Wikisage is op 1 na de grootste internet-encyclopedie in het Nederlands. Iedereen kan de hier verzamelde kennis gratis gebruiken, zonder storende advertenties. De Koninklijke Bibliotheek van Nederland heeft Wikisage in 2018 aangemerkt als digitaal erfgoed.
- Wilt u meehelpen om Wikisage te laten groeien? Maak dan een account aan. U bent van harte welkom. Zie: Portaal:Gebruikers.
- Bent u blij met Wikisage, of wilt u juist meer? Dan stellen we een bescheiden donatie om de kosten te bestrijden zeer op prijs. Zie: Portaal:Donaties.
Weerwolven (militaire eenheid)
| Weerwolven (militaire eenheid) | ||
| ||
| Symbool van het Duitse Weerwolven | ||
| Oprichting | September 1944 | |
| Ontbinding | 8 mei 1945 | |
| Land |  nazi-Duitsland
| |
| Krijgsmachtonderdeel |  Wehrmacht
| |
| Specialisatie | Terroristische aanslagen plegen achter vijandelijke linies | |
| Aantal | Ongeveer 5000 | |
| Veldslagen | Tweede Wereldoorlog | |
| Commandanten | SS-Obergruppenführer Hans-Adolf Prützmann | |
Weerwolven (Duits: Werwolf) is de naam van een door Joseph Goebbels, met steun van Adolf Hitler en Robert Ley, in 1944 opgerichte organisatie.[1] Zij had als doel het opleiden van nationaalsocialistische strijders, om achter de geallieerde linies terroristische aanslagen te plegen.
In april 1945 pleegde een groepje Weerwolven een dodelijke aanslag op de pro-geallieerde Akense burgemeester Franz Oppenhoff. Ook werden er aanslagen gepleegd op geallieerde soldaten. De Weerwolven werden eind april 1945 omgevormd tot een partizanenorganisatie. Goebbels had het volk onder de noemer Aktion Werwolf opgeroepen over te gaan tot een partizanenoorlog, om zo alsnog de eindoverwinning voor Duitsland veilig te stellen. Van dit voorstel kwam echter weinig terecht. Na de val van het naziregime (mei 1945) viel de Weerwolven-beweging uiteen. In 1949 werden de plegers van de aanslag op burgemeester Oppenhoff berecht.
Van verdere activiteiten van de Weerwolven is weinig bekend. Ondanks de beperkte dreiging die uitging vanuit de Weerwolf-beweging, heeft de Sovjet-bezetter in de Sozialistische Bezatsungszone (de latere DDR) massaal jongeren gearresteerd onder het voorwendsel van Werwolftätigkeit. Tal van jonge onschuldige tieners belandden als gevolg hiervan in de beruchte Speziallager, zoals Sachsenhausen, Buchenwald en Jamlitz. Velen onder hen overleefden hun gevangenschap niet.
De Duitsers gebruikten de Wolfsangel als insigne van de weerwolven.
Bekende Duitse Weerwolven
In Nederland
In de zomer van 1944 werden er tussen geheime diensten uit Duitsland, Groot-Brittannië en Nederland afspraken gemaakt om na de oorlog Skorzeny-commando’s, aangeduid als SS-Jagdkommando, in West Europa actief te laten worden om het communisme te bestrijden.[2] Er vonden bijeenkomsten plaats aan het Comomeer, Zurich en Amsterdam. In Amsterdam vonden twee bijeenkomsten plaats in respectievelijk het Victoria- en het Carltonhotel, die onder leiding van Wilhelm Harster stonden. In Nederland zouden de groepen door SS-hauptsturmführer Helmuth Pröbsting georganiseerd gaan worden. Andere deelnemers aan de besprekingen waren onder anderen Friedrich Schallenberg en Pierre Sweerts. Vlak voor de bevrijding kreeg de operatie de naam operatie Wehrwolf.[3] De V-Mann Jan Haakman, die voor het Sonderkommando Frank van de Abwehr actief was, kreeg opdracht om een soortgelijk netwerk voor na de oorlog op te bouwen.[4] Een ander lid van de organisatie was de Belgische SS’er Anton van der Gouw, die ver na de oorlog in conflict met Zwolsman kwam toen hij een boekje met beschuldigingen tegen Zwolsman wilde publiceren.[5][6][7] Na de oorlog werden twee Werwolf-groepen in Nederland ontdekt. De ene was een groep van achttien man in Brummen en de andere was een groep van twintig man. De manschappen in Brummen bestonden uit Nederlandse SS’ers. Ze hadden een opleiding in ‘silent killing’, vechtsporten en vreemde wapens gekregen. Verder kregen ze de beschikking over allerlei soorten wapens en explosieven, waaronder machinepistolen en handgranaten.[8] Er is een verband tussen de Werwolf-organisatie in Nederland en de in 1947 opgerichte SOAN, die daarvoor actief was onder de naam 'dienst Hacke-Elsinga'.[9]
Zie ook
Bronnen, noten en/of referenties
|