Jezelf

De term jezelf is een versterking van het pers. v.n.woord je, dat gebruikt wordt in vertrouwelijke situaties en bij (minderen), zoals kinderen (onbeklemtoond, in plaats van "jij"). Met jezelf heeft iemand anders of iemand zelf het over zichzelf in het bijzonder, althans zichzelf aangaand / aanduidend. Wat niet eigen is is niet (van) zichzelf.

Jezelf zijn

Iemand is zichzelf als ie zich niet anders voordoet dan ie in werkelijkheid (eigenheid) is. Meestal is dat ook het geval als iemand alleen is, althans dat er geen reden is om anders te doen, vanwege dat niemand het simpelweg ziet / opvalt. Als iemand niet zichzelf is, heeft dat meestal een reden. Dit kan uit onzekerheid voortspruiten, maar ook door bepaalde (valse) zekerheden aangewakkerd worden. Echter wanneer iemand bewust over zijn gedrag nadenkt of doet verlopen, en zich verder ook gekunsteld uit, heeft dat vaak een averechts effect naar anderen toe. Tegengesteld heeft een onbewuste manier van doen-en-laten (zonder er bij na te denken) juist het effect dat anderen dát juist opvalt, als kunsteloos en eigen beschouwt. Anderen vinden dan iemand al snel sympathiek en voelen zich er ook eerder bij op hun gemak, wat het verloop van de omgang en/of communicatie bespoedigt.

Een belangrijk onderdeel van jezelf zijn is de gelaatsexpressie, die ook ongedwongen moet zijn, of beter gezegd, volledig ontspannen, en dan met name rond de ogen. Dit noemt men dan een open blik, waarbij emoties direct waarneembaar zijn, doordat geen (aan)gespannen (oog)spieren het tegenhouden / weerhouden. Meestal wordt deze openheid snel opgemerkt, wat veelal de ander ook ontspannen laat zijn en zien.

Mensen zijn in hun algemeenheid pas de laatste decennia echt zichzelf, althans niet middels een bepaalde houding, onzekerheid of een nog minder ontwikkeld bewustzijn (ten opzichte van tijd). Dit merendeels zichzelf zijn van een bevolking is overigens het meest het geval (in z'n algemeenheid het eerst begonnen te zijn) bij de Nederlanders. Dit blijkt uit wat Nederlanders snel opvalt als ze communiceren met de Amerikanen in New York (aldaar méér het geval dan elders), en frappant genoeg uit wat eveneens de Amerikanen opvalt als ze zich tussen de Nederlanders (in Nederland) begeven, namelijk vindt de Amerikaan dat Nederlanders zeer zichzelf zijn en de Nederlander aldaar precies van niet betreffend de Amerikanen. Het is de huidige generatie die zich hier bewust van is/wordt (in feite niet meer bewust van is/wordt), wat nog bij veel ouderen is te constateren. Doordat er van vroegere tijden bij ouderen veelal nog een bepaalde houding of voorkomen in het denken-doen-en-laten zit ingebakken en opvattingen en begrippen van destijds nogsteeds opgewogen worden met de huidige werkelijkheid, ontstaat er een generatiekloof. Om het sprekende voorbeeld van de Amerikanen wederom aan te halen, kan van Amerikaanse films hetzelfde geconstateerd worden, namelijk komt het acteren te veel op een geregiseerde manier over en klopt zelfs de "lach uit blik" niet met de veronderstelde humor, die er dan dikwijls totaal niet is. Om dezelfde tegengestelde de Nederlanders aan te halen, valt in de Nederlandse films opvallend genoeg dit zichzelf zijn óók terug te herkennen. Als iemand echt zichzelf is, werkt dat aanstekelijk naar anderen toe, vanwege dat die anderen dan (pas) met zichzelf geconfronteerd worden.

Jezelf en zezelf

Realiserend en er gewoon voor uit komend komt men snel tot de ondervinding dat niet alleen jezelf zichzelf is, maar een ander zelf ook een (je)zelf, met ook zijn eigenaardigheden. Gezien de overbevolkte samenlevingen waarin mensen zich begeven, is het onvermijdelijk mensen tegen te komen die moeite hebben zichzelf te zijn, of die dat wel zijn maar dan volledig anders. Sterker nog, is elk mens anders en zelfs uniek, en hebben anderen hem/haar bepaalde gewoonten, normen en waarden, regels en soms doctrines aangeleerd, en zijn er bepaalde gevoelens aangewakkerd. Vanwege die vooropgestelde normen gaan mensen in hun gedrag en gewoonten steeds meer op elkaar lijken, met het nadelige bijeffect dat op het emotionele vlak ook gekunsteld wordt, en mensen niet zichzelf zijn (mogelijk nooit geweest).

De keerzijde van de medaille van het zichzelf zijn, dat meestal dus als positief, sympathiek en vriendelijk opgevat wordt, is dat dat voor sommigen inhoudt dat dan juist negatieve karaktertrekken (eigenschappen) teboven komen oftewel niet worden weerhouden plaats te vinden. Diegene heeft daarbij zelf níet door dat ie negatief of zelf slecht bezig is, vanwege dat ie in de veronderstelling is zich 'normaal' te gedragen en uiten. Hierbij zijn dan wél aanpassingen / bijsturingen / leidraden gewenst, die aangeleerd en begrepen moeten worden, wat veelal met strubbelingen gepaard gaat. Vanwege deze reden is het belangrijk om kinderen zo vroeg mogelijk zichzelf te laten blijven, wat inhoudt dat geen keurslijf aangemeten moet worden of karaktereigenschappen en/of gevoelens (spreekwoordelijk) de kop ingedrukt moeten worden. Zó worden niet alleen de doorgaans positieve (eigen) ontwikkelingen gestimuleerd, maar worden ook eerder negatieve ontwikkelingen kenbaar, waar dan vervolgens op een juiste (uitleggende, begrijpend makende) manier mee omgegaan kan worden (bijsturing). Negatieve uitingen welke een negatieve beantwoording (reactie) krijgen, worden juist aangemoedigd dat te handhaven.

Zie ook

• Zelf (doorverwijzing).

Referenties

• Hoe doe je dat nou, je Zelf zijn.
• Jezelf zijn en blijven !