Zuur-basetitratie

Een Zuur-basetitratie is een scheikundige titratie-techniek waarmee de onbekende concentratie van een zuur of base in een oplossing kan worden bepaald. De bepaling vindt plaats door de zure of basische oplossing nauwkeurig te neutraliseren met hulp van een oplossing waarvan de zuur- of base-concentratie bekend is. De neutralisatie vindt plaats door een zuur-basereactie. De oplossing met onbekende concentratie is de titer; de oplossing met de bekende concentratie is de titrant. Aan de hand van de hoeveelheid toegevoegde vloeistof (titer) kan de concentratie van de oorspronkelijke oplossing (titrant) worden bepaald.

Aan een basische oplossing wordt zuur toegedruppeld, aan een zure oplossing wordt een base toegedruppeld, in beide gevallen tot het omslagpunt of equivalentiepunt wordt bereikt. Bij het omslagpunt is er precies evenveel titrant (zuur of base) toegedruppeld als er base of zuur in de titer aanwezig was. Het instrument waarmee het toedruppelen plaats vindt, wordt een buret genoemd. Het omslagpunt wordt vastgesteld met hulp van een pH-indicator.

Het resultaat van een voltooide titratie is een zoutoplossing. Het betreffende zout volgt uit de samenstelling van het gebruikte zuur en de gebruikte base; de samenstellende delen zijn het anion van het gebruikte zuur en het kation van de gebruikte base. Het resulterende zout en sommige omgevingsfactoren hebben invloed op de zuurgraad, reden waarom het equivalentiepunt niet altijd (precies) ligt bij een pH die gelijk is aan zeven. De gebruikte reagentia bepalen daarom welke indicator het meest geschikt is om het equivalentiepunt vast te stellen.