Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Gebruiker:Franciscus/kladblok
== Deelonderwerp[
http://www.example.com koppelingstekst
'''Voer hier de niet op te maken tekst in''''''''Vetgedrukte tekst''[[[Onderwerp]]]'''] ==
Deelonderwerp ==
Deze pagina gebruik ik om nieuwe artikelen even op te bergen en te bewerken, vóórdat ik ze als bijdrage op Wikisage zet. Ook kan ik hier enkele geheugensteuntjes kwijt.
Franciscus 4 feb 2009 14:55 (UTC)
Hermann Hesse werd als Duitser in in 1877 in Calw (Württemberg) in het Zwarte Woud geboren als zoon van een Baltisch-Duitse vader en een Zwabisch-Zwitserse moeder. Zijn ouders waren protestantse zendelingen die vaak naar India trokken, en die ook graag wilden, dat hij predikant zou worden. Zij zorgden voor een plaats aan het seminarie, maar hij kwam als adolescent in opstand tegen de wens van zijn ouders, ondernam een poging tot zelfmoord, en kwam onder behandeling van een psychotherapeut.
Hij vluchtte weg en reisde naar India maar keerde toch weer terug naar Duitsland om zijn studie te voltooien. Kort daarop werd hij boekhandelaar in Zwitserland, begon te schrijven en kon al spoedig van zijn pen leven.
Gedurende zijn leven heeft hij verschillende "Hesse-golven" meegemaakt. Ook na zijn overlijden was er een golf in de jaren 1970-1980. Het werk van Hesse is in meer dan 60 talen vertaald en heeft de oplage van al zijn boeken de 100 miljoen exemplaren overstegen. Nog steeds bestaat er grote belangstelling voor Hesse's werk en maandelijks rollen er 30.000 Hesse-boeken van de persen van uitgeverij Suhrkamp. Ook zijn er vele biografieën en studies over Hesse verschenen. Vrijwel al het werk van Hesse is in het Nederlands vertaald.
Hesse heeft in zijn leven ruim 45.000 brieven geschreven, waaronder talrijke aan zijn lezers. Veel van deze brieven zijn in de banden Gesammelte Briefe opgenomen en getuigen van zijn verantwoordelijkheid voor hetgeen hij met zijn boeken bij de lezers losmaakte.
Prélude à l'après-midi d'un faune
Claude Debussy schreef in 1892 de compositie Prélude à l'après-midi d'un faune. Onderwerp van de muziek is een gedicht van Stéphane Mallarmé over een faun – half mens, half god – die op een lome zomermiddag droomt over mooie bosnimfen.
- Zo licht, hun rozerood dat het verdwarrelt in het dicht
- Gesluimer van de lucht. Een droom die ik beminde?
Ontstaan van de compositie
Op zijn 24ste keerde Claude Debussy terug naar Parijs, na een verblijf van bijna twee jaar in Rome. Dat was een beloning voor het winnen van de Prix de Rome, maar de jonge componist onderging die tijd als een straf. Eenmaal weer in Parijs wierp hij zich in het kunstenaarsleven, vooral in literaire kringen. Debussy bezocht onder meer de mardi-avonden van de dichter Stéphane Mallarmé, wat grote invloed had op zijn literaire ontwikkeling. Het directe resultaat van dit alles was, dat Debussy zich liet inspireren door het herdersgedicht van Mallarmé. Het ging Mallarmé om het ongrijpbare, het onderbewuste en het mysterieuze. Zijn gedicht L’Après-midi d’un faune is daar een duidelijk voorbeeld van:
- De faun blijkt in de middaghitte een visioen te hebben gehad van twee naakte nimfen, die hij heeft achtervolgd, maar die hem zijn ontkomen.
- Het blijft onzeker of hij ingeslapen is dan wel of hij door het spel van luchtspiegelingen bedrogen is. De hypotheses die de Faun zelf uit, zijn niet noodzakelijk juister dan diegene die de lezer zelf verzint. In een gedicht als dit is ‘het laatste woord’ immers nooit gezegd.
- Eerst gaat de Faun ervan uit dat hij de roze kleur van rozen voor de huidskleur van nimfen heeft aangezien. Maar misschien zijn zelfs die rozen een zinsbegoocheling? Daarna vraagt hij zich af of het visioen niet door een wensdroom is ontstaan. Het gemurmel van een bron zou dan het beeld van een koele nimf hebben gesuggereerd, het ruisen van de wind het beeld van haar zwoele gezellin.
