Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Polytonaliteit: verschil tussen versies
k (ALLEMAAL JATWERK) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
(Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
Regel 1: | Regel 1: | ||
[[Afbeelding:K522 multitonality.png|frame|right|[[Wolfgang Amadeus Mozart|Mozart]] gebruikte polytonaliteit in zijn " | {{Zie Luisterrijk}}[[Afbeelding:K522 multitonality.png|frame|right|[[Wolfgang Amadeus Mozart|Mozart]] gebruikte polytonaliteit in zijn "Musikalischer Spatz' voor een komisch effect]] | ||
'''Polytonaliteit''' of ook wel '''pluritonaliteit''' of '''multitonaliteit''' | '''Polytonaliteit''' of ook wel '''pluritonaliteit''' of '''multitonaliteit''' is een muziekterm uit de [[muziektheorie]]. In een polytonaal stuk ervaart de luisteraar het gelijktijdig samengaan van 2 of meer verschillende [[toonsoort]]en. | ||
Polytonaliteit komt veel voor in de [[20e eeuw]]se muziek, | Polytonaliteit komt veel voor in de [[20e eeuw]]se muziek, en ontstond uit de splitsing van complexe [[harmonieleer|harmoniek]]. | ||
Voorbeelden van polytonaliteit vindt men veel in werken van [[Darius Milhaud]] en [[Igor Strawinsky]]. | |||
Ook in de jazzmuziek wordt polytonaliteit vaak toegepast, waarbij diverse | Ook in de jazzmuziek wordt polytonaliteit vaak toegepast, waarbij diverse kerktoonsoorten of octotonische reeksen de basis kunnen vormen van de polytonale ervaring. Men kan bijvoorbeeld een G7 [[akkoord (muziek)|akkoord]] combineren met een C#7, omdat de tonen b ([[Terts (muziek)|terts]]) en f ([[septiem]]) in G overeenkomen met de tonen b (septiem) en eis (terts, [[Enharmoniek|enharmonisch]] gelijk aan f) van C#. | ||
[[Categorie:Muziekterm]] | [[Categorie:Muziekterm]] | ||
[[Categorie:Muziektheorie]] | [[Categorie:Muziektheorie]] |
Huidige versie van 1 okt 2008 om 21:20
Polytonaliteit of ook wel pluritonaliteit of multitonaliteit is een muziekterm uit de muziektheorie. In een polytonaal stuk ervaart de luisteraar het gelijktijdig samengaan van 2 of meer verschillende toonsoorten.
Polytonaliteit komt veel voor in de 20e eeuwse muziek, en ontstond uit de splitsing van complexe harmoniek.
Voorbeelden van polytonaliteit vindt men veel in werken van Darius Milhaud en Igor Strawinsky.
Ook in de jazzmuziek wordt polytonaliteit vaak toegepast, waarbij diverse kerktoonsoorten of octotonische reeksen de basis kunnen vormen van de polytonale ervaring. Men kan bijvoorbeeld een G7 akkoord combineren met een C#7, omdat de tonen b (terts) en f (septiem) in G overeenkomen met de tonen b (septiem) en eis (terts, enharmonisch gelijk aan f) van C#.