Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Ziekte van Graves
De ziekte van Graves, ook wel de ziekte van Basedow is een auto-immuunziekte, waarbij hyperthyroïdie optreedt.
Traditioneel wordt deze geassocieerd met zwelling van de schildklier (struma), uitpuilende ogen (exoftalmus) en een te snelle hartslag (tachycardie). De combinatie heet de Merseburger trias, (naar de woonplaats van von Basedow). Het gelijktijdig voorkomen van alle drie deze symptomen is echter betrekkelijk zeldzaam. Doorgaans staat één van de symptomen op de voorgrond. De diagnose wordt gesteld aan de hand van de T4 en TSH-waarden in het bloedplasma. Andere verschijnselen kunnen zijn: verdikking van de huid op de scheenbenen (pretibiaal myxoedeem), slecht verdragen van temperatuur schommelingen, opgejaagd gevoel, tremoren. Niet alle verschijnselen hoeven (gelijktijdig) op te treden.
Het lichaam maakt schildklierautoantistoffen aan, meestal immunoglobulinen tegen de TSH-receptoren op de schildklier, zogenaamde TSH receptor antistoffen. Dit zijn Thyreoid Stimulerende Immunoglobulines, TSI, die de schildklier blijven stimuleren tot het maken van de schildklierhormonen T4 en T3, waardoor een hyperthyreoïdie ontstaat. Noch met de schildklier, noch de hypothalamus / hypofyse is op zich iets mis.
Niettemin moet, om genezing te bewerkstellingen, de schildklier vaak worden uitgeschakeld, aanvankelijk medicamenteus en reversibel, en als dit na een voldoende lange periode (meestal een jaar) onvoldoende blijkt, permanent door middel van radioactief jodium-131 (dat sterk selectief in de schildklier wordt opgenomen) of door operatief verwijderen van (een deel van) de schildklier. Levenslange suppletie van schildklierhormoon is dan meestal nodig. De benodigde hoeveelheid suppletie met (kunstmatig of dierlijk) schildklierhormoon wordt bepaald a.d.h.v. de bloedspiegels van T4 en TSH.