Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Minimal music: verschil tussen versies

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
(bron: http://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Minimal_music&oldid=13473159 voor auteurs zie aldaar)
 
Geen bewerkingssamenvatting
 
Regel 1: Regel 1:
{{Sjabloon:Klassieke muziek uit de 20e eeuw}}
{{Zie_Luisterrijk}}{{Klassieke muziek uit de 20e eeuw}}
In de [[eigentijdse klassieke muziek]] vanaf omstreeks [[1970]] wordt de term '''minimal music''' gebruikt om een muziekstijl met de volgende kenmerken aan te duiden:  
In de [[eigentijdse klassieke muziek]] vanaf omstreeks [[1970]] wordt de term '''minimal music''' gebruikt om een muziekstijl met de volgende kenmerken aan te duiden:  
*herhaling (vaak van korte muzikale frases, met subtiele [[Variatie_%28muziek%29|variaties]] gedurende een lange tijd) of stilstand (vaak in de vorm van lang aangehouden [[toon (geluid)|tonen]]).  
*herhaling (vaak van korte muzikale frases, met subtiele [[Variatie_%28muziek%29|variaties]] gedurende een lange tijd) of stilstand (vaak in de vorm van lang aangehouden [[toon (geluid)|tonen]]).  

Huidige versie van 1 okt 2008 om 20:38

Dit artikel valt onder beheer van Dorp:Luisterrijk.
Klassieke muziek uit de 20e eeuw
Impressionisme (tot 1900)
Bruïtisme (Futurisme) (vanaf 1913)
Neoromantiek (vanaf 1915)
Groupe des Six (vanaf 1920)
Dodecafonie (vanaf 1923)
Musique Concrète (vanaf 1949)
Serialisme (vanaf 1950)
Microtonale muziek (vanaf 1950)
Aleatorische muziek (vanaf 1963)
Minimale muziek (vanaf 1970)
Eigentijdse klassieke muziek (1975 – nu)

In de eigentijdse klassieke muziek vanaf omstreeks 1970 wordt de term minimal music gebruikt om een muziekstijl met de volgende kenmerken aan te duiden:

  • herhaling (vaak van korte muzikale frases, met subtiele variaties gedurende een lange tijd) of stilstand (vaak in de vorm van lang aangehouden tonen).
  • een accent op consonante samenklanken.
  • een duidelijk tempo.

De stijlvorm is ook overgenomen in de popmuziek, met name in de ambient en een aantal genres van de experimentele rock (post-rock) en in de dance van na ongeveer 1985.

Herkomst van de term minimal music

De term minimal music is afgeleid van het concept minimalisme, dat bekend was uit de schilderkunst en beeldhouwkunst.

Het woord minimalisme werd voor het eerst gebruikt in de muziek in 1968 door Michael Nyman in een recensie van het stuk The Great Digest van Cornelius Cardew. Later breidde Nyman zijn definitie van minimalisme in de muziek uit in zijn boek Experimental Music: Cage and Beyond (1974).

Het verband tussen minimalisme in de muziek en minimalisme in andere kunstvormen is zeer betrekkelijk. Dat is waarschijnlijk de reden voor het feit dat vele van de minimalistische componisten deze term afkeuren.

Componisten

De meest prominente minimalistische componisten zijn Morton Feldman, John Adams, Philip Glass, Steve Reich en Terry Riley. De bekendste uit de Lage Landen zijn Simeon ten Holt en Wim Mertens. La Monte Young wordt over het algemeen aangemerkt als de "vader" van het minimalisme.

Beschrijving van minimal music

Velen vinden de minimalistische muziek toegankelijker dan serialisme en andere hedendaagse avant-garde stromingen, maar sommigen vinden de muziek snel saai worden door de vele herhaling. Anderen vinden de herhaling juist trance-verwekkend.

Van de muziek die minimal music genoemd wordt bestaan vele variaties, in elk opzicht, van instrumentatie tot structuur tot techniek.

  • De vroege composities van Philip Glass en Steve Reich hadden over het algemeen een strenge vorm, met weinig versieringen over het primaire thema. Het waren stukken voor kleine instrumentale ensembles (waar de componisten zelf deel van uitmaakten). In het geval van Philip Glass bestonden deze ensembles uit orgels, blaasinstrumenten, met name saxofoons, en vocalisten.
  • Bij Steve Reich lag het accent meer op idiofonen, zoals de xylofoon, de marimba, en de metallofoon. Zijn werken zijn geschreven voor combinaties van deze instrumenten.
  • Adams' werken waren vaak bestemd voor meer traditionele combinaties van instrumenten: orkest, strijkkwartet en zelfs voor piano solo. Zijn werken zijn veelal veel toegankelijker; zijn werk heeft een minimalistische kern, maar vertoont ook een zeer klassieke wijze van componeren, en een frase in John Adams' werk blijft meestal minder lang onveranderd door dezelfde instrumenten gespeeld dan een frase uit een ander minimalistisch stuk. Sommige van John Adams' orkestwerken worden "maximalistisch" genoemd, maar dat is niet een algemeen erkend begrip onder recensenten.

Huidige minimal music

In de popmuziek zijn er ook voorbeelden van minimal music te vinden. Bands die minimale muziek maken zijn:

Rockgenres:

in rockmuziek:

in digitale muziek:

Zie ook

Externe links