Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Henry Lindlahr: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1: Regel 1:
'''Henry Lindlahr''' ([[Keulen]], Duitsland, [[1 maart]] [[1862]] – [[Chicago]], [[26 maart]] [[1924]]) was een Amerikaanse arts en pionier van de Amerikaanse natuurgeneeskunde. Zijn boek ''Nature Cure'' werd een fundament in de Amerikaanse natuurgeneeskunde.
'''Henry Lindlahr''' ([[Keulen]], Duitsland, [[1 maart]] [[1862]] – [[Chicago]], [[26 maart]] [[1924]]) was een Amerikaanse arts en pionier van de Amerikaanse natuurgeneeskunde. Zijn boek ''Nature Cure'' werd een fundament in de Amerikaanse natuurgeneeskunde.


Nadat hij zelf werd geholpen door een waterkuur van pastoor [[Sebastian Kneipp]] (1821–1897), besloot hij zich in te zetten voor de natuurgeneeskunde.<ref>{{cite book|author1=Herringshaw, Clark J |author2=Mae F. Herringshaw |title=Clark J. Herringshaw’s City Blue Book of Current Biography: Chicagoans of 1914 | location=Chicago, Ill |publisher=American Publishers’ Association | year=1914 |url=https://books.google.com/books?id=RRpEAQAAMAAJ&q=Lindlahr%2C+Henry+1862+born+March&pg=PA215 |oclc=18539361 |page=215}}</ref> In Amerika werd hij ook beïnvloed door de zienswijzen van [[Bernarr Macfadden]].<ref name="Fishbein"/> Hij studeerde af aan de National Medical University in Illinois. In 1902 opende hij een eigen praktijk in Chicago. In 1914 startte hij het Lindlahr Sanitarium op in Elmhurst, Illinois.
==Leven==
Henry Lindfahr was een dorpsburgemeester in Montana. Toen hij in de dertig was, had hij overgewicht en [[diabetes]].<ref>http://www.ndhealthfacts.org/wiki/Henry_Lindlahr</ref> Nadat hij in Amerika geen behandeling vond die aansloeg op zijn diabetes, besloot hij naar Europa te reizen en een kuuroord van pastoor [[Sebastian Kneipp]] (1821–1897) te bezoeken. Daar boekte hij goede resultaten in het herstel van zijn gezondheid. Bijgevolg besloot hij zich in te zetten voor de natuurgeneeskunde.<ref>{{cite book|author1=Herringshaw, Clark J |author2=Mae F. Herringshaw |title=Clark J. Herringshaw’s City Blue Book of Current Biography: Chicagoans of 1914 | location=Chicago, Ill |publisher=American Publishers’ Association | year=1914 |url=https://books.google.com/books?id=RRpEAQAAMAAJ&q=Lindlahr%2C+Henry+1862+born+March&pg=PA215 |oclc=18539361 |page=215}}</ref> In Amerika werd hij ook beïnvloed door de zienswijzen van [[Bernarr Macfadden]].<ref name="Fishbein"/> Hij ging in 1900 een opleiding volgen aan het Homeopathic and Eclectic College of Illinois / National Medical University in Illinois.
 
Nadat hij in 1904 was afgestudeerd, opende hij het Lindlahr Sanitarium in Chicago, en kort daarna richtte hij het Lindlahr College of Natural Therapeutics op, met ziekenhuisstages in sanatoria. In 1914 startte hij het Lindlahr Sanitarium op in Elmhurst, Illinois.<!---Het werd het belangrijkste natuurgeneeskundige college van die tijd.--->
 
In 1908 begon dr. Lindlahr het tijdschrift ''Nature Cure'' uit te geven en publiceerde hij een reeks boeken onder de titel ''Philosophy of Natural Therapeutics''.


Zijn methode gaat uit van zijn persoonlijke hypothesen, zoals het principe dat acute kwalen chronisch worden door ze te onderdrukken. De remedie is een „terugkeer naar de natuur”, waarvan een natuurlijke voeding het fundament is: fruit voor [[vitamine C]], bruine rijst voor [[thiamine]], bladgroenten voor ijzer; hij promootte een [[vegetarisme|vegetarisch]] voeding, die ruimte liet voor periodieke uitzonderingen.
Zijn methode gaat uit van zijn persoonlijke hypothesen, zoals het principe dat acute kwalen chronisch worden door ze te onderdrukken. De remedie is een „terugkeer naar de natuur”, waarvan een natuurlijke voeding het fundament is: fruit voor [[vitamine C]], bruine rijst voor [[thiamine]], bladgroenten voor ijzer; hij promootte een [[vegetarisme|vegetarisch]] voeding, die ruimte liet voor periodieke uitzonderingen.
Regel 17: Regel 22:
*{{cite book| url=https://archive.org/details/b2981151x| quote=henry lindlahr.| title=Iridiagnosis and Other Diagnostic Methods| publisher=The Lindlahr Pub. Co.| year= 1922}} reprint Kessinger Publishing, 2004, {{ISBN|978-0-7661-8730-6}}
*{{cite book| url=https://archive.org/details/b2981151x| quote=henry lindlahr.| title=Iridiagnosis and Other Diagnostic Methods| publisher=The Lindlahr Pub. Co.| year= 1922}} reprint Kessinger Publishing, 2004, {{ISBN|978-0-7661-8730-6}}