Maar zelfs deze demythologisering blijkt een illusie te zijn: er is geen water en er is geen wind in dit landschap, behalve dan het vloeien van het fluitspel en het blazen van de adem. Met andere woorden: het gehele visioen is een artistieke creatie.
in de lome zomerzon geeft de bosgod zich over aan zijn droombeelden.
De dichter liep rond 1890 met plannen rond om van dit gedicht een toneelversie te maken, en vroeg Debussy daar muziek bij te schrijven. De muziek is geschreven en uitgevoerd, maar het toneelstuk van Mallarmé is nooit verschenenen.
Meteen al in de eerste dromerige maten wordt – schrijft biograaf Lucas Bunge – ‘een atmosfeer van onbestemdheid, bijna vervreemding geschapen. De melodie, ingezet door de solofluit, laat ons in het onzekere over het land waar wij zijn. Hier is muziek van vóór het christendom, hier is muziek die ons iets laat meebeleven van de oerkrachten die in de natuur werkzaam zijn.’
De compositie: Prélude à l'après-midi d'un faune, is niet atonaal en doet op het eerste gehoor niet zo vreselijk modern aan. Wel wordt de melodie vaag gehouden, en wordt voor de eerste keer afgeweken van de traditionele ontwikkeling van de vormgeving waarin een compositie zich beweegt.
Zijn manier van componeren werd naderhand het impressionisme in de muziek genoemd, hoewel Debussy zich tegen deze aanduiding verzette.
"Het is de fluit van de faun, waarmee de muzikale kunst een nieuwe adem vond" , zei de moderne componist en dirigent Pierre Boulez. "Je kan zeggen dat de moderne muziek is begonnen met dit stuk."
Midden in de winter van 1911 noteerde de Fransman Claude Debussy twee zinnen die de kern vormen van zijn identiteit als componist: ‘Hartstochtelijk hou ik van muziek, en gedreven door die liefde probeer ik haar te bevrijden uit de steriele tradities die haar omklemmen. Het is een vrije en levende kunst, een kunst voor de buitenlucht, een kunst die vergelijkbaar is met de wind, de hemel, de zee!’ De raadsels van de natuur fascineerden Debussy. Dat blijkt uit zijn ode aan de zee La Mer, Net als de woorden in het gedicht, glippen de noten van Debussy ons door de vingers. Mysterieus en tijdloos wiegt de muziek, alsof de grote wijzer van de tijd niet voortschrijdt, maar schommelt tussen één voor en één over twaalf.
Het ging Mallarmé om het ongrijpbare en mysterieuze
mallarme 220Op Het symbolisme verzette zich tegen de groeiende nadruk op de dagelijkse werkelijkheid in de kunst. Ook niet de drie delen waaruit de muziek zou bestaan. Uiteindelijk verscheen na vier jaar, dat ene schilderachtige orkeststuk van een minuut of tien waar de Parijzenaren zich aan zou vergapen. Dat ervoer dirigent Gustave Doret tijdens de première. ‘Nadat de fluitist de openingsfrase had gespeeld’, vertelde hij, ‘voelde ik plotseling achter mij een publiek dat volledig in de ban van de muziek was. Het werd een volledige triomf en ik aarzelde dan ook niet om te breken met de regel dat er geen toegiften mogen worden gegeven: het zou, zo meende ik, heel lang duren voordat opnieuw een dergelijk meesterwerk zou worden gepresenteerd.’
Debussy opende de poorten naar een nieuwe wereld.
'après-midi d'un faune (1887). Met de ondertitel ‘Ecloge’ plaatst de dichter zich in de traditie van het pastorale gedicht. Hij wil de bestaande vormen niet vernietigen, maar vernieuwen, door ze een rijkere betekenis te geven. Zo is de Faun, die we hier in een dramatische monoloog aan het woord horen, niet zomaar een frivole bosgod, maar een masker van de dichter in zijn problematische verhouding met de werkelijkheid.
