Zeekoet
Zeekoet IUCN-status: Veilig[1] (2009) | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() Twee zeekoeten (Uria aalge). | |||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Soort | |||||||||||||
Uria aalge Pontopiddan, 1763 | |||||||||||||
![]() | |||||||||||||
Zeekoet op ![]() |
De zeekoet oftewel Uria aalge is een vogel uit de familie van alken (Alcidae). Ze worden 38 - 46 cm. groot met een spanwijdte van 61 - 73 cm. Het is de meest talrijke alk van de Britse eilanden en broedt in grote kolonies op smalle kale richels van steile kliffen.
De zeekoet legt een enkel ei op de kale rots. Het heeft de vorm van een peer waardoor het niet wegrolt maar in een kringetje ronddraait. Het ei wordt staande bebroed. De oudervogels herkennen hun ei aan de tekening, en hun jong aan zijn geluid. Drie week nadat het jong uit het ei komt kan het nog niet vliegen, maar springt het van de klif in zee en wordt daar door het mannetje begeleid.
In de winter leven ze op de open zee. Net zoals gewone alken, spoelen zeekoeten vaak aan aan onze kusten - voornamelijk tussen oktober en februari.
In tegenstelling tot de gewone alk hebben zeekoeten een lange puntige snavel.
's Zomers zijn zeekoeten te zien op de Atlantische kusten van Ierland, Verenigd Koninkrijk, Spanje, Normandië, IJsland en de Noorse fjorden.
Externe links
- SoortenBank.nl beschrijving, afbeeldingen en geluid
Vrije mediabestanden over Uria aalge op Wikimedia Commons