Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Zoektocht naar de Grootste Nachtclub van Midden-Europa
| Zoektocht naar de Grootste Nachtclub van Midden-Europa | ||
| Oorspronkelijke titel | ||
| Auteur(s) | Henk Hiensch | |
| Taal | Nederlands | |
| Reeks/serie | Polderactie | |
| Genre | Roman | |
| Uitgever | New Way | |
| Uitgegeven | 2013 | |
| Pagina's | 364 | |
| ISBN-code | 9789491546099 | |
Zoektocht naar de Grootste Nachtclub van Midden-Europa of kortweg Zoektocht is een roman van Henk Hiensch uit 2013.
Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Rob, een urban explorer (amateurfotograaf van verlaten gebouwen) uit Amsterdam. Op een speciale urbex-website vindt Rob foto's van een mysterieus, leegstaand pand in Praag. Met zijn vrienden Paul en Sven reist hij erheen om het te verkennen, en de doodgezwegen geschiedenis van het gebouw te ontdekken.
De roman is vrij gedetailleerd en biedt een geromantiseerde kijk in de wereld van Urban Exploring. De meeste spanning vindt vooral plaats in de beleving van de gebeurtenissen en niet zo zeer de gebeurtenissen zelf. Deze gematigde vorm van actie is kenmerkend voor de reeks.
Samenvatting
Het pand dat Rob op de foto's zag, zou zogenaamd de Grootste Nachtclub van Midden-Europa zijn geweest. Nadat Rob, Sven en Paul in Praag aankomen, blijkt het pand van de foto's maar moeilijk te vinden. Door een behulpzame gids worden ze naar "De Grootste Nachtclub" verwezen, maar dit is geen verlaten pand. Het is een bekende discotheek in het centrum van Praag. Het mysterieuze pand van de foto's lijkt niet te bestaan en de mannen e-mailen boos de webmaster.
Die nacht ontmoeten de jongens in die discotheek twee Vlaamse vrouwen en Rob eindigt met een van hen in bed. De volgende ochtend heeft de maker van de foto's een antwoord ge-e-maild: het pand zou toch echt bestaan.
Als de jongens het pand weten te vinden, ontdekken ze dat deze dichtgetimmerde nachtclub in 18 jaar tijd nog nooit betreden is, en dat ze het zullen moeten opnemen tegen een dievenbende die het oog heeft laten vallen op de dure apparatuur en persoonlijke eigendommen die nog altijd in het pand moeten liggen.
Motto en thema
Het motto van het verhaal, voorin het boek:
God save us everyone, will we burn inside the fires of a thousand suns? For the sins of our hands, the sins of our tongue, the sins of our fathers, the sins of our young (The Requiem, van Linkin Park).
Dit motto omschrijft de wereld van het verhaal: een wereld waarin eerlijke mensen vrezen voor de gevolgen van alle kleine zonden die zij begaan hebben. In ruimere zin gaat het om enigszins beschadigde mensen die (over)gevoelig zijn voor het gewicht van de wereld.
Het thema is vergetelheid en dit wordt met de volgende motieven uitgedrukt:
- Rob is nog erg verdrietig van zijn verbroken relatie met Rebecca, maar wil hij dit toch het liefst vergeten. Ook wil hij vergeten dat zijn auto kapot is, en hij vergeet zijn auto op te halen van de garage. Sven adviseert hem om te dansen in de nachtclub en zo even iemand anders te zijn: te vergeten wie hij is.
- Sanne wil tijdens het dansen met Paul vergeten dat ze al een relatie heeft
- Nicole wil haar angsten vergeten, en vergeten dat het nacht is.
- Anna Maria wilde vergeten wie ze in Dresden was, en liep daarom weg van huis
- De vader van Anna Maria wil vergeten dat hij ooit een dochter heeft gehad
Toch is Rob ook het hele verhaal lang vastberaden om vergeten dingen juist terug te vinden. Hij gelooft in zogenaamde “dode, opgesloten tijd” die op den duur gezien moet worden. Dit moet volgens hem wel via een sluiswereld, omdat de “dode tijd” anders ontsnapt en vervliegt. Op verschillende manieren komt deze “dode, opgesloten tijd” terug in het boek:
- Het verlaten woonhuis dat Rob bezoekt
- De dichtgetimmerde nachtclub.
- Rob die alleen achterblijft in zijn lege appartement, terwijl Rebecca vertrekt.
- De analoge camera van Rob, waarin licht gevangen wordt. De camera mag in daglicht niet geopend worden, omdat de negatieven dan verpest worden. Het oude, gevangen licht kan alleen teruggezien worden in een sluiswereld: een donkere kamer.
- De schoener Jenny uit het spookverhaal van Sven.
- De slaapkamer waar Rob met Nicole slaapt, die vanwege de gesloten gordijnen en het brandende nachtlampje losstaat van de wereld.
- De vervaagde rouwplekfoto van Anna Maria.
- De dagdroom van Rob van zijn eerste date met Rebecca.
- De polaroidfoto’s op de vloer van de nachtclub.