De poëzie van Mallarmé is altijd mysterieus. Dit hermetisme heeft veel kritiek uitgelokt, maar is het resultaat van een welbewuste keus. Jaren vóór de formalist Roman Jakobson over de poëtische functie van de taal heeft geschreven, heeft Mallarmé een radicale scheiding tussen het alledaagse en het poëtische taalgebruik verdedigd. De gewone of wat hij de journalistieke taal noemde is uitsluitend op communicatie gericht, terwijl de poëtische taal de aandacht op zichzelf richt. De banale taalgebruiker heeft alleen oog voor de ruilwaarde van zijn woorden, hij hanteert ze als een instrument, dat vergeten kan worden als het zijn communicatiefunctie vervuld heeft. De dichter daarentegen is het te doen om de gebruikswaarde van de woorden, hij ziet ze als iets dat telkens weer produktief kan worden gemaakt, als een onuitputtelijke bron van betekenis.
Een voorbeeld daarvan is het woord ‘perpétuer’ in het eerste vers van ons gedicht, waar te lezen staat:
Ces nymphes, je les veux perpétuer.
Die nimfen, die wil ik bestendigen.
De Faun is het prototype van de dichter.
In L'après-midi d'un faune bij voorbeeld wordt de cesuur impressionistisch omspeeld:
Ces nymphes, je les veux // perpétuer.
Si clair
Leur incarnat léger,// qu'il voltige dans l'air
Assoupi de sommeils // touffus.
Aimai-je un rêve?
Samenvatting
die onmiddellijk als vernieuwend werd herkend.
'L'après-midi d'un faune' is het verhaal van een bosgod die in de tintelende middaghitte van Sicilië twee naakte nimfen bespiedt. Dit impressionistisch visioen verleidde Claude Debussy tot zijn dromerige prelude. Is het meer dan een luchtbespiegeling?De faun van Mallarmé weigert zich neer te leggen bij een werkelijkheid die zijn verlangen ontgoochelt. Hij is immers ook een kunstenaar, die van zijn onvoldaanheid een nieuwe werkelijkheid maakt. De middag die zijn herdersfluit oproept, is verrukkelijker dan de zinnelijkste siësta van zijn dromen.'De wereld is gemaakt om te eindigen als boek,' zei Mallarmé eens. Een boek als dit waarschijnlijk, waarin behalve 'L'après-midi d'un faune' ook de mooiste verzen van deze eerste modernist zijn vertaald. Laatromantische gedichten vol nostalgie als 'Brise marine', grimmige grafgedichten als dat voor Edgar Allan Poe en symbolistische gedichten die tot de raadselachtigste van de gehele wereldliteratuur behoren.
Recensie(s)
De verschijning van 'De middag van een Faun en andere gedichten' van Stépane Mallarmé, in vertalingen van Paul Claes (een aanzienlijk uitgebreide herdruk van "Gedichten" uit 1986), is een belangrijke gebeurtenis. Mallarmé (1842-1898) was een gedrevene die probeerde een compleet nieuwe poëzie te schrijven, in de vormen van de traditie. Hij was de eerste die systematisch streefde naar meerduidigheid, en die suggestie en associatieve betekenis stelde boven boodschap en parafraseerbare inhoud. Mede door bijkomende kenmerken als syntactische ondoorzichtigheid, inversie, een soms uitheems vocabulaire en de neiging steeds minder leestekens te gebruiken behoort Mallarmé's poëzie tot de moeilijkste die er is. Maar Claes slaagt er door zijn vertalingen in menige sluier op te lichten. In prosodisch opzicht, vooral het rijm, zijn de vertalingen ongewoon fraai. Zowel aan vorm als aan inhoud is in hoge mate recht gedaan. Het voorwoord en de toelichtingen achterin getuigen van grote deskundigheid, eruditie en liefde voor de vertaalde dichter. De omvangrijke -uiteraard tweetalige- selectie is exemplarisch vormgegeven.
(Biblion recensie, Peter Verstegen.)
Cœur
Het ritmisch repertoire van hem is dan ook zeer uitgebreid.
Zijn aandacht voor de oosterse muziek ging ver en was diep.
|
|
|
|
Enkele breuken hebben een eigen naam:
- √12
≈12 1 1 = 1
- 2 0 12 = 1
- 2 1 12 = 1,059463094
- 2 2 12 = 1,122462048
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
In het Engels zijn dit dan ook ‘quotes’ of ‘quotation marks’. Het is dus puur een vertaling uit het Engels en ze zijn dus hetzelfde, dan wel een synoniem van elkaar.
