Zeehondencrèche

Zeehonden in Zeehondencrèche Lenie't Hart in Pieterburen.

Een zeehondencrèche is een instelling waarin zieke, verzwakte en gestrande zeehonden tijdelijk verzorgd worden.

Vaak worden jonge gewone of grijze zeehondjes als "huilers" aangetroffen. Deze vaak ernstig verzwakte beestjes worden in de crèche gevoed en klaar gemaakt om weer terug te gaan naar de zee.

De opvang van zeehonden is niet zonder controverse. Critici stellen onder meer dat de grootschalige opvang het natuurlijk evenwicht verstoort en de algemene populatie verzwakt. Viroloog prof. dr. Ab Osterhaus, lid van het Wetenschappelijk Platform Zeehonden Waddenzee en voorzitter van de wetenschappelijke commissie van zeehondencrèche in Pieterburen stelt dat "Opvang niet meer absoluut noodzakelijk is voor het voortbestaan van de zeehond in de Waddenzee. Dat onderschrijf ik en de zeehondencrèche volledig". Het beleid omtrent zeehondenopvang verschilt dan ook sterk per land, waarbij landen als Duitsland en Denemarken aanmerkelijk minder interveniërend optreden en de natuur meer op haar beloop laten dan in de Nederlandse situatie gebruikelijk is geworden.

Pieterburen

De bekendste zeehondencrèche is de Zeehondencrèche Lenie't Hart in Pieterburen, gemeente De Marne in Nederland. Omdat zeehonden een tijdlang ernstig bedreigd waren, vangt Lenie 't Hart sinds 1971 zieke en verzwakte zeehonden op. Opvang van zeehonden is normaal gesproken verboden.

In Nederland hebben Ecomare op Texel en de Zeehondencrèche Pieterburen een ministeriële vergunning die hen toestaat toch zeehonden op te vangen. Nederland is volgens deze vergunning (zie referenties) in twee delen onderverdeeld.

Ecomare vangt zeehonden op van Texel en de noordzeekust van Noord-Holland ten noorden van het Noordzeekanaal (Velsen-Noord, Wijk aan Zee/Beverwijk, Castricum, Egmond, Bergen, Alkmaar) alsook de gemeente Den Helder en Wieringen, tot aan de spuisluizen van de afsluitdijk bij Den Oever. Zeehonden uit het deel ten zuiden van het Noordzeekanaal, Zeeland, Friesland en Groningen (incl. waddeneilanden) worden door Pieterburen opgevangen.

Beide opvangcentra hebben verspreid langs de kust deskundige vrijwilligers die zeehonden snel van het strand af kunnen halen en het transport naar Texel of Pieterburen kunnen regelen. Hierdoor zijn beide centra in staat om snel en 24 uur per dag te reageren.

In het zeehondencentrum wordt naast de verzorging van de dieren, voorlichting gegeven over het milieu en bedreigingen zoals netten en plastic.

Lenie 't Hart was al sinds 1971 als vrijwilligster actief in de zeehondenopvang, een karwei dat ze overnam van het echtpaar Wentzel uit Uithuizen. De Zeehondencrêche Pieterburen, die naast haar woning is gebouwd, zou later diverse keren worden uitgebreid en in 2006 worden omgedoopt in 'Zeehondencrèche Lenie 't Hart'.

Het huidige gebouw werd officieel geopend op 7 september 1978. VARA-presentator Bert Garthoff, bekend van het programma "Weer of geen weer", legde de eerste steen. Garthoff was één van de eersten in Nederland die via de microfoon opriepen tot aandacht en zorg voor het milieu.

In 2009 maakte de zeehondencreche bekend dat ze niet naar Delfzijl gaan verhuizen. Er zal nieuwgebouwd worden op de huidige locatie.

Ecomare, Texel

Op kleinere schaal worden er ook zeehonden opgevangen door Ecomare op Texel.

Sea Life Center, Blankenberge, België

In België worden minder vaak zeehonden gevonden; deze worden naar het Sea life centre in Blankenberge gebracht.

Externe links

• Zeehondenchreche Lenie 't Hart
• Zeehondenopvang Ecomare
• Norden Norddeich (D)
• Seehundstation Friedrichskoog (D)

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

• Ontheffing voor uitzetten zeehonden van Zeehondencreche Pieterburen

  Zie ook de categorie met mediabestanden in verband met Seal sanctuary op Wikimedia Commons.