==Verwijzingen==
<references/>
{{authority control|TYPE=p|LCCN=n/80/090544|VIAF=57915838|Wikidata=Q5724944}}
{{authority control|TYPE=p|LCCN=n/80/090544|VIAF=57915838|Wikidata=Q5724944}}
{{DEFAULTSORT:Lindlahr, Henry}}
{{DEFAULTSORT:Lindlahr, Henry}}

Versie van 9 feb 2023 16:28

Henry Lindlahr (Keulen, Duitsland, 1 maart 1862Chicago, 26 maart 1924) was een Amerikaanse arts en pionier van de Amerikaanse natuurgeneeskunde. Zijn boek Nature Cure werd een fundament in de Amerikaanse natuurgeneeskunde.

Leven

Henry Lindfahr was een dorpsburgemeester in Montana. Toen hij in de dertig was, had hij overgewicht en diabetes.[1] Nadat hij in Amerika geen behandeling vond die aansloeg op zijn diabetes, besloot hij naar Europa te reizen en een kuuroord van pastoor Sebastian Kneipp (1821–1897) te bezoeken. Daar boekte hij goede resultaten in het herstel van zijn gezondheid. Bijgevolg besloot hij zich in te zetten voor de natuurgeneeskunde.[2] In Amerika werd hij ook beïnvloed door de zienswijzen van Bernarr Macfadden.[3] Hij ging in 1900 een opleiding volgen aan het Homeopathic and Eclectic College of Illinois / National Medical University in Illinois.

Nadat hij in 1904 was afgestudeerd, opende hij het Lindlahr Sanitarium in Chicago, en kort daarna richtte hij het Lindlahr College of Natural Therapeutics op, met ziekenhuisstages in sanatoria. In 1914 startte hij het Lindlahr Sanitarium op in Elmhurst, Illinois.

In 1908 begon dr. Lindlahr het tijdschrift Nature Cure uit te geven en publiceerde hij een reeks boeken onder de titel Philosophy of Natural Therapeutics.

Zijn methode gaat uit van zijn persoonlijke hypothesen, zoals het principe dat acute kwalen chronisch worden door ze te onderdrukken. De remedie is een „terugkeer naar de natuur”, waarvan een natuurlijke voeding het fundament is: fruit voor vitamine C, bruine rijst voor thiamine, bladgroenten voor ijzer; hij promootte een vegetarisch voeding, die ruimte liet voor periodieke uitzonderingen.

Hij hechtte belang aan de werkplek, huisvesting, kleding, tabaksgebruik, rust en ontspanning; als basisfactoren voor de echte genezing zag hij water, licht, lucht („de mens is een dier van de lucht”, stelde hij), elektrotherapie, mechanische remedies: osteopathie, chiropractie, massage; sport, zelfbeheersing, hij stelde dat „het leven een school is van persoonlijke inspanning”.

Hij gebruikte iridologie op basis van het werk van de Zweed Nils Liljequist (1851-1936) en elektro-homeopathie (ontwikkeld door de Italiaan Cesare Mattei, die iridologische gegevens combineerde met homeopathie); hij hechtte veel belang aan preventie.

Dr. Morris Fishbein, hoofdredacteur van het Journal of the American Medical Association vond de diagnosemethoden die in het Lindlahr-instituut werden gebruikt ongerijmd (’preposterous’) en de behandelingsmethoden afwisselend en belachelijk.[3]

Publicaties

Verwijzingen

  1. º http://www.ndhealthfacts.org/wiki/Henry_Lindlahr
  2. º Clark J. Herringshaw’s City Blue Book of Current Biography: Chicagoans of 1914. American Publishers’ Association, Chicago, Ill, 1914
  3. 3,0 3,1 Fishbein, Morris. Fads and Quackery in Healing: An Analysis of the Foibles of the Healing Cults. New York: Covici Friede Publishers, 1932, p. 118-119
rel=nofollow