Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie en digitaal erfgoed, wenst u prettige feestdagen en een gelukkig 2025

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Zin (logica)

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

De term zin wordt in de filosofische logica in tweeledige betekenis gebruikt: meestal wordt de betekenis van een woord bedoeld, soms ook de verwijzing. Het is een vertaling van de termen Sinn en Bedeutung die Gottlob Frege in zijn Begriffschrift invoerde. In de meeste vertalingen wordt Bedeutung vertaald met verwijzing en Sinn met zin of betekenis.

In het opstel Über Sinn und Bedeutung geeft Frege het volgende voorbeeld:

  1. De ochtendster (Hesperus) is de avondster (Phosphorus)
  2. De ochtendster is de ochtendster

In het eerste voorbeeld hebben beide termen verschillende betekenissen (zin), maar dezelfde verwijzing (het gaat immers om hetzelfde object), in het tweede voorbeeld hebben beide termen evident zowel dezelfde zin als dezelfde verwijzing.

Ludwig Wittgenstein gebruikte in zijn Tractatus Logico-Philosophicus hetzelfde onderscheid en voerde een diepgravender onderzoek naar het concept zin. Hij kwam tot de conclusie dat zin zich niet buiten de talige werkelijkheid bevindt, maar dat woorden het beste begrepen kunnen worden als afbeeldingen van de werkelijkheid. Voor wie dit de normale gang van doen is, zijn beelddenkers. Dezen beredeneren de werkelijkheid niet door middel van woorden, maar door beelden, gevoelens en eerdere ervaringen.

De taalfilosofische vraag naar betekenis van woorden is, in andere termen, terug te voeren tot Aristoteles' De Interpretatione. Wittgenstein gebruikt in de eerste paragraaf van zijn Philosophische Untersuchungen de taalopvatting van Augustinus als uitgangspunt.