Een quote kan een synoniem van citaat zijn. als voorbeeld of illustratie aangehaalde uitspraak van iemand Quote’ is het Engelse woord voor ‘beurskoers’ maar ook voor ’ uitspraak/ citaat’. De uitspraak van iemand die aangehaald wordt uit een tekst, zal dan ook altijd tussen aanhalingstekens staan. (’) ("). In het Engels zijn dit dan ook ‘quotes’ of ‘quotation marks’. Het is dus puur een vertaling uit het Engels en ze zijn dus hetzelfde, dan wel een synoniem van elkaar. Heeft men een goed boek uitgelezen, dan is het alsof men van een goede vriend afscheid neemt. Voltaire
Er is een vuistregel, die aangeeft, dat om de 400 woorden de tekst gelardeerd kan worden met een streamer.
Een streamer is een citaat uit een artikel, meestal een uitspraak, gezet tussen de tekst of in de marge. Een streamer moet
Een streamer is een korte tekst van ongeveer vijf tot vijftien woorden. Hiervoor wordt als regel een opvallende zin uit de basistekst van het artikel gekozen.
Het woord Streamer is een krantenjargon.
Bij een streamer plaats wordt meestal een extra groot lettertype gekozen, zodat deze goed opvalt.
Een streamer heeft als functie om de lezer nieuwsgierig te maken, om hem aan te zetten om het hele artikel te gaan lezen. Daarom worden hier opvallende citaten of bijzondere zinnen voor gebruikt. Als streamer neemt men een zin die aan het artikel ontleend is. Als er geen interessante streamer te vinden is in 400 woorden tekst, kan deze tekst gevoeglijk worden weggelaten.
maar krijgen geen punt aan het einde,. Soms bestaat een streamer uit twee zinnen: in dat geval krijgt de eerste zin wel een punt.
Streamers kunnen een conclusie bevatten, of een 'quote', die we weergeven tussen enkel Engels. Die quote moet nagenoeg letterlijk overeenstemmen met de tekst: we moeten een quote tussen aanhalingstekens niet kortwieken of stroomlijnen. Zowel voor de kop als voor de streamer geldt dat we staande uitdrukkingen niet inkorten.
Een streamer is een citaat uit een artikel of een verhandeling , de nieuwsgierigheid prikkelt. Het mag gerust meer dan één streamer zijn.
een prikkelende zin als zogeheten streamer hier en daar opgelicht in de tekst, en af en toe een opsomming.
Streamers worden gebruikt en de lezer te prikkelen om de tekst te gaan lezen. Elke streamer bevat 10 à 12 woorden. De opmaak zal cursief , groter lettertype en gecentreerde tekst zijn.
Streamer
Dit is een lay-out-technische term: een kop of tussenkop die enkele kolommen of de volledige breedte van de pagina bestrijkt.
| Op een gegeven moment stelt hij vast,
dat het een verloren zaak is. |
|---|
|
|
- Het schrijven van de Magister Ludi aan de Pedagogische Dienst
|} .
|
|
|
|
{{Overline| (12)}}om ergens een lijntje boven te trekken{{Overline|24}}
12
24
12
--
24
Breuken
a b⁄c: a b/c (geheel getal, teller en noemer) a⁄b: a/b (teller en noemer) 1⁄a: 1/a (alleen noemer)
12
--
24
{{Overline|24}}
12
24
44
sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = sin 32,3122 0 = 0,5345 24
Ondanks dat het patroon minder sterk wordt bij hogere priemgetallen dan 1, 3, 7 en 9, is ook bij getallen >100 een zekere wetmatigheid aanwezig. In de tabel zijn de priemgetallen voorkomende in de reeks 2 tot 1000 gerangschikt per 100. Het blijkt, dat er in die reeks een zekere regelmaat aanwezig is. In de afbeelding is deze gelijkheid ook goed zichtbaar.
| Natuurlijke getallen | Aantal
priemtweelingen |
|---|---|
| 2 t/m 100 | 9 |
| 100 t/m 200 | 7 |
| 200 t/m 300 | 4 |
| 300 t/m 400 | 2 |
| 400 t/m 500 | 3 |
| 500 t/m 600 | 2 |
| 600 t/m 700 | 3 |
| 700 t/m 800 | 0 |
| 800 t/m 900 | 5 |
| 900 t/m 1000 | 0 |
| 1000 t/m 1100 | 5 |
| 1|2|3|4|5|6|7|8|9|10 |
|---|
| 3 en 5 |
| 5 en 7 |
| 17 en 19 |
| 29 en 31 |
| 41 en 43 |
| 59 en 61 |
| 71 en 73 |
| 101 en 103 |
| 107 en 109 |
| 149 en 151 |
| 179 en 181 |
| 191 en 193 |
| 197 en 199 |
Schrijfwijze
Het hoofdtelwoord geeft de teller van een breuk weer, het rangtelwoord de noemer.
