overgeleverde fabliaux er slechts veertig geen erotisch element bevatten. | |||
Veel van de erotische verhalen zijn driehoeksverhoudingen tussen een echtgenoot, zijn vrouw en een minnaar. De drie houden zich bezig met bedrog, proberen elkaar te overtreffen en houden zich bezig met seksuele misleiding. In de meeste gevallen triomfeert de minnaar, maar soms ook de echtgenoot. | |||
Andere erotische fabliaux gaan over twee mensen die hun gezond verstand tegen elkaar uitspelen. Het zijn geschillen tussen man en vrouw, of een 'strijd tussen de seksen', of tussen geliefden, die aan elkaar gewaagd zijn. | |||
Weer andere gaan over verleiding. | |||
De veertig niet-erotische Oudfranse fabliaux variëren in thema. Ze gaan over allerlei soorten trucs, streken en kluchten. Soms zijn het fabels, waarbij niet mensen maar dieren de dupe of de anderen te slim af zijn. Er zijn ook een aantal verhalen die de spot drijven met priesters en nonnen. | |||
Behalve een paar uitzonderingen zijn de Oudfranse fabliaux geschreven in octosyllabische coupletten. | |||
Een vast literair genre in het Oudfrans, vast in tijd : grotendeels tussen 1200 en 1350. Vast in aantal : er zijn ongeveer honderdvijftig fabliau verhalen geregistreerd in Frankrijk met wat varianten in versie. Vast in vorm: met een paar uitzonderingen zijn de Oudfranse fabliaux in octosyllabische coupletten. | |||
Bédier omschreef deze fabliaux eenvoudigweg als 'verhaaltjes in versvorm om te lachen'. | |||
Nykrog's vond dat van de 150 verhalen er slechts 40 waren die geen erotisch element bevatten. Veel van de erotische verhalen zijn driehoeksverhalen, van een echtgenoot, een vrouw en een minnaar. De drie houden zich bezig met bedrog, in een strijd om elkaar de loef af te steken en in seksuele misleiding. In de meeste gevallen is de minnaar de winnaar, maar soms ook de echtgenoot. | |||
Andere erotische fabliaux gaan over twee mensen die hun verstand tegen elkaar uitspelen - geschillen tussen man en vrouw, of een 'strijd tussen de seksen' tussen geliefden die aan elkaar gewaagd zijn. | |||
Andere zijn dan weer verhalen over verleiding. | |||
De veertig niet-erotische fabliaux in Oudfrans variëren in thema. Ze gaan over trucs, streken en kluchten van allerlei soorten. Soms zijn het fabels, waarbij het dieren zijn en geen mensen, die de dupe zijn, of de anderen te slim af zijn. Er zijn ook een aantal verhalen bij die de spot drijven met priesters of nonnen. Dit uitgebreide scala aan thema's vindt een bewonderenswaardig voorbeeld in de negen fabliaux van Jean Bodel (overleden in 1210), de eerste belangrijke dichter in het middeleeuwse Frankrijk aan wie een groep van dergelijke fabliaux kan worden toegeschreven. | |||
Het overheersende thema van zowel de erotische als de niet-erotische fabliau is dat van de naïviteit die bedrogen wordt door de list en sluwheid, die in de luren gelegd wordt door nog grotere sluwheid. | |||
==Externe link== | |||
* {{en}} {{Aut|Benson, Larry D.}}, [http://www.courses.fas.harvard.edu/~chaucer/special/litsubs/fabliaux/ The Fabliaux] The Geoffrey Chaucer Website Harvard University. | |||
{{appendix||2= | |||
==Bronnen== | |||
* {{en}} {{Aut|The Riverside Chaucer}} Third Edition (1987), General Editor Larry D. Benson, Harvard University, Houghton Mufflin Company, Boston. ISBN 0-395-29031-7 | |||
* {{en}} {{Aut|Dronke, Peter}}, ''The Medieval Poet and his World'' Deel 164 en Deel 165, 1984, Rome: Edizioni di Storia e Letteratura. | |||
==Voetnoten== | |||
{{references||2}} | |||
<!--==Literatuur== | |||
* {{Aut|naam, voornaam}}, ''Titel'', datum, plaats: uitgever. ISBN--> | |||
}} | |||
Versie van 19 aug 2011 10:30
Een fabliau (boerde of sproke) is een literair genre. Het is een kort, grappig verhaal in versvorm, meestal schunnig en vaak obseen of scatologisch en het is bedoeld om te amuseren.[1] Giovanni Boccaccio herwerkte fabliaux voor de Decamerone en Geoffrey Chaucer deed dit ook voor zijn Canterbury Tales. Behalve een paar uitzonderingen zijn de Oudfranse fabliaux geschreven in achtlettergrepige coupletten.
Oorsprong van de fabliau
De Oudfranse fabliau was populair in de periode tussen 1200 en 1350. Er zijn ongeveer honderdvijftig fabliaux uit die tijd geregistreerd in Frankrijk, waaronder varianten van hetzelfde verhaal.
Thema's
Uit onderzoek is gebleken, dat van de honderdvijftig overgeleverde fabliaux er slechts veertig geen erotisch element bevatten.
Veel van de erotische verhalen zijn driehoeksverhoudingen tussen een echtgenoot, zijn vrouw en een minnaar. De drie houden zich bezig met bedrog, proberen elkaar te overtreffen en houden zich bezig met seksuele misleiding. In de meeste gevallen triomfeert de minnaar, maar soms ook de echtgenoot.
Andere erotische fabliaux gaan over twee mensen die hun gezond verstand tegen elkaar uitspelen. Het zijn geschillen tussen man en vrouw, of een 'strijd tussen de seksen', of tussen geliefden, die aan elkaar gewaagd zijn.
Weer andere gaan over verleiding.
De veertig niet-erotische Oudfranse fabliaux variëren in thema. Ze gaan over allerlei soorten trucs, streken en kluchten. Soms zijn het fabels, waarbij niet mensen maar dieren de dupe of de anderen te slim af zijn. Er zijn ook een aantal verhalen die de spot drijven met priesters en nonnen.
Behalve een paar uitzonderingen zijn de Oudfranse fabliaux geschreven in octosyllabische coupletten. Een vast literair genre in het Oudfrans, vast in tijd : grotendeels tussen 1200 en 1350. Vast in aantal : er zijn ongeveer honderdvijftig fabliau verhalen geregistreerd in Frankrijk met wat varianten in versie. Vast in vorm: met een paar uitzonderingen zijn de Oudfranse fabliaux in octosyllabische coupletten. Bédier omschreef deze fabliaux eenvoudigweg als 'verhaaltjes in versvorm om te lachen'. Nykrog's vond dat van de 150 verhalen er slechts 40 waren die geen erotisch element bevatten. Veel van de erotische verhalen zijn driehoeksverhalen, van een echtgenoot, een vrouw en een minnaar. De drie houden zich bezig met bedrog, in een strijd om elkaar de loef af te steken en in seksuele misleiding. In de meeste gevallen is de minnaar de winnaar, maar soms ook de echtgenoot. Andere erotische fabliaux gaan over twee mensen die hun verstand tegen elkaar uitspelen - geschillen tussen man en vrouw, of een 'strijd tussen de seksen' tussen geliefden die aan elkaar gewaagd zijn. Andere zijn dan weer verhalen over verleiding. De veertig niet-erotische fabliaux in Oudfrans variëren in thema. Ze gaan over trucs, streken en kluchten van allerlei soorten. Soms zijn het fabels, waarbij het dieren zijn en geen mensen, die de dupe zijn, of de anderen te slim af zijn. Er zijn ook een aantal verhalen bij die de spot drijven met priesters of nonnen. Dit uitgebreide scala aan thema's vindt een bewonderenswaardig voorbeeld in de negen fabliaux van Jean Bodel (overleden in 1210), de eerste belangrijke dichter in het middeleeuwse Frankrijk aan wie een groep van dergelijke fabliaux kan worden toegeschreven.
Het overheersende thema van zowel de erotische als de niet-erotische fabliau is dat van de naïviteit die bedrogen wordt door de list en sluwheid, die in de luren gelegd wordt door nog grotere sluwheid.
Externe link
- (en) Benson, Larry D., The Fabliaux The Geoffrey Chaucer Website Harvard University.
Bronnen
Voetnoten
|