Wikisage, de vrije encyclopedie van de tweede generatie, is digitaal erfgoed

Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.

  • Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
  • Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
rel=nofollow

Wijnand Steemers

Uit Wikisage
Naar navigatie springen Naar zoeken springen

Wijnandus Johannes (Wijnand) Steemers (Wageningen, 31 december 1947) is een Nederlands dichter, schrijver, schilder en uitgever.

Leven en werk

Wijnand Steemers begon op het gymnasium onder invloed van Griekse en Latijnse dichters en de Tachtigers poëzie te schrijven. Hij was werkzaam als muziekbibliothecaris, bibliothecaris, uitgever en antiquaar. In 1976 nam hij deel aan Poetry International te Rotterdam. Aangemoedigd door o.a. Jan Hanlo, J.C. van Schagen en Gerrit Komrij, opereerde hij terzijde van de Zeventigers, Maximalen en andere literaire stromingen in de 20e eeuw. Ondanks een zekere erkenning door publicaties in De Gids en Maatstaf koos hij bewust voor een positie in de marge, voor de ventweg in de literatuur. In de meest autonome positie initieerde hij, sinds 1979, uitgeverij Leida, waar ook eigen poëzie en proza is verschenen. Vanaf 2017 doorgestart als Kunstsalon Leida Torck te Wageningen.

Parallel aan zijn schrijverschap houdt Steemers zich sinds 1986 bezig met beeldende kunst. Rond 1990 kreeg hij contacten met surrealistische kunstenaars en hun ideeëngoed. Zijn werk, hoewel schatplichtig aan het surrealisme, neemt een autonome positie in binnen de Nederlandse schilderskundige en poëtische traditie. Steemers noemt zichzelf subrealist (subrealisme: een orfische, nu en dan bovengronds verschijnende, lyrische onderstroom), verkenner van werkelijkheden onder de realiteit. In zijn poëzie én schilderkunst beoefent hij wisselende, hybride stijlen, totdat hij de ultieme ‘stijlloosheid’ bereikte, waaruit de persoonlijkste stijl voortvloeit. Een deel van zijn poëtica gaf hij weer in Het Blinde Zienerschap, een essay over intuïtie en poëzie. Daarnaast schreef hij een twintigtal poëziebundels. Hij exposeerde in binnen- en buitenland.

In zijn curieuze ‘roman’ Poëtocratie beschrijft Steemers (onder heteroniem) de ontwikkeling van zijn dichterschap. Mei 2018 werd zijn prozawerk Ja, Ick Wil gepresenteerd; een aroman, een roman zonder de eigenschappen van een roman. Deze autobiografische prozawerken completeren elkaar, vormen als het ware een literair ‘tweeluik’. In Poëtocratie heeft de protagonist de Ene nog niet gevonden. In Ja, Ick Wil heeft hij de Ene, de vrouw van zijn leven, gevonden.

Bibliografie (onvolledig)

Poëzie

  • Avondschool (1978)
  • Ik Zucht Piano (1979)
  • Jodelen boven de Snert (1980)
  • Een Must (1981)
  • De Afgegraasde Plint (1981)
  • Droomfabriek (1981)
  • In Petto (1990 - omslag Dave Bobroske)
  • Exquise Kadavers; gedichten van Wijnand Steemers bij cadavres esquisses en omslag van Dave Bobroske en Rik Lina, 1990)
  • De Trekkracht van het Toeval (1991, zeer zeldzaam - omslag Wijnand Steemers)
  • Coöperaties; minischilderijtjes van Elisabeth Kristensen & Wijnand Steemers bij gedichten van de laatste, 1994
  • Sub Rosa (1995 - omslag[foto's] Joke van Vliet))
  • Zijspiegels langs de Stootranden van de Randwoordelijkheid (1998 - omslag Elisabeth Kristensen)
  • Nagelaten Gezichten (gedichten bij foto’s van Marijke Pielage, 2001)
  • Verre Gezichtjes (fabels bij foto's van Marijke Pielage, 2001)
  • Filippines (2002 - omslag Wijnand Steemers)
  • Verboden Toegang voor Onbevoegden (2003 - jeugdfoto W.S. fotograaf onbekend)
  • Sed non satiata (2009 - omslag Wijnand Steemers)
  • Gevaarlijk alfabet (Brumes Blondes, 2011 - omslag Rik Lina)
  • Pijnstillers (2012 - omslag Wijnand Steemers)
  • Rekenschrift (onder pseudoniem Edouard Steenaertz, 2013 - omslag Toine Simons)
  • Luchtkussens (2013 - omslag Jiri Buunk)
  • Bejaardenpoëzie & Mensenlyriek & andere verdovende gedichten (onder pseudoniem Sinon Ontschuldt, 2013 - omslag Hetty Kielen)
  • Tongladders (2013 - omslag Rik Lina)
  • Meum et Tuum (onder pseudoniem Dorus Roosjes, 2014 - omslag Wijnand Steemers)
  • Sonnetten (2014 - omslag Jiri Buunk)
  • Spiegels slijpen; kwatrijnen (onder pseudoniem Edouard Steenaertz, 2015 - omslag zelfportret Wijnand Steemers)
  • echoos van omar; met illustr. van Jiri Buunk (sadà\exposadà & wijnand steemers, 2015)
  • beeldpiraten & bermtoeristen; Wijnand Steemers (gedicht Bermtoeristen bij beeldend werk van Fred Michiels) versus Fred Michiels of omgekeerd; teksten Grete Simkuté
  • Toegiften (Bokeh, 2016)[1]

Proza

  • Haaknagels (aforismen, 1987 - in doosje, losse kaartjes)
  • Het Blinde Zienerschap; over intuïtie en poëzie (essay, 1996)
  • Een Te Groot Hart; correspondentie 1982-1990 (Elisabeth Piller & Wijnand Steemers, 1999)
  • ‘’t Is weinig en het is heel veel’; Over leven en werk van tekenaar-schilder Johan Haak (monografie, 2000)
  • Poëtocratie; een hommage aan de zwaartekracht (['aroman'], 2006)
  • Mijn Guitaar (aforismen, invallen & gedachten, 2009)
  • Ja, Ick Wil, of Het Maaiveld, een filosofie van de Zeis; aroman (2018)

Vertalingen

  • Arthur Rimbaud. Gedichten (1984)
  • Edgar Allan Poe. Gedichten (1985)
  • Novalis. De Koning en de Koningin (cadavres equisses van Lina & Steemers; bandontwerp + chinees gebonden door Rik Lina, 1991)
  • Novalis. Stuifmeel (1995)
  • Rainer Maria Rilke. Gedichten (2018)
  • Chinoiserieën; gedichten van Li Tai Po, Wang Wei en Tu Fu; overgezet door Wijnand Steemers - omslag calligrafie op doek door Jing Jing Sun met beeld van Wijnand Steemers

Links

Informatie over deze kunstenaar bij het Rijksbureau voor Kunsthistorische Documentatie

Bronvermelding

Bronnen, noten en/of referenties:

rel=nofollow
rel=nofollow
rel=nofollow