- 1 5 een vijfde, 7 10 zeven tiende, 1 2 6 een twee zesde.
- 11 1 5 elf en een vijfde, elf een vijfde, of elf gehelen en een vijfde.
Enkele breuken hebben een eigen naam:
Een derde lijkt een eigen naam te hebben. Het is als breuk een "gewone" combinatie (derde is het rangtelwoord van drie):
- 1 3 een derde (dus niet eenderde)
- 2 3 twee derde.
sina cosa
- 30-10 5
60 24/60
sin α = sin 32 0 + 18 + [ ( 44 ) / 60 ) / 60 ] = 0 = 0,5345 24
sin a = sin 32 + 18 + 44 60/60 = sin 32,3122
Het eerste voorbeeld is ook als volgt toe te lichten: als men twee taarten elk in vier even grote stukken snijdt, resulteert dat in acht stukken. Ook het delen van breuken is zo te beschrijven: als men anderhalve (1 1⁄2 = 3⁄2) euro uitgeeft aan artikelen die een halve euro per stuk kosten, krijgt men drie van die artikelen, want 3 2 : 1 2 = 3 2 × 2 1 = 3 × 2 2 × 1 = 3.
Rekenvoorbeeld
Bronvermelding
Bronnen, noten en/of referenties:
|
Een quote is weer heel iets anders. |
|
|
| a-b
a+b |
0,1 | 0,2 | 0,3 | 0,4 | 0,5 | 0,6 | 0,7 | 0,8 | 0,9 | 1,0 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| λ | 1,003 | 1,010 | 1,023 | 1,040 | 1,064 | 1,092 | 1,127 | 1,168 | 1,216 | 1,273 |
A = 2 π r
dan bevat dus de hele cirkel 2 π radialen, wat overeen komt met 360 graden. Omgekeerd == Bronvermelding ==
Bronnen, noten en/of referenties:
geldt ook, dat:
Groter
|
Op een gegeven moment meent hij, dat hij de zin van het Spel dicht is genaderd, maar denkt toch dat hij dit niet tot zijn beroep moet maken. |
| Priemtweelingen t/m 1000 | 2-100 | 100-200 | 200-300 |
|---|---|---|---|
| 3 en 5 | |||
| 5 en 7 | |||
| 17 en 19 | |||
| 29 en 31 | |||
| 41 en 43 | |||
| 59 en 61 | |||
| 71 en 73 | |||
| 101 en 103 | |||
| 107 en 109 | |||
| 149 en 151 | |||
| 179 en 181 | |||
| 191 en 193 | |||
| 197 en 199 |
| Priemtweelingen tot 200 |
|---|
| 3 en 5 |
| 5 en 7 |
| 17 en 19 |
| 29 en 31 |
| 41 en 43 |
| 59 en 61 |
| 71 en 73 |
| 101 en 103 |
| 107 en 109 |
| 149 en 151 |
| 179 en 181 |
| 191 en 193 |
| 197 en 199 |
1t0PeWRD
1t0PeWRD
<
Italiano: Scaramuccia
Deutsch: Scaramuz
Datum 1860(1860)
Quelle SAND Maurice. Masques et bouffons (Comedie Italienne). Paris, Michel Levy Freres, 1860
Urheber Maurice Sand
- 2 2/ 9 + 5/ 9 = 2 7/ 9
12 3 • 3 : 9 - √ 36 + 5 - 3 =
128 4/ 7 0 achtenveertig achtenveertig
- P = U • I • cos φ
- P = 3U f • I f • cos φ
waarbij:
- U f = U fase en I f = I fase
- P = 3 U fase• I fase • cos φ
- Moon River, Goodnight Moon, Moon Cloud, Dark of the Moon
haiku (senryu, tanka, waka) en poëzie (met name haikus) waarin wordt gestreefd op impressionistische wijze de ware essentie te vangen.
Over de eindigheid van driehoeken
Inleiding
- Δ BCD ~ Δ ABC
Franciscus 7 feb 2015 12:31 